1{A Prayer of the afflicted, when he is overwhelmed, and poureth out his complaint before Jehovah.} Jehovah, hear my prayer, and let my cry come unto thee.
1Oh Jehova, patalinghugi ang akong pag-ampo, Ug padangata ang akong pagtu-aw nganha kanimo.
2Hide not thy face from me: in the day of my trouble, incline thine ear unto me; in the day I call, answer me speedily.
2Ayaw pagtagoa ang imong nawong gikan kanako sa adlaw sa akong kalisdanan: Ikiling kanako ang imong igdulungog; Sa adlaw sa akong pagsangpit, tubaga ako sa madali.
3For my days are consumed like smoke, and my bones are burned as a firebrand.
3Kay ang akong mga adlaw nangahanaw sama sa aso, Ug ang akong mga bukog nangasunog ingon sa agipo.
4My heart is smitten and withered like grass; yea, I have forgotten to eat my bread.
4Ang akong kasingkasing gisamaran ingon sa balili, ug nalaya; Kay nahakalimot ako sa pagkaon sa akong tinapay.
5By reason of the voice of my groaning, my bones cleave to my flesh.
5Tungod sa tingog sa akong pagagulo Ang akong mga bukog mingtapot sa akong unod.
6I am become like the pelican of the wilderness, I am as an owl in desolate places;
6Ako sama sa pelicano sa kamingawan; Ingon ako sa ngiw-ngiw sa mga dapit nga kamingawan.
7I watch, and am like a sparrow alone upon the housetop.
7Nagatukaw ako, ug nahimong ingon sa gorion Nga nagainusara sa ibabaw sa atop sa balay.
8Mine enemies reproach me all the day; they that are mad against me swear by me.
8Sa tibook nga adlaw nagatamay ang akong mga kaaway; Ang mga nangasuko batok kanako, nanagpanghimaraut kanako.
9For I have eaten ashes like bread, and mingled my drink with weeping,
9Kay nakakaon ako sa abo ingon sa tinapay, Ug gisagol ko ang akong ilimnon uban sa paghilak,
10Because of thine indignation and thy wrath; for thou hast lifted me up, and cast me down.
10Tungod sa imong kasuko ug sa imong kaligutgut: Kay gibayaw mo ako ug gisalikway mo ako.
11My days are like a lengthened-out shadow, and I, I am withered like grass.
11Ang akong mga adlaw ingon sa animo nga nagalingay; Ug ako nagmala ingon sa balili.
12But thou, Jehovah, abidest for ever, and thy memorial from generation to generation.
12Apan ikaw, Oh Jehova, magapabilin sa walay katapusan; Ug ang imong ngalan nga halandumon ngadto sa tanang mga kaliwatan.
13*Thou* wilt rise up, thou wilt have mercy upon Zion: for it is the time to be gracious to her, for the set time is come.
13Ikaw motindog, ug abuton ug kalooy sa Sion; Kay panahon na sa pagkalooy kaniya, Oo, ang panahon nga gitagal miabut na.
14For thy servants take pleasure in her stones, and favour her dust.
14Kay ang imong mga alagad nahagugma sa iyang mga bato, Ug sila adunay kalooy sa iyang mga abug.
15And the nations shall fear the name of Jehovah, and all the kings of the earth thy glory.
15Busa mahadlok ang mga nasud sa ngalan ni Jehova, Ug ang tanang mga hari sa yuta mangurog sa imong himaya.
16When Jehovah shall build up Zion, he will appear in his glory.
16Kay si Jehova nagpatindog sa Sion; Sa iyang himaya mitungha siya.
17He will regard the prayer of the destitute one, and not despise their prayer.
17Nagatagad siya sa pag-ampo sa mga masulob-on, Ug wala niya tamaya ang pagampo nila.
18This shall be written for the generation to come; and a people that shall be created shall praise Jah:
18Kini sulaton alang sa kaliwatan nga umalabut; Ug ang katawohan nga pagabuhaton magadayeg kang Jehova.
19For he hath looked down from the height of his sanctuary; from the heavens hath Jehovah beheld the earth,
19Kay nasud-ong niya gikan sa kahitas-an sa iyang balaang puloyanan; Gikan sa langit natan-aw ni Jehova ang yuta;
20To hear the groaning of the prisoner, to loose those that are appointed to die;
20Aron sa pagpatalinghug sa panghupaw sa binilanggo; Aron sa pagbuhi niadtong mga sinilotan sa kamatayon;
21That the name of Jehovah may be declared in Zion, and his praise in Jerusalem,
21Aron isugilon sa mga tawo ang ngalan ni Jehova sa Sion, Ug ang iyang pagdayeg didto sa Jerusalem;
22When the peoples shall be gathered together, and the kingdoms, to serve Jehovah.
22Sa diha nga ang mga katawohan managtigum sa tingub, Ug ang mga gingharian, aron sa pag-alagad kang Jehova.
23He weakened my strength in the way, he shortened my days.
23Iyang gipaluya ang akong kusog diha sa dalan; Gipahamubo niya ang akong mga adlaw.
24I said, My ùGod, take me not away in the midst of my days! ... Thy years are from generation to generation.
24Miingon ako: Oh Dios ko, ayaw ako pagkuhaa sa kinataliwad-an sa akong mga adlaw: Ang imong katuigan nagapadayon ngadto sa tanang mga kaliwatan.
25Of old hast thou founded the earth, and the heavens are the work of thy hands:
25Sa kanhi pa gayud gitukod mo ang patukoranan sa yuta; Ug ang mga langit mao ang mga buhat sa imong mga kamot.
26*They* shall perish, but *thou* continuest; and all of them shall grow old as a garment: as a vesture shalt thou change them, and they shall be changed.
26Sila mangahanaw, apan ikaw molungtad; Oo, silang tanan mangadaan sama sa bisti; Ingon sa usa ka bisting-ilisan nga pagailisan mo sila, ug sila pagaalid-an:
27But thou art the Same, and thy years shall have no end.
27Apan ikaw mao sa gihapon, Ug ang imong mga tuig walay katapusan.
28The children of thy servants shall abide, and their seed shall be established before thee.
28Ang mga anak sa imong mga ulipon managpadayon, Ug ang ilang kaliwat mapalig-on sa atubangan nimo.