¹برای هر چیزی که در دنیا اتفاق می افتد خدا وقتی را مقرر می کند.

¹PARA todas las cosas hay sazón, y todo lo que se quiere debajo del cielo, tiene su tiempo:

²وقتی را برای تولد، وقتی را برای مردن، زمانی را برای کاشتن و زمانی را برای دَرَو کردن تعیین می کند.

²Tiempo de nacer, y tiempo de morir; tiempo de plantar, y tiempo de arrancar lo plantado;

³وقتی را برای کشتن، وقتی را برای شفا دادن، وقتی را برای ویران کردن، وقتی را برای بنا نمودن،

³Tiempo de matar, y tiempo de curar; tiempo de destruir, y tiempo de edificar;

⁴وقتی را برای گریه، وقتی را برای خنده، زمانی را برای ماتم و زمانی را برای رقص مقرر می نماید.

⁴Tiempo de llorar, y tiempo de reir; tiempo de endechar, y tiempo de bailar;

⁵وقتی را برای دور ریختن سنگها، وقتی را برای جمع کردن آن ها، وقتی را برای در آغوش گرفتن، وقتی را برای اجتناب از آن،

⁵Tiempo de esparcir las piedras, y tiempo de allegar las piedras; tiempo de abrazar, y tiempo de alejarse de abrazar;

⁶زمانی را برای کسب کردن، زمانی را برای خسارت دیدن، وقتی را برای اندوختن، وقتی را برای دور انداختن،

⁶Tiempo de agenciar, y tiempo de perder; tiempo de guardar, y tiempo de arrojar;

⁷وقتی را برای بریدن، وقتی را برای دوختن، وقتی را برای سکوت، وقتی را برای حرف زدن،

⁷Tiempo de romper, y tiempo de coser; tiempo de callar, y tiempo de hablar;

⁸وقتی را برای دوستی، وقتی را برای دشمنی، وقتی را برای جنگ و وقتی را برای صلح تعیین می کند.

⁸Tiempo de amar, y tiempo de aborrecer; tiempo de guerra, y tiempo de paz.

⁹چه نفعی یک کارگر از زحمت خود می بَرَد؟

⁹¿Qué provecho tiene el que trabaja en lo que trabaja?

¹⁰زحماتی را که خدا بالای بنی آدم تحمیل کرده است، تجربه نمودم.

¹⁰Yo he visto el trabajo que Dios ha dado á los hijos de los hombres para que en él se ocupasen.

¹¹خداوند هر چیزی را در وقتش نیکو ساخته است و همچنان ابدیت را در دل انسان نهاده است، اما باوجود آن ما نمی توانیم مفهوم کارهای او را از ابتدا تا انتها درک کنیم.

¹¹Todo lo hizo hermoso en su tiempo: y aun el mundo dió en su corazón, de tal manera que no alcance el hombre la obra de Dios desde el principio hasta el cabo.

¹²پس به این نتیجه رسیدم که بهتر است خوش باشیم و تا که زنده هستیم از زندگی حد اکثر استفاده را بنمائیم.

¹²Yo he conocido que no hay mejor para ellos, que alegrarse, y hacer bien en su vida:

¹³بخوریم و بنوشیم و از حاصل زحمت خود لذت ببریم، زیرا همۀ اینها بخشش و نعمت خدا اند.

¹³Y también que es don de Dios que todo hombre coma y beba, y goce el bien de toda su labor.

¹⁴می دانم که کارهای دست قدرت خدا پایدار و تغییر ناپذیر اند. کسی نمی تواند به آن ها چیزی بیفزاید و یا چیزی را از آن ها کم کند. منظور خدا از انجام این کارها فقط اینست که انسان از او بترسد و به او احترام کند.

¹⁴He entendido que todo lo que Dios hace, ésto será perpetuo: sobre aquello no se añadirá, ni de ello se disminuirá; y hácelo Dios, para que delante de él teman los hombres.

¹⁵هر چیزی که حالا وجود دارد و همچنین هر چیزی که در آینده دیده شود، در گذشته وجود داشته است. خدا آنچه را که در گذشته انجام داده است، تکرار می کند.

¹⁵Aquello que fué, ya es: y lo que ha de ser, fué ya; y Dios restaura lo que pasó.

¹⁶برعلاوه، در این دنیا بجای اینکه عدالت و راستی برقرار باشد، ظلم و بی عدالتی حکمفرما است.

¹⁶Vi más debajo del sol: en lugar del juicio, allí la impiedad; y en lugar de la justicia, allí la iniquidad.

¹⁷بخود گفتم: «خدا در وقت مناسب هر عمل خوب یا بد انسان را داوری می کند.»

¹⁷Y dije yo en mi corazón: Al justo y al impío juzgará Dios; porque allí hay tiempo á todo lo que se quiere y sobre todo lo que se hace.

¹⁸و دانستم که خدا انسان را می آزماید و به او می فهماند که بهتر از حیوان نیست،

¹⁸Dije en mi corazón, en orden á la condición de los hijos de los hombres, que Dios los probaría, para que así echaran de ver ellos mismos que son semejantes á las bestias.

¹⁹زیرا سرنوشت انسان و حیوان یکسان است. یکی مثل دیگری می میرد و هر دو یک هوا را تنفس می کنند و انسان بر حیوان برتری ندارد، همه چیز پوچ و بیهوده اند.

¹⁹Porque el suceso de los hijos de los hombres, y el suceso del animal, el mismo suceso es: como mueren los unos, así mueren los otros; y una misma respiración tienen todos; ni tiene más el hombre que la bestia: porque todo es vanidad.

²⁰انسان و حیوان، هر دو به یکجا می روند. هر دو از خاک بوجود آمده اند و به خاک بر می گردند.

²⁰Todo va á un lugar: todo es hecho del polvo, y todo se tornará en el mismo polvo.

²¹چه کسی می تواند ثبوت کند که روح انسان به عالم بالا می رود و روح حیوان بزیر زمین؟لهذا، دانستم که انسان باید از کاری که می کند، لذت ببرد، زیرا سرنوشتش همین است و کسی نمی تواند که پس از مرگ او را برگرداند تا ببیند که چه واقعاتی در دنیا رخ می دهند.

²¹¿Quién sabe que el espíritu de los hijos de los hombres suba arriba, y que el espíritu del animal descienda debajo de la tierra?

²²لهذا، دانستم که انسان باید از کاری که می کند، لذت ببرد، زیرا سرنوشتش همین است و کسی نمی تواند که پس از مرگ او را برگرداند تا ببیند که چه واقعاتی در دنیا رخ می دهند.

²²Así que he visto que no hay cosa mejor que alegrarse el hombre con lo que hiciere; porque esta es su parte: porque ¿quién lo llevará para que vea lo que ha de ser después de él?