¹{A Psalm of Asaph.} Truly God is good to Israel, to such as are of a pure heart.

¹Sa pagkamatuod ang Dios mao ang maayo sa Israel, Bisan kanila nga mga ulay ug kasingkasing.

²But as for me, my feet were almost gone, my steps had well nigh slipped;

²Apan alang kanako, daw mahidalinas na ang akong mga tiil; Diriyut na mahiligas ang akong mga lakang.

³For I was envious at the arrogant, seeing the prosperity of the wicked.

³Kay nasina ako sa mga palabilabihon, Sa diha nga natan-aw ko ang kauswagan sa mga dautan.

⁴For they have no pangs in their death, and their body is well nourished;

⁴Kay walay mga kahapdos ang ilang kamatayon; Apan hinonoa ang ilang kusog nagapadayon.

⁵They have not the hardships of mankind, neither are they plagued like [other] men:

⁵Sila wala sa kalisdanan ingon sa uban nga mga tawo; Ni sila gihampak sama sa ubang mga tawo.

⁶Therefore pride encompasseth them as a neck-chain, violence covereth them [as] a garment;

⁶Busa ang palabilabi maingon sa kulentas sa ilang liog; Ang pagpanlupig nasul-ob kanila ingon sa usa ka bisti.

⁷Their eyes stand out from fatness, they exceed the imaginations of their heart:

⁷Ang ilang mga mata nagbudlat sa katambok: Ang anaa kanila labaw sa kay sa ikatagbaw sa pangandoy sa kasingkasing.

⁸They mock and speak wickedly of oppression, they speak loftily:

⁸Nanagyubit sila, ug diha sa kadautan nanaglituk sila ug pagdaugdaug: Nanagsulti sila nga mapahitas-on.

⁹They set their mouth in the heavens, and their tongue walketh through the earth.

⁹Ginapatunong nila ang ilang mga baba ngadto sa kalangitan, Ug ang ilang dila nagasuroy latas sa yuta.

¹⁰Therefore his people turn hither, and waters in fulness are wrung out to them.

¹⁰Tungod niana ang iyang katawohan mingbalik dinhi; Ug ang mga tubig sa usa ka copa nga puno gititi nila.

¹¹And they say, How can ùGod know, and is there knowledge in the Most High?

¹¹Ug sila nagaingon: Unsaon sa pagkahibalo sa Dios? Ug aduna bay kahibalo ang Hataas Uyamut?

¹²Behold, these are the wicked, and they prosper in the world: they heap up riches.

¹²Ania karon, kini mao ang mga dautan; Ug, sanglit anaa kanunay sa kasayon, sila ming-uswag sa mga bahandi.

¹³Truly have I purified my heart in vain, and washed my hands in innocency:

¹³Sa pagkamatuod kawang lamang ang paghinlo ko sa akong q2 kasingkasing, Ug ang paghunaw sa akong mga kamot sa pagka-inocente;

¹⁴For all the day have I been plagued, and chastened every morning.

¹⁴Kay gihampak ako sa tibook nga adlaw, Ug gicastigo sa matag-buntag.

¹⁵If I said, I will speak thus, behold, I should be faithless to the generation of thy children.

¹⁵Kong nag-ingon pa unta ako: Magasulti ako niini: Ania karon, ako nagmabudhion sa kaliwatan sa imong mga anak.

¹⁶When I thought to be able to know this, it was a grievous task in mine eyes;

¹⁶Sa diha nga naghunahuna ako unsaon ko sa pagkahibalo niini, Kini mahapdos kaayo nga buhat alang kanako;

¹⁷Until I went into the sanctuaries of ùGod; [then] understood I their end.

¹⁷Hangtud nga miadto ako sa balaang puloy-anan sa Dios, Ug nagpamalandong sa katapusan nilang sangputanan.

¹⁸Truly thou settest them in slippery places, thou castest them down in ruins.

¹⁸Sa pagkamatuod gayud gibutang mo sila sa mga dapit nga madanglog: Gisalikway mo sila ngadto sa pagkalaglag.

¹⁹How are they suddenly made desolate! they pass away, consumed with terrors.

¹⁹Naunsa nga sa pagkadali sila nahimong usa ka awa-aw! Nangaut-ut gayud sila uban ang mga kalisang.

²⁰As a dream, when one awaketh, wilt thou, Lord, on arising despise their image.

²⁰Ingon sa usa ka damgo sa diha nga ang usa ka tawo mahagmata, Ingon niini, Oh Ginoo, sa diha nga ikaw mahagmata, pagatamayon mo ang ilang larawan.

²¹When my heart was in a ferment, and I was pricked in my reins,

²¹Kay gisakit ang akong kalag, Ug ako mibati ug kangutngut sa akong kasingkasing:

²²Then I was brutish and knew nothing; I was [as] a beast with thee.

²²Pagkamabangis nako, ug pagkaburong; Ingon sa usa ka mananap ako sa atubangan mo.

²³Nevertheless I am continually with thee: thou hast holden my right hand;

²³Bisan pa niana, ako ania gihapon uban kanimo: Gikuptan mo ang too ko nga kamot.

²⁴Thou wilt guide me by thy counsel, and after the glory, thou wilt receive me.

²⁴Ikaw magamando kanako uban sa imong pagtambag, Ug sa ulahi pagadawaton mo ako sa himaya.

²⁵Whom have I in the heavens? and there is none upon earth I desire beside thee.

²⁵Kinsa may ako sa langit kondili ikaw da ? Ug walay bisan kinsa dinhi sa ibabaw sa yuta nga akong gitinguha gawas kanimo.

²⁶My flesh and my heart faileth: God is the rock of my heart and my portion for ever.

²⁶Ang akong unod ug ang akong kasingkasing nangaluya; Apan ang Dios mao ang kalig-on sa akong kasingkasing, ug ang akong bahin sa walay katapusan.

²⁷For behold, they that are far from thee shall perish; thou destroyest every one that goeth a whoring from thee.

²⁷Kay ania karon, sila nga nanagpahalayo gikan kanimo mangahanaw: Imong gilaglag silang tanan nga nanagpakighilawas, nga mingbulag gikan kanimo.

²⁸But as for me, it is good for me to draw near to God: I have put my trust in the Lord Jehovah, that I may declare all thy works.

²⁸Apan maayo alang kanako ang pagpahaduol ngadto sa Dios: Ang Ginoo nga si Jehova gihimo ko nga akong dalangpanan, Aron isugilon ko ang tanan mong mga buhat.