1Whoso loveth discipline loveth knowledge, but he that hateth reproof is brutish.
1[] Οστις αγαπα παιδειαν, αγαπα γνωσιν· αλλ' οστις μισει ελεγχον, ειναι αφρων.
2A good [man] obtaineth favour of Jehovah; but a man of mischievous devices will he condemn.
2[] Ο καλος ευρισκει χαριν παρα Κυριου· τον δε μηχανευομενον κακα θελει καταδικασει.
3A man shall not be established by wickedness; but the root of the righteous shall not be moved.
3[] Δεν θελει στερεωθη ανθρωπος δια της ανομιας· η ριζα δε των δικαιων θελει μενει ασαλευτος.
4A woman of worth is a crown to her husband; but she that maketh ashamed is as rottenness in his bones.
4[] Η εναρετος γυνη ειναι στεφανος εις τον ανδρα αυτης· η δε προξενουσα αισχυνην ειναι ως σαπρια εις τα οστα αυτου.
5The thoughts of the righteous are right; the counsels of the wicked are deceit.
5[] Οι λογισμοι των δικαιων ειναι ευθυτης· αι δε βουλαι των ασεβων δολος.
6The words of the wicked are a lying-in-wait for blood; but the mouth of the upright shall deliver them.
6[] Οι λογοι των ασεβων ενεδρευουσιν αιμα· το δε στομα των ευθεων θελει ελευθερωσει αυτους.
7Overthrow the wicked, and they are no [more]; but the house of the righteous shall stand.
7[] Οι ασεβεις καταστρεφονται και δεν υπαρχουσιν· ο οικος δε των δικαιων θελει διαμενει.
8A man is commended according to his wisdom; but he that is of a perverted heart shall be despised.
8[] Ο ανθρωπος εγκωμιαζεται κατα την συνεσιν αυτου· ο δε διεστραμμενος την καρδιαν θελει εισθαι εις καταφρονησιν.
9Better is he that is lightly esteemed, and hath a servant, than he that honoureth himself, and lacketh bread.
9[] Καλητερος ο ανθρωπος ο μη τιμωμενος και επαρκων εις εαυτον, παρα ο κενοδοξων και στερουμενος αρτου.
10A righteous man is concerned for the life of his beast; but the tender mercies of the wicked are cruel.
10[] Ο δικαιος επιμελειται την ζωην του κτηνους αυτου· τα δε σπλαγχνα των ασεβων ειναι ανελεημονα.
11He that tilleth his land shall be satisfied with bread; but he that followeth the worthless is void of understanding.
11[] Ο εργαζομενος την γην αυτου θελει χορτασθη αρτον· ο δε ακολουθων τους ματαιοφρονας ειναι ενδεης φρενων.
12The wicked desireth the net of evil [men]; but the root of the righteous yieldeth [fruit].
12[] Ο ασεβης ζητει την υπερασπισιν των κακων· αλλ' η ριζα του δικαιου αναδιδει.
13In the transgression of the lips is an evil snare; but a righteous [man] shall go forth out of trouble.
13[] Δι' αμαρτιαν χειλεων παγιδευεται ο ασεβης· ο δε δικαιος εξερχεται εκ στενοχωριας.
14A man is satisfied with good by the fruit of his mouth; and the recompense of a man's hands shall be rendered unto him.
14[] Εκ των καρπων του στοματος αυτου ο ανθρωπος θελει εμπλησθη αγαθων· και η αμοιβη των χειρων του ανθρωπου θελει επιστρεψει εις αυτον.
15The way of a fool is right in his own eyes; but he that is wise hearkeneth unto counsel.
15[] Η οδος του αφρονος ειναι ορθη εις τους οφθαλμους αυτου· ο δε ακουων συμβουλας ειναι σοφος.
16The vexation of the fool is presently known; but a prudent [man] covereth shame.
16[] Ο αφρων φανερονει ευθυς την οργην αυτου· ο δε φρονιμος σκεπαζει το ονειδος αυτου.
17He that uttereth truth sheweth forth righteousness; but a false witness deceit.
17[] Ο λαλων αληθειαν αναγγελλει το δικαιον· ο δε ψευδομαρτυς δολον.
18There is that babbleth like the piercings of a sword; but the tongue of the wise is health.
18[] Ο φλυαρος ειναι ως τραυματα μαχαιρας· η δε γλωσσα των σοφων, ιασις.
19The lip of truth shall be established for ever; but a lying tongue is but for a moment.
19[] Τα χειλη της αληθειας θελουσιν εισθαι σταθερα διαπαντος· η δε ψευδης γλωσσα μονον στιγμιαια.
20Deceit is in the heart of them that devise evil; but to the counsellors of peace is joy.
20[] Δολος ειναι εν τη καρδια των μηχανευομενων κακα· ευφροσυνη δε εις τους βουλευομενους ειρηνην.
21There shall no evil happen to a righteous [man]; but the wicked shall be filled with mischief.
21[] Ουδεμια βλαβη θελει συμβη εις τον δικαιον· οι δε ασεβεις θελουσιν εμπλησθη κακων.
22Lying lips are an abomination to Jehovah; but they that deal truly are his delight.
22[] Ψευδη χειλη βδελυγμα εις τον Κυριον· οι δε ποιουντες αληθειαν ειναι δεκτοι εις αυτον.
23A prudent man concealeth knowledge; but the heart of the foolish proclaimeth folly.
23[] Ο φρονιμος ανθρωπος καλυπτει γνωσιν· η δε καρδια των αφρονων διακηρυττει μωριαν.
24The hand of the diligent shall bear rule; but the slothful [hand] shall be under tribute.
24[] Η χειρ των επιμελων θελει εξουσιαζει· οι δε οκνηροι θελουσιν εισθαι υποτελεις.
25Heaviness in the heart of man maketh it stoop; but a good word maketh it glad.
25[] Η λυπη εν τη καρδια του ανθρωπου ταπεινονει αυτην· ο δε καλος λογος ευφραινει αυτην.
26The righteous guideth his neighbour; but the way of the wicked misleadeth them.
26[] Ο δικαιος υπερεχει του πλησιον αυτου· η δε οδος των ασεβων πλανα αυτους.
27The slothful roasteth not what he took in hunting; but man's precious substance is to the diligent.
27[] Ο οκνηρος δεν επιτυγχανει του θηραματος αυτου· τα δε υπαρχοντα του επιμελους ανθρωπου ειναι πολυτιμα.
28In the path of righteousness is life, and in the pathway thereof there is no death.
28[] Εν τη οδω της δικαιοσυνης ειναι ζωη· και η πορεια της οδου αυτης δεν φερει εις θανατον.