¹خدایا مرا نجات ده! زیرا آبها نزدیک است نَفَسِ مرا بگیرد.

¹Salva-me, ó Deus, pois as águas me sobem até o pescoço.

²در لجن زار عمیق فرو رفته ام، جایی که نمی توان ایستاد. در آب های عمیق افتاده ام و سیلاب مرا احاطه کرده است.

²Atolei-me em profundo lamaçal, onde não se pode firmar o pé; entrei na profundeza das águas, onde a corrente me submerge.

³از فریاد خود خسته شده ام. گلویم خشک و چشمانم از انتظار خدای من تار گردیده است.

³Estou cansado de clamar; secou-se-me a garganta; os meus olhos desfalecem de esperar por meu Deus.

⁴آنانی که بی سبب از من نفرت دارند، از موهای سرم زیادتر اند و آنهائی که قصد نابودی مرا دارند، قوی و نیرومند هستند. پس آنچه را که از کسی نگرفته بودم، از من مطالبه می کنند.

⁴Aqueles que me odeiam sem causa são mais do que os cabelos da minha cabeça; poderosos são aqueles que procuram destruir-me, que me atacam com mentiras; por isso tenho de restituir o que não extorqui.

⁵ای خدا، تو حماقت مرا می دانی و گناهانم از تو مخفی نیست.

⁵Tu, ó Deus, bem conheces a minha estultícia, e as minhas culpas não são ocultas.

⁶ای خداوند، خدای قادر مطلق، منتظرین تو به سبب من خجل نشوند. ای خدای اسرائیل، آنهائی که طالب تو هستند، به خاطر من رسوا نگردند.

⁶Não sejam envergonhados por minha causa aqueles que esperam em ti, ó Senhor Deus dos exércitos; não sejam confundidos por minha causa aqueles que te buscam, ó Deus de Israel.

⁷زیرا به خاطر تو متحمل تمسخر مردم شده و رسوایی روی مرا پوشیده است.

⁷Porque por amor de ti tenho suportado afrontas; a confusão me cobriu o rosto.

⁸نزد برادرانم مثل یک اجنبی شده ام و خانواده ام مرا به نظر یک بیگانه می بینند.

⁸Tornei-me como um estranho para os meus irmãos, e um desconhecido para os filhos de minha mãe.

⁹غیرت عبادتگاه تو مرا خورده، و ملامت های ملامت کنندگان تو بر من روی آورده است.

⁹Pois o zelo da tua casa me devorou, e as afrontas dos que te afrontam caíram sobre mim.

¹⁰هنگامیکه با روزه و اشک جان خود را فروتن ساختم، آن ها مرا مسخره کردند.

¹⁰Quando chorei e castiguei com jejum a minha alma, isto se me tornou em afrontas.

¹¹وقتی برای توبه نمد پوشیدم، نزد ایشان ضرب المثل گردیدم.

¹¹Quando me vesti de cilício, fiz-me para eles um provérbio.

¹²مردم کوچه و بازار بر ضد من حرف می زنند و میگساران دربارۀ من سرود می خوانند.

¹²Aqueles que se sentem � porta falam de mim; e sou objeto das cantigas dos bêbedos.

¹³اما من ای خداوند، در پیشگاه تو در وقت مناسب دعا می کنم. ای خدا، در کثرت رحمانیت خود و به خاطر حقیقتِ نجات خود دعای مرا مستجاب کن.

¹³Eu, porém, faço a minha oração a ti, ó Senhor, em tempo aceitável; ouve-me, ó Deus, segundo a grandeza da tua benignidade, segundo a fidelidade da tua salvação.

¹⁴مرا از لجن زار خلاصی ده تا غرق نشوم و از نفرت کنندگانم و از عمق آبها نجات پیدا کنم.

¹⁴Tira-me do lamaçal, e não me deixes afundar; seja eu salvo dos meus inimigos, e das profundezas das águas.

¹⁵مگذار که سیل آبها مرا بپوشاند و یا عمق ها مرا ببلعد و گودال نیستی مرا در دهان خود فرو برد.

¹⁵Não me submerja a corrente das águas e não me trague o abismo, nem cerre a cova a sua boca sobre mim.

¹⁶ای خداوند مرا مستجاب فرما، زیرا رحمت تو نیکوست و از روی رحمت بی کرانت به من توجه فرما.

¹⁶Ouve-me, Senhor, pois grande é a tua benignidade; volta-te para mim segundo a tua muitíssima compaixão.

¹⁷روی خود را از این بنده ات مپوشان، زیرا در سختی قرار دارم. مرا به زودی مستجاب فرما.

¹⁷Não escondas o teu rosto do teu servo; ouve-me depressa, pois estou angustiado.

¹⁸به من نزدیک شده، بهای آزادی ام را بپرداز و مرا از دست دشمنانم نجات ده.

¹⁸Aproxima-te da minha alma, e redime-a; resgata-me por causa dos meus inimigos.

¹⁹تو خواری، رسوایی و خجالت مرا دانسته و جمیع دشمنانم را می بینی.

¹⁹Tu conheces o meu opróbrio, a minha vergonha, e a minha ignomínia; diante de ti estão todos os meus adversários.

²⁰رسوایی دلم را شکسته است و به شدت بیمار شده ام. خواهان شفقت بودم، ولی دلسوزی نبود و منتظر تسلی دهندگان بودم، اما نیافتم.

²⁰Afrontas quebrantaram-me o coração, e estou debilitado. Esperei por alguém que tivesse compaixão, mas não houve nenhum; e por consoladores, mas não os achei.

²¹مرا برای خوراک زردآب دادند و چون تشنه بودم مرا سرکه نوشانیدند.

²¹Deram-me fel por mantimento, e na minha sede me deram a beber vinagre.

²²پس دسترخوان شان و همچنان آسایش آن ها، برای شان دام گردد.

²²Torne-se a sua mesa diante deles em laço, e sejam-lhes as suas ofertas pacíficas uma armadilha.

²³چشمان شان تار گردند تا نبینند و کمرهای شان را همواره لرزان گردان.

²³Obscureçam-se-lhes os olhos, para que não vejam, e faze com que os seus lombos tremam constantemente.

²⁴خشم خود را بر آن ها بریز و در آتش غضب خود ایشان را بسوزان.

²⁴Derrama sobre eles a tua indignação, e apanhe-os o ardor da tua ira.

²⁵خانه های شان ویران گردد و در خیمه های شان هیچکس ساکن نشود.

²⁵Fique desolada a sua habitação, e não haja quem habite nas suas tendas.

²⁶زیرا کسی را که تو زده ای زجر می دهند و دربارۀ دردهای آنانی که تو مجروح شان کرده ای، باهم سخن می گویند.

²⁶Pois perseguem a quem afligiste, e aumentam a dor daqueles a quem feriste.

²⁷پس گناه به گناه ایشان بیفزا و عدالت تو شامل حال شان نگردد.

²⁷Acrescenta iniqüidade � iniqüidade deles, e não encontrem eles absolvição na tua justiça.

²⁸از دفتر حیات محو شوند و در شمار راستکاران محسوب نگردند.

²⁸Sejam riscados do livro da vida, e não sejam inscritos com os justos.

²⁹اما من، مسکین و دردمند هستم، پس ای خدا، نجات تو مرا سرافراز سازد.

²⁹Eu, porém, estou aflito e triste; a tua salvação, ó Deus, me ponha num alto retiro.

³⁰آنگاه نام خدا را با سرود ستایش نموده و عظمت او را با شکرگزاری بیان می کنم.

³⁰Louvarei o nome de Deus com um cântico, e engrandecê-lo-ei com ação de graças.

³¹این است که خداوند را خشنود می سازد، زیادتر از قربانی های گاو و گوساله.

³¹Isto será mais agradável ao Senhor do que um boi, ou um novilho que tem pontas e unhas.

³²اشخاص فروتن این را دیده و شادمان می شوند. ای کسانی که جویای خدا هستید، دل شما زنده گردد.

³²Vejam isto os mansos, e se alegrem; vós que buscais a Deus reviva o vosso coração.

³³زیرا خداوند دعای نیازمندان را می شنود و اسیران خود را از یاد نمی برد.

³³Porque o Senhor ouve os necessitados, e não despreza os seus, embora sejam prisioneiros.

³⁴آسمان و زمین او را سپاس گویند و همچنان بحرها و هر چه که در آن ها حرکت دارند.

³⁴Louvem-no os céus e a terra, os mares e tudo quanto neles se move.

³⁵زیرا خدا سهیون را نجات می دهد و شهرهای یهودا را آباد می کند تا قوم برگزیدۀ او در آنجا سکونت نموده و مالک آن گردد.فرزندان آن ها وارث آن می گردند و کسانی که نام او را دوست دارند، در آن ساکن خواهند گردید.

³⁵Porque Deus salvará a Sião, e edificará as cidades de Judá, e ali habitarão os seus servos e a possuirão.

³⁶فرزندان آن ها وارث آن می گردند و کسانی که نام او را دوست دارند، در آن ساکن خواهند گردید.

³⁶E herdá-la-á a descendência de seus servos, e os que amam o seu nome habitarão nela.