1ای خدا خاموش مباش! ای خدا سکوت نکن و آرام منشین،
1
خدایا، خاموش مباش،
و آرام و ساکت منشین،
2زیرا دشمنانت شورش می کنند و کسانی که از تو نفرت دارند، سر خود را برافراشته اند.
2
زیرا دشمنان تو دست به شورش زده‌اند،
و کسانی‌که از تو نفرت دارند، مغرور و سرکش شده‌اند.
3بر علیه قوم برگزیده ات نقشه های پنهانی می کشند و برای آنهائی که به تو پناه آورده اند، حیله می سنجند
3
مخفیانه برضد قوم تو نقشه می‌کشند،
و برای آنهایی که به تو پناه آورده‌اند، دسیسه می‌چینند.
4و می گویند: «بیائید که آن ها را از بین ببریم تا قومی نباشند و نام اسرائیل دیگر یاد نگردد.»
4
می‌گویند: «بیایید آنها را از بین ببریم
تا نام اسرائیل از صفحهٔ روزگار محو گردد.»
5آن ها همه همدست شده اند و علیه تو توطئه کرده و باهم پیمان بسته اند.
5
آنها همه همدست شده‌اند
و برضد تو توطئه کرده و با هم پیمان بسته‌اند.
6اینها ادومیان، اسماعیلیان، موآبیان، هاجری ها،
6
اینها اَدومیان، اسماعیلیان،
موآبیان، هاجریان،
7مردم جبال، عمونیان، عمالیقیان، فلسطینی ها و باشندگان صور هستند.
7
مردم جَبال، عمونیان، عمالیقیان،
فلسطینیان و ساکنان صور هستند.
8آشور نیز با ایشان متفق شده و پشتیبان اولادۀ لوط گردیده است.
8
مردم آشور نیز با آنها متّحد گشته،
بازوی قدرتمندی برای عمونیان و موآبیان که از نسل لوط هستند شده‌اند.
9همان برخوردی را که با مدیان کردی، با این مردم هم بکن، چنانکه به سیسَرا و یابین در وادی قیشون
9
همان کاری را که با مدیان کردی، با این مردم هم بکن
و همان بلایی را که بر سر سیسرا و یابین در وادی قیشون آوردی، بر سر اینها نیز بیاور.
10که در عَیندور هلاک شدند و اجساد شان پاروی زمین گردیدند.
10
تو آنها را در عین‌دور هلاک کردی
و اجسادشان در روی خاک پوسید.
11سرورانِ شان را به سرنوشت غُراب و زیب گرفتار کن و جمیع حاکمان آن ها را مانند ذِبَح و صَلمُناع سرکوب بساز،
11
رهبران آنها را به سرنوشت غراب و ذِئِب گرفتار کن
و حاکمان آنها را مانند ذِبح و صَلمُناع سرکوب بساز،
12زیرا که می گفتند: «جایگاهی را که متعلق به خدا است به دست می آوریم.»
12
زیرا که گفتند: «سرزمینی را که متعلّق به خداست
برای خودمان تسخیر می‌کنیم.»
13ای خدای من، آن ها را مثل خار بتۀ لولان و مانند کاه پیش روی باد بساز.
13
خدایا، آنها را مانند غبار پراکنده کن
و مانند کاه بر باد ده.
14همچون آتشی که جنگل را می سوزاند و مثل شعلۀ آتش که کوهها را مشتعل می سازد،
14
همچون آتش که جنگل را می‌سوزاند
و مانند شعله‌ای که کوهها را به آتش می‌کشد،
15همچنان آن ها را با تندباد خود بران و با طوفان خود ایشان را آشفته گردان.
15
آنها را با تُندبادِ خشم خود بران،
و با توفان غضبت آشفته و پریشان گردان.
16آن ها را ذلیل بساز تا نام تو را ای خداوند بطلبند.
16
خداوندا، چهرهٔ آنها را شرمنده گردان
تا به قدرت تو پی ببرند.
17خجل و پریشان شوند تا به ابد و شرمنده و هلاک گردند.و بدانند تو که اسمت خداوند یهوه می باشد، یگانه حکمفرمای مطلق کائنات هستی.
17
برای همیشه رسوا و پریشان گردند
و در خواری و ذلّت هلاک شوند
و بدانند که تو خداوند یکتا و یگانه،
و حکمفرمای مطلق کاینات هستی.
18و بدانند تو که اسمت خداوند یهوه می باشد، یگانه حکمفرمای مطلق کائنات هستی.
18
و بدانند که تو خداوند یکتا و یگانه،
و حکمفرمای مطلق کاینات هستی.