1{An instruction. Of Asaph.} Give ear, O my people, to my law; incline your ears to the words of my mouth.
1[] <<Μασχιλ του Ασαφ.>> Ακουσον, λαε μου, τον νομον μου· κλινατε τα ωτα σας εις τα λογια του στοματος μου.
2I will open my mouth in a parable; I will utter riddles from of old,
2Θελω ανοιξει εν παραβολη το στομα μου· θελω προφερει πραγματα αξιομνημονευτα, τα απ' αρχης·
3Which we have heard and known, and our fathers have told us:
3οσα ηκουσαμεν και εγνωρισαμεν και οι πατερες ημων διηγηθησαν εις ημας.
4We will not hide [them] from their sons, shewing forth to the generation to come the praises of Jehovah, and his strength, and his marvellous works which he hath done.
4Δεν θελομεν κρυψει αυτα απο των τεκνων αυτων εις την επερχομενην γενεαν, διηγουμενοι τους επαινους του Κυριου και την δυναμιν αυτου και τα θαυμασια αυτου, τα οποια εκαμε.
5For he established a testimony in Jacob, and appointed a law in Israel, which he commanded our fathers, that they should make them known to their children;
5Και εστησε μαρτυριον εν τω Ιακωβ και νομον εθεσεν εν τω Ισραηλ, τα οποια προσεταξεν εις τους πατερας ημων, να καμνωσιν αυτα γνωστα εις τα τεκνα αυτων·
6That the generation to come might know [them], the children that should be born; that they might rise up and tell [them] to their children,
6δια να γνωριζη αυτα η γενεα η επερχομενη, οι υιοι οι μελλοντες να γεννηθωσι· και αυτοι, οταν αναστηθωσι, να διηγωνται εις τα τεκνα αυτων·
7And that they might set their hope in God, and not forget the works of ùGod, but observe his commandments;
7δια να θεσωσιν επι τον Θεον την ελπιδα αυτων, και να μη λησμονωσι τα εργα του Θεου, αλλα να φυλαττωσι τας εντολας αυτου·
8And might not be as their fathers, a stubborn and rebellious generation, a generation that prepared not their heart, and whose spirit was not stedfast with ùGod.
8και να μη γεινωσιν, ως οι πατερες αυτων, γενεα διεστραμμενη και απειθης· γενεα, ητις δεν εφυλαξεν ευθειαν την καρδιαν αυτης, και δεν εσταθη πιστον μετα του Θεου το πνευμα αυτης·
9The sons of Ephraim, armed bowmen, turned back in the day of battle.
9[] ως οι υιοι του Εφραιμ, οιτινες ωπλισμενοι, βασταζοντες τοξα, εστραφησαν οπισω την ημεραν της μαχης.
10They kept not the covenant of God, and refused to walk in his law;
10Δεν εφυλαξαν την διαθηκην του Θεου, και εν τω νομω αυτου δεν ηθελησαν να περιπατωσι·
11And forgot his doings, and his marvellous works which he had shewn them.
11και ελησμονησαν τα εργα αυτου και τα θαυμασια αυτου, τα οποια εδειξεν εις αυτους.
12In the sight of their fathers had he done wonders, in the land of Egypt, the field of Zoan.
12Εμπροσθεν των πατερων αυτων εκαμε θαυμασια, εν τη γη της Αιγυπτου, τη πεδιαδι Τανεως.
13He clave the sea, and caused them to pass through; and made the waters to stand as a heap;
13Διεσχισε την θαλασσαν και διεπερασεν αυτους και εστησε τα υδατα ως σωρον·
14And he led them with a cloud in the daytime, and all the night with the light of fire.
14και ωδηγησεν αυτους την ημεραν εν νεφελη και ολην την νυκτα εν φωτι πυρος.
15He clave rocks in the wilderness, and gave [them] drink as out of the depths, abundantly;
15Διεσχισε πετρας εν τη ερημω και εποτισεν αυτους ως εκ μεγαλων αβυσσων·
16And he brought streams out of the rock, and caused waters to run down like rivers.
16και εξηγαγε ρυακας εκ της πετρας και κατεβιβασεν υδατα ως ποταμους.
17Yet they still went on sinning against him, provoking the Most High in the desert;
17Αλλ' αυτοι εξηκολουθουν ετι αμαρτανοντες εις αυτον, παροξυνοντες τον Υψιστον εν ανυδρω τοπω·
18And they tempted ùGod in their heart, by asking meat for their lust;
18και επειρασαν τον Θεον εν τη καρδια αυτων, ζητουντες βρωσιν κατα την ορεξιν αυτων·
19And they spoke against God: they said, Is ùGod able to prepare a table in the wilderness?
19και ελαλησαν κατα του Θεου, λεγοντες, Μηπως δυναται ο Θεος να ετοιμαση τραπεζαν εν τη ερημω;
20Behold, he smote the rock, and waters gushed out, and streams overflowed; is he able to give bread also, or provide flesh for his people?
20Ιδου, επαταξε την πετραν, και ερρευσαν υδατα και χειμαρροι επλημμυρησαν· μηπως δυναται να δωση και αρτον; η να ετοιμαση κρεας εις τον λαον αυτου;
21Therefore Jehovah heard, and was wroth; and fire was kindled against Jacob, and anger also went up against Israel:
21Δια τουτο ηκουσεν ο Κυριος και ωργισθη· και πυρ εξηφθη κατα του Ιακωβ, ετι δε και οργη ανεβη κατα του Ισραηλ·
22Because they believed not in God, and confided not in his salvation;
22διοτι δεν επιστευσαν εις τον Θεον, ουδε ηλπισαν επι την σωτηριαν αυτου·
23Though he had commanded the clouds from above, and had opened the doors of the heavens,
23ενω προσεταξε τας νεφελας απο ανωθεν και τας θυρας του ουρανου ηνοιξε,
24And had rained down manna upon them to eat, and had given them the corn of the heavens.
24και εβρεξεν εις αυτους μαννα δια να φαγωσι και σιτον ουρανου εδωκεν εις αυτους·
25Man did eat the bread of the mighty; he sent them provision to the full.
25αρτον αγγελων εφαγεν ο ανθρωπος· τροφην εστειλεν εις αυτους μεχρι χορτασμου.
26He caused the east wind to rise in the heavens, and by his strength he brought the south wind;
26Εσηκωσεν εν τω ουρανω ανατολικον ανεμον, και δια της δυναμεως αυτου επεφερε τον νοτον·
27And he rained flesh upon them as dust, and feathered fowl as the sand of the seas,
27και εβρεξεν επ' αυτους κρεας ως το χωμα και πετεινα πτερωτα ως την αμμον της θαλασσης·
28And he let it fall in the midst of their camp, round about their habitations:
28και εκαμε να πεσωσιν εις το μεσον του στρατοπεδου αυτων, κυκλω των σκηνων αυτων.
29And they did eat, and were well filled; for that they lusted after, he brought to them.
29Και εφαγον και εχορτασθησαν σφοδρα· και εφερεν εις αυτους την επιθυμιαν αυτων·
30They were not alienated from their lust, their meat was yet in their mouths,
30δεν ειχον χωρισθη απο της επιθυμιας αυτων, ετι ητο εν τω στοματι αυτων βρωσις αυτων,
31When the anger of God went up against them; and he slew the fattest of them, and smote down the chosen men of Israel.
31και οργη του Θεου ανεβη επ' αυτους, και εφονευσε τους μεγαλητερους εξ αυτων και τους εκλεκτους του Ισραηλ κατεβαλεν.
32For all this, they sinned still, and believed not in his marvellous works;
32Εν πασι τουτοις ημαρτησαν ετι και δεν επιστευσαν εις τα θαυμασια αυτου.
33And he consumed their days in vanity, and their years in terror.
33Δια τουτο συνετελεσεν εν ματαιοτητι τας ημερας αυτων και τα ετη αυτων εν ταραχη.
34When he slew them, then they sought him, and returned and sought early after ùGod;
34Οτε εθανατονεν αυτους, τοτε εξεζητουν αυτον, και επεστρεφον και απο ορθρου προσετρεχον εις τον Θεον·
35And they remembered that God was their rock, and ùGod, the Most High, their redeemer.
35και ενεθυμουντο, οτι ο Θεος ητο φρουριον αυτων και ο Θεος ο Υψιστος λυτρωτης αυτων.
36But they flattered him with their mouth, and lied unto him with their tongue;
36Αλλ' εκολακευον αυτον δια του στοματος αυτων και δια της γλωσσης αυτων εψευδοντο προς αυτον·
37For their heart was not firm toward him, neither were they stedfast in his covenant.
37Η δε καρδια αυτων δεν ητο ευθεια μετ' αυτου, και δεν ησαν πιστοι εις την διαθηκην αυτου.
38But he was merciful: he forgave the iniquity, and destroyed [them] not; but many a time turned he his anger away, and did not stir up all his fury:
38Αυτος ομως οικτιρμων συνεχωρησε την ανομιαν αυτων και δεν ηφανισεν αυτους· αλλα πολλακις ανεστελλε τον θυμον αυτου, και δεν διηγειρεν ολην την οργην αυτου·
39And he remembered that they were flesh, a breath that passeth away and cometh not again.
39και ενεθυμηθη οτι ησαν σαρξ· ανεμος παρερχομενος και μη επιστρεφων.
40How oft did they provoke him in the wilderness, and grieve him in the desert!
40[] Ποσακις παρωξυναν αυτον εν τη ερημω, παρωργισαν αυτον εν τη ανυδρω,
41And they turned again and tempted ùGod, and grieved the Holy One of Israel.
41και εστραφησαν και επειρασαν τον Θεον, και τον Αγιον του Ισραηλ παρωξυναν.
42They remembered not his hand, the day when he delivered them from the oppressor,
42Δεν ενεθυμηθησαν την χειρα αυτου, την ημεραν καθ' ην ελυτρωσεν αυτους απο του εχθρου·
43How he set his signs in Egypt, and his miracles in the field of Zoan;
43πως εδειξεν εν Αιγυπτω τα σημεια αυτου και τα θαυμασια αυτου εν τη πεδιαδι Τανεως·
44And turned their rivers into blood, and their streams, that they could not drink;
44και μετεβαλεν εις αιμα τους ποταμους αυτων και τους ρυακας αυτων, δια να μη πιωσιν.
45He sent dog-flies among them, which devoured them, and frogs, which destroyed them;
45Απεστειλεν επ' αυτους κυνομυιαν και κατεφαγεν αυτους, και βατραχους και εφανισαν αυτους.
46And he gave their increase unto the caterpillar, and their labour unto the locust;
46Και παρεδωκε τους καρπους αυτων εις τον βρουχον και τους κοπους αυτων εις την ακριδα.
47He killed their vines with hail, and their sycamore trees with hail-stones;
47Κατηφανισε δια της χαλαζης τας αμπελους αυτων και τας συκαμινους αυτων με πετρας χαλαζης·
48And he delivered up their cattle to the hail, and their flocks to thunderbolts.
48και παρεδωκεν εις την χαλαζαν τα κτηνη αυτων και τα ποιμνια αυτων εις τους κεραυνους.
49He cast upon them the fierceness of his anger, wrath, and indignation, and distress, -- a mission of angels of woes.
49Απεστειλεν επ' αυτους την εξαψιν του θυμου αυτου, την αγανακτησιν και την οργην και την θλιψιν, αποστελλων αυτα δι' αγγελων κακοποιων.
50He made a way for his anger; he spared not their soul from death, but gave their life over to the pestilence;
50Ηνοιξεν οδον εις την οργην αυτου· δεν εφεισθη απο του θανατου την ψυχην αυτων, και παρεδωκεν εις θανατικον την ζωην αυτων·
51And he smote all the firstborn in Egypt, the first-fruits of their vigour in the tents of Ham.
51και επαταξε παν πρωτοτοκον εν Αιγυπτω, την απαρχην της δυναμεως αυτων εν ταις σκηναις του Χαμ·
52And he made his own people to go forth like sheep, and guided them in the wilderness like a flock;
52και εσηκωσεν εκειθεν ως προβατα τον λαον αυτου και ωδηγησεν αυτους ως ποιμνιον εν τη ερημω·
53And he led them safely, so that they were without fear; and the sea covered their enemies.
53και ωδηγησεν αυτους εν ασφαλεια, και δεν εδειλιασαν· τους δε εχθρους αυτων εσκεπασεν η θαλασσα.
54And he brought them to his holy border, this mountain, which his right hand purchased;
54Και εισηγαγεν αυτους εις το οριον της αγιοτητος αυτου, το ορος τουτο, το οποιον απεκτησεν η δεξια αυτου·
55And he drove out the nations before them, and allotted them for an inheritance by line, and made the tribes of Israel to dwell in their tents.
55και εξεδιωξεν απ' εμπροσθεν αυτων τα εθνη και διεμοιρασεν αυτα κληρονομιαν με σχοινιον, και εν ταις σκηναις αυτων κατωκισε τας φυλας του Ισραηλ.
56But they tempted and provoked God, the Most High, and kept not his testimonies,
56Και ομως επειρασαν και παρωξυναν τον Θεον τον υψιστον και δεν εφυλαξαν τα μαρτυρια αυτου·
57And they drew back and dealt treacherously like their fathers: they turned like a deceitful bow.
57αλλ' εστραφησαν και εφερθησαν απιστως, ως οι πατερες αυτων· εστραφησαν ως τοξον στρεβλον·
58And they provoked him to anger with their high places, and moved him to jealousy with their graven images.
58και παρωργισαν αυτον με τους υψηλους αυτων τοπους, και με τα γλυπτα αυτων διηγειραν αυτον εις ζηλοτυπιαν.
59God heard, and was wroth, and greatly abhorred Israel:
59Ηκουσεν ο Θεος και υπερωργισθη και εβδελυχθη σφοδρα τον Ισραηλ·
60And he forsook the tabernacle at Shiloh, the tent where he had dwelt among men,
60και εγκατελιπε την σκηνην του Σηλω, την σκηνην οπου κατωκησε μεταξυ των ανθρωπων·
61And gave his strength into captivity, and his glory into the hand of the oppressor;
61και παρεδωκεν εις αιχμαλωσιαν την δυναμιν αυτου και την δοξαν αυτου εις χειρα εχθρου·
62And delivered up his people unto the sword, and was very wroth with his inheritance:
62και παρεδωκεν εις ρομφαιαν τον λαον αυτου και υπερωργισθη κατα της κληρονομιας αυτου·
63The fire consumed their young men, and their maidens were not praised in [nuptial] song;
63τους νεους αυτων κατεφαγε πυρ, και αι παρθενοι αυτων δεν ενυμφευθησαν·
64Their priests fell by the sword, and their widows made no lamentation.
64οι ιερεις αυτων επεσον εν μαχαιρα, και αι χηραι αυτων δεν επενθησαν.
65Then the Lord awoke as one out of sleep, like a mighty man that shouteth aloud by reason of wine;
65Τοτε εξηγερθη ως εξ υπνου ο Κυριος, ως ανθρωπος δυνατος, βοων απο οινου·
66And he smote his adversaries in the hinder part, and put them to everlasting reproach.
66και επαταξε τους εχθρους αυτου εις τα οπισω· ονειδος αιωνιον εθεσεν επ' αυτους.
67And he rejected the tent of Joseph, and chose not the tribe of Ephraim,
67Και απερριψε την σκηνην Ιωσηφ, και την φυλην Εφραιμ δεν εξελεξεν.
68But chose the tribe of Judah, the mount Zion which he loved;
68Αλλ' εξελεξε την φυλην Ιουδα, το ορος της Σιων, το οποιον ηγαπησε.
69And he built his sanctuary like the heights, like the earth which he hath founded for ever.
69Και ωκοδομησεν ως υψηλα παλατια το αγιαστηριον αυτου, ως την γην την οποιαν εθεμελιωσεν εις τον αιωνα.
70And he chose David his servant, and took him from the sheepfolds:
70Και εξελεξε Δαβιδ τον δουλον αυτου και ανελαβεν αυτον εκ των ποιμνιων των προβατων·
71From following the suckling-ewes, he brought him to feed Jacob his people, and Israel his inheritance.
71Εξοπισθεν των θηλαζοντων προβατων εφερεν αυτον, δια να ποιμαινη Ιακωβ τον λαον αυτου και Ισραηλ την κληρονομιαν αυτου·
72And he fed them according to the integrity of his heart, and led them by the skilfulness of his hands.
72Και εποιμανεν αυτους κατα την ακακιαν της καρδιας αυτου· και δια της συνεσεως των χειρων αυτου ωδηγησεν αυτους.