1به خداوند توکل می دارم. چرا به من می گوئید: «مثل پرنده به کوهها فرار کن.»
1Náčelníkovi speváckeho sboru. Žalm Dávidov. K Hospodinovi sa utiekam; ako tedy hovoríte mojej duši: Uleť na váš vrch, vtáča!
2زیرا شریران کمان را به دست گرفته و تیر را آماده کرده اند تا در تاریکی آن را به دل راستکاران بزنند.
2Lebo hľa, bezbožníci natiahli luk; položili svoje šípy na tetivu, aby vo tme strieľali na tých, ktorí sú úprimného srdca.
3وقتیکه پایه های نظم فروریزد، مرد درستکار چه می تواند بکند؟
3Keď budú stĺpy poborené, čo vykoná spravedlivý?
4خداوند در عبادتگاه مقدس خود است و تخت پادشاهی او در آسمان. چشمان او می نگرد و نگاههای او بنی آدم را می آزماید.
4Hospodin, ktorý je v chráme svojej svätosti; Hospodin, ktorý má svoj trón na nebesiach, jeho oči hľadia, jeho víčka zkúšajú synov človeka.
5خداوند شخص عادل را مورد آزمایش قرار می دهد و اما از شریر و ظلم پرور نفرت دارد.
5Hospodin zkúša spravedlivého, ale bezbožníka a toho, kto miluje ukrutnosť, nenávidí jeho duša.
6بر شریران باران آتش و گوگرد را می فرستد و بادهای زهرآلود حصۀ آن ها می شود.زیرا خداوند عادل است و عدالت را دوست می دارد و راستکاران روی او را می بینند.
6Dá pršať na bezbožníkov smečky jako dážď, oheň a síru, zúrivý vietor spaľujúci bude čiastkou ich kalicha.
7زیرا خداوند عادل است و عدالت را دوست می دارد و راستکاران روی او را می بینند.
7Lebo Hospodin je spravedlivý; miluje spravedlivosť; jeho tvár zrie úprimného.