1{A Song; a Psalm of Asaph.} O God, keep not silence; hold not thy peace, and be not still, O ùGod:
1[] <<Ωιδη Ψαλμου του Ασαφ.>> Θεε, μη σιωπησης· μη σιγησης και μη ησυχασης, Θεε.
2For behold, thine enemies make a tumult; and they that hate thee lift up the head.
2Διοτι, ιδου, οι εχθροι σου θορυβουσι, και οι μισουντες σε υψωσαν κεφαλην.
3They take crafty counsel against thy people, and consult against thy hidden ones:
3Κακην βουλην ελαβον κατα του λαου σου και συνεβουλευθησαν κατα των εκλεκτων σου.
4They say, Come, and let us cut them off from being a nation, and let the name of Israel be mentioned no more.
4Ειπον, Ελθετε, και ας εξολοθρευσωμεν αυτους απο του να ηναι εθνος· και το ονομα του Ισραηλ ας μη μνημονευηται πλεον.
5For they have consulted together with one heart: they have made an alliance together against thee.
5Διοτι εκ συμφωνου συνεβουλευθησαν ομου· συνεμαχησαν κατα σου·
6The tents of Edom and the Ishmaelites, Moab and the Hagarites;
6αι σκηναι του Εδωμ και οι Ισμαηλιται· ο Μωαβ και οι Αγαρηνοι·
7Gebal, and Ammon, and Amalek; Philistia, with the inhabitants of Tyre;
7Ο Γεβαλ και ο Αμμων και ο Αμαληκ· οι Φιλισταιοι μετα των κατοικουντων την Τυρον.
8Asshur also is joined with them: they are an arm to the sons of Lot. Selah.
8Και αυτος ο Ασσουρ ηνωθη μετ' αυτων· εβοηθησαν τους υιους του Λωτ. Διαψαλμα.
9Do unto them as to Midian; as to Sisera, as to Jabin, at the torrent of Kishon:
9[] Καμε εις αυτους ως εις τους Μαδιανιτας, ως εις τον Σισαραν, ως εις τον Ιαβειν εν τω χειμαρρω Κεισων·
10Who were destroyed at Endor; they became as dung for the ground.
10οιτινες απωλεσθησαν εν Εν-δωρ· εγειναν κοπρος δια την γην.
11Make their nobles as Oreb and as Zeeb; and all their chiefs as Zebah and as Zalmunna.
11Καμε τους αρχοντας αυτων ως τον Ωρηβ και ως τον Ζηβ· και ως τον Ζεβεε και ως τον Σαλμαναν παντας τους αρχηγους αυτων·
12For they have said, Let us take to ourselves God's dwelling-places in possession.
12οιτινες ειπον, Ας κληρονομησωμεν εις εαυτους τα κατοικητηρια του Θεου.
13O my God, make them like a whirling thing, like stubble before the wind.
13Θεε μου, καμε αυτους ως τροχον, ως αχυρον κατα προσωπον ανεμου.
14As fire burneth a forest, and as the flame setteth the mountains on fire,
14Ως το πυρ καιει το δασος, και ως η φλοξ κατακαιει τα ορη,
15So pursue them with thy tempest, and terrify them with thy whirlwind.
15ουτω καταδιωξον αυτους με την ανεμοζαλην σου, και με τον ανεμοστροβιλον σου κατατρομαξον αυτους.
16Fill their faces with shame, that they may seek thy name, O Jehovah.
16Γεμισον τα προσωπα αυτων απο ατιμιας, και θελουσι ζητησει το ονομα σου, Κυριε.
17Let them be put to shame and be dismayed for ever, and let them be confounded and perish:
17Ας καταισχυνθωσι και ας ταραχθωσι διαπαντος· και ας εντραπωσι και ας απολεσθωσι·
18That they may know that thou alone, whose name is Jehovah, art the Most High over all the earth.
18και ας γνωρισωσιν οτι συ, του οποιου το ονομα ειναι Κυριος, εισαι ο μονος Υψιστος επι πασαν την γην.