¹O ùGod of vengeances, Jehovah, ùGod of vengeances, shine forth;

¹[] Θεε των εκδικησεων, Κυριε, Θεε των εκδικησεων, εμφανηθι.

²Lift up thyself, thou judge of the earth, render the reward to the proud.

²Υψωθητι, Κριτα της γης· αποδος ανταποδοσιν εις τους υπερηφανους.

³How long shall the wicked, O Jehovah, how long shall the wicked triumph?

³Εως ποτε οι ασεβεις, Κυριε, εως ποτε οι ασεβεις θελουσι θριαμβευει;

⁴[How long] shall they utter [and] speak insolence -- all the workers of iniquity boast themselves?

⁴Εως ποτε θελουσι προφερει και λαλει σκληρα; θελουσι καυχασθαι παντες οι εργαται της ανομιας;

⁵They crush thy people, O Jehovah, and afflict thine inheritance;

⁵Τον λαον σου, Κυριε, καταθλιβουσι και την κληρονομιαν σου κακοποιουσι.

⁶They slay the widow and the stranger, and murder the fatherless,

⁶Την χηραν και τον ξενον φονευουσι και θανατονουσι τους ορφανους.

⁷And say, Jah will not see, neither will the God of Jacob regard [it].

⁷Και λεγουσι, δεν θελει ιδει ο Κυριος ουδε θελει νοησει ο Θεος του Ιακωβ.

⁸Understand, ye brutish among the people; and ye fools, when will ye be wise?

⁸Εννοησατε, οι αφρονες μεταξυ του λαου· και οι μωροι, ποτε θελετε φρονιμευσει;

⁹He that planted the ear, shall he not hear? He that formed the eye, shall he not see?

⁹Ο φυτευσας το ωτιον, δεν θελει ακουσει; ο πλασας τον οφθαλμον, δεν θελει ιδει;

¹⁰He that instructeth the nations, shall not he correct -- he that teacheth man knowledge?

¹⁰Ο σωφρονιζων τα εθνη, δεν θελει ελεγξει; ο διδασκων τον ανθρωπον γνωσιν;

¹¹Jehovah knoweth the thoughts of man, that they are vanity.

¹¹Ο Κυριος γνωριζει τους διαλογισμους των ανθρωπων, οτι ειναι ματαιοι.

¹²Blessed is the man whom thou chastenest, O Jah, and whom thou teachest out of thy law;

¹²[] Μακαριος ο ανθρωπος, τον οποιον σωφρονιζεις, Κυριε, και δια του νομου σου διδασκεις αυτον·

¹³That thou mayest give him rest from the days of evil, until the pit be digged for the wicked.

¹³δια να αναπαυης αυτον απο των ημερων της συμφορας, εωσου σκαφθη λακκος εις τον ασεβη.

¹⁴For Jehovah will not cast off his people, neither will he forsake his inheritance;

¹⁴Διοτι δεν θελει απορριψει ο Κυριος τον λαον αυτου, και την κληρονομιαν αυτου δεν θελει εγκαταλειψει.

¹⁵For judgment shall return unto righteousness, and all the upright in heart shall follow it.

¹⁵Επειδη η κρισις θελει επιστρεψει εις την δικαιοσυνην, και θελουσιν ακολουθησει αυτην παντες οι ευθεις την καρδιαν.

¹⁶Who will rise up for me against the evil-doers? who will stand for me against the workers of iniquity?

¹⁶Τις θελει σηκωθη υπερ εμου κατα των πονηρευομενων; τις θελει παρασταθη υπερ εμου κατα των εργατων της ανομιας;

¹⁷If Jehovah had not been my help, my soul had almost dwelt in silence.

¹⁷Εαν ο Κυριος δεν με εβοηθει, παρ' ολιγον ηθελε κατοικησει ψυχη μου εν τη σιωπη.

¹⁸When I said, My foot slippeth, thy loving-kindness, O Jehovah, held me up.

¹⁸Οτε ελεγον, ωλισθησεν ο πους μου, το ελεος σου, Κυριε, με εβοηθει.

¹⁹In the multitude of my anxious thoughts within me thy comforts have delighted my soul.

¹⁹Εν τω πληθει των αμηχανιων της καρδιας μου, αι παρηγοριαι σου ευφραναν την ψυχην μου.

²⁰Shall the throne of wickedness be united to thee, which frameth mischief into a law?

²⁰Μηπως εχει μετα σου συγκοινωνιαν ο θρονος της ανομιας, οστις μηχαναται αδικιαν αντι νομου;

²¹They band together against the soul of the righteous, and condemn innocent blood.

²¹Αυτοι εφορμωσι κατα της ψυχης του δικαιου και αιμα αθωον καταδικαζουσιν.

²²But Jehovah will be my high tower; and my God the rock of my refuge.

²²Αλλ' ο Κυριος ειναι εις εμε καταφυγιον και ο Θεος μου το φρουριον της ελπιδος μου.

²³And he will bring upon them their iniquity, and will cut them off in their own evil: Jehovah our God will cut them off.

²³Και θελει επιστρεψει επ' αυτους την ανομιαν αυτων και εν τη πονηρια αυτων θελει αφανισει αυτους· Κυριος ο Θεος ημων θελει αφανισει αυτους.