1My breath is corrupt, my days are extinct, the graves are mine.
1[] Το πνευμα μου φθειρεται, αι ημεραι μου σβυνονται, οι ταφοι ειναι ετοιμοι δι' εμε.
2Are there not mockers around me? and doth [not] mine eye abide in their provocation?
2Δεν ειναι χλευασται πλησιον μου; και δεν διανυκτερευει ο οφθαλμος μου εν ταις πικριαις αυτων;
3Lay down now [a pledge], be thou surety for me with thyself: who is he that striketh hands with me?
3Ασφαλισον με, δεομαι· γενου εις εμε εγγυητης πλησιον σου· τις ηθελεν εγγυηθη εις εμε;
4For thou hast hidden their heart from understanding; therefore thou wilt not exalt [them].
4Διοτι συ εκρυψας την καρδιαν αυτων απο συνεσεως· δια τουτο δεν θελεις υψωσει αυτους.
5He that betrayeth friends for a prey -- even the eyes of his children shall fail.
5Του λαλουντος με απατην προς τους φιλους, και οι οφθαλμοι των τεκνων αυτου θελουσι τηκεσθαι.
6And he hath made me a proverb of the peoples; and I am become one to be spit on in the face.
6Και με κατεστησε παροιμιαν των λαων· και ενωπιον αυτων κατεσταθην ονειδος.
7And mine eye is dim by reason of grief, and all my members are as a shadow.
7Και ο οφθαλμος μου εμαρανθη υπο της θλιψεως, και παντα τα μελη μου εγειναν ως σκια.
8Upright men [shall be] astonished at this, and the innocent shall be stirred up against the ungodly;
8Οι ευθεις θελουσι θαυμασει εις τουτο, και ο αθωος θελει διεγερθη κατα του υποκριτου.
9But the righteous shall hold on his way, and he that hath clean hands shall increase in strength.
9Ο δε δικαιος θελει κρατει την οδον αυτου, και ο καθαρος τας χειρας θελει επαυξησει την δυναμιν αυτου.
10But as for you all, pray come on again; and I shall not find one wise man among you.
10[] σεις δε παντες επιστραφητε, και ελθετε τωρα· διοτι ουδενα συνετον θελω ευρει μεταξυ σας.
11My days are past, my purposes are broken off, the cherished thoughts of my heart.
11Αι ημεραι μου παρηλθον, εκοπησαν οι σκοποι μου, αι επιθυμιαι της καρδιας μου.
12They change the night into day; the light [they imagine] near in presence of the darkness.
12Την νυκτα μετεβαλον εις ημεραν· το φως ειναι πλησιον του σκοτους.
13If I wait, Sheol is my house; I spread my bed in the darkness:
13Εαν προσμενω, ο ταφος ειναι η κατοικια μου· εστρωσα την κλινην μου εν τω σκοτει.
14I cry to the grave, Thou art my father! to the worm, My mother, and my sister!
14Εβοησα προς την φθοραν, Εισαι, πατηρ μου· προς τον σκωληκα, Μητηρ μου και αδελφη μου εισαι.
15And where is then my hope? yea, my hope, who shall see it?
15Και που τωρα η ελπις μου; και την ελπιδα μου τις θελει ιδει;
16It shall go down to the bars of Sheol, when [our] rest shall be together in the dust.
16εις το βαθος του αδου θελει καταβη· βεβαιως θελει αναπαυθη μετ' εμου εν τω χωματι.