¹And the whole multitude of them, rising up, led him to Pilate.

¹เขาทั้งปวงจึงลุกขึ้นพาพระองค์ไปหาปีลาต

²And they began to accuse him, saying, We have found this [man] perverting our nation, and forbidding to give tribute to Caesar, saying that he himself is Christ, a king.

²และเขาเริ่มฟ้องพระองค์ว่า "เราได้พบคนนี้ยุยงชนชาติของเราและห้ามมิให้ส่งส่วยแก่ซีซาร์ และว่าตัวเองเป็นพระคริสต์กษัตริย์องค์หนึ่ง"

³And Pilate demanded of him saying, Art *thou* the king of the Jews? And he answering him said, Thou sayest.

³ปีลาตจึงถามพระองค์ว่า "ท่านเป็นกษัตริย์ของพวกยิวหรือ" พระองค์ตรัสตอบท่านว่า "ก็ท่านว่าแล้วนี่"

⁴And Pilate said to the chief priests and the crowds, I find no guilt in this man.

⁴ปีลาตจึงว่าแก่พวกปุโรหิตใหญ่กับประชาชนว่า "เราไม่เห็นว่าคนนี้มีความผิด"

⁵But they insisted, saying, He stirs up the people, teaching throughout all Judaea, beginning from Galilee even on to here.

⁵เขาทั้งหลายยิ่งกล่าวแข็งแรงว่า "คนนี้ยุยงพลเมืองให้วุ่นวาย และสั่งสอนทั่วตลอดยูเดีย ตั้งแต่กาลิลีจนถึงที่นี่"

⁶But Pilate, having heard Galilee [named], demanded if the man were a Galilaean;

⁶เมื่อปีลาตได้ยินถึงแคว้นกาลิลี ท่านจึงถามว่าคนนี้เป็นชาวกาลิลีหรือ

⁷and having learned that he was of Herod's jurisdiction, remitted him to Herod, who himself also was at Jerusalem in those days.

⁷เมื่อทราบแล้วว่าพระองค์ทรงเป็นคนอยู่ในท้องที่ของเฮโรด ท่านจึงส่งพระองค์ไปหาเฮโรด ผู้กำลังอยู่ในกรุงเยรูซาเล็มในเวลานั้น

⁸And when Herod saw Jesus he greatly rejoiced, for he had been a long while desirous of seeing him, because of hearing many things concerning him, and he hoped to see some sign done by him;

⁸เมื่อเฮโรดได้เห็นพระเยซูก็มีความยินดีมาก ด้วยนานมาแล้วท่านอยากจะพบพระองค์ เพราะได้ยินถึงพระองค์หลายประการ และหวังว่าคงจะได้เห็นพระองค์ทำการอัศจรรย์บ้าง

⁹and he questioned him in many words, but *he* answered him nothing.

⁹ท่านจึงซักถามพระองค์เป็นหลายข้อ แต่พระองค์หาทรงตอบประการใดไม่

¹⁰And the chief priests and the scribes stood and accused him violently.

¹⁰ฝ่ายพวกปุโรหิตใหญ่และพวกธรรมาจารย์ก็ยืนขึ้นฟ้องพระองค์แข็งแรงมาก

¹¹And Herod with his troops having set him at nought and mocked him, having put a splendid robe upon him, sent him back to Pilate.

¹¹เฮโรดกับพวกทหารของท่านกระทำต่อพระองค์อย่างดูหมิ่น เยาะเย้ย เอาเสื้อที่งามยิ่งสวมให้พระองค์ และส่งกลับไปหาปีลาตอีก

¹²And Pilate and Herod became friends with one another the same day, for they had been at enmity before between themselves.

¹²ฝ่ายปีลาตกับเฮโรดคืนดีกันในวันนั้น ด้วยแต่ก่อนเป็นศัตรูกัน

¹³And Pilate, having called together the chief priests and the rulers and the people,

¹³ปีลาตจึงสั่งพวกปุโรหิตใหญ่ พวกขุนนางและประชาชนให้ประชุมพร้อมกัน

¹⁴said to them, Ye have brought to me this man as turning away the people [to rebellion], and behold, I, having examined him before you, have found nothing criminal in this man as to the things of which ye accuse him;

¹⁴จึงกล่าวแก่เขาว่า "ท่านทั้งหลายได้พาคนนี้มาหาเราฟ้องว่าเขาได้ยุยงประชาชน ดูเถิด เราได้สืบถามต่อหน้าท่านทั้งหลาย และไม่เห็นว่าคนนี้มีความผิดในข้อที่ท่านทั้งหลายฟ้องเขานั้น

¹⁵nor Herod either, for I remitted you to him, and behold, nothing worthy of death is done by him.

¹⁵และเฮโรดก็ไม่เห็นว่าเขามีความผิดด้วย เพราะเราได้ส่งพวกท่านทั้งหลายไปหาเฮโรด ดูเถิด คนนี้ไม่ได้ทำผิดอะไรซึ่งสมควรจะมีโทษถึงตาย

¹⁶Having chastised him therefore, I will release him.

¹⁶เหตุฉะนั้น เมื่อเราเฆี่ยนเขาแล้ว เราก็จะปล่อยเสีย"

¹⁷( Now he was obliged to release one for them at the feast.)

¹⁷(เพราะท่านต้องปล่อยคนหนึ่งให้เขาทั้งหลายในเทศกาลเลี้ยงนั้น)

¹⁸But they cried out in a mass saying, Away with this [man] and release Barabbas to us;

¹⁸แต่คนทั้งปวงร้องขึ้นพร้อมกันว่า "กำจัดคนนี้เสีย และจงปล่อยบารับบัสให้เราเถิด"

¹⁹who was one who, for a certain tumult which had taken place in the city, and [for] murder, had been cast into prison.

¹⁹(บารับบัสนั้นติดคุกอยู่เพราะก่อการจลาจลที่เกิดขึ้นในกรุงและการฆ่าคน)

²⁰Pilate therefore, desirous to release Jesus, again addressed [them].

²⁰ฝ่ายปีลาตยังมีน้ำใจจะใคร่ปล่อยพระเยซูจึงพูดกับเขาอีก

²¹But they cried out in reply saying, Crucify, crucify him.

²¹แต่คนเหล่านั้นกลับตะโกนร้องว่า "ตรึงเขาเสีย ตรึงเขาเสียที่กางเขนเถิด"

²²And he said the third time to them, What evil then has this [man] done? I have found no cause of death in him: I will chastise him therefore and release him.

²²ปีลาตจึงถามเขาครั้งที่สามว่า "ตรึงทำไม เขาได้ทำผิดประการใด เราไม่เห็นเขาทำผิดอะไรที่สมควรจะมีโทษถึงตาย เหตุฉะนั้นเมื่อเราเฆี่ยนเขาแล้วก็จะปล่อยเสีย"

²³But they were urgent with loud voices, begging that he might be crucified. And their voices [and those of the chief priests] prevailed.

²³ฝ่ายคนทั้งปวงก็เร่งเร้าเสียงดังให้ตรึงพระองค์เสียที่กางเขน และเสียงของพวกเขาและของพวกปุโรหิตใหญ่นั้นก็มีชัย

²⁴And Pilate adjudged that what they begged should take place.

²⁴ปีลาตจึงสั่งให้เป็นไปตามที่เขาทั้งหลายปรารถนา

²⁵And he released him who, for tumult and murder, had been cast into prison, whom they begged for, and Jesus he delivered up to their will.

²⁵ท่านจึงปล่อยคนที่เขาขอนั้น ซึ่งติดคุกอยู่เพราะการจลาจลและฆ่าคน แต่ท่านได้มอบพระเยซูไว้ตามใจเขา

²⁶And as they led him away, they laid hold on a certain Simon, a Cyrenian, coming from the field, and put the cross upon him to bear it behind Jesus.

²⁶เมื่อเขาพาพระองค์ออกไป เขาเกณฑ์ซีโมนชาวไซรีนที่มาจากบ้านนอก แล้วเอากางเขนวางบนเขาให้แบกตามพระเยซูไป

²⁷And a great multitude of the people, and of women who wailed and lamented him, followed him.

²⁷มีคนเป็นอันมากตามพระองค์ไป ทั้งพวกผู้หญิงที่พิลาปและคร่ำครวญเพราะพระองค์

²⁸And Jesus turning round to them said, Daughters of Jerusalem, do not weep over me, but weep over yourselves and over your children;

²⁸พระเยซูจึงหันพระพักตร์มาทางเขาตรัสว่า "ธิดาเยรูซาเล็มเอ๋ย อย่าร้องไห้เพราะเราเลย แต่จงร้องไห้เพราะตนเอง และเพราะลูกทั้งหลายของตนเถิด

²⁹for behold, days are coming in which they will say, Blessed [are] the barren, and wombs that have not borne, and breasts that have not given suck.

²⁹ด้วยว่า ดูเถิด จะมีเวลาหนึ่งที่เขาทั้งหลายจะว่า `ผู้หญิงเหล่านั้นที่เป็นหมัน และครรภ์ที่มิได้ปฏิสนธิ และหัวนมที่มิได้ให้ดูดเลย ก็เป็นสุข'

³⁰Then shall they begin to say to the mountains, Fall upon us; and to the hills, Cover us:

³⁰คราวนั้นเขาจะเริ่มกล่าวแก่ภูเขาทั้งหลายว่า `จงล้มทับเราเถิด' และแก่เนินเขาว่า `จงปกคลุมเราไว้'

³¹for if these things are done in the green tree, what shall take place in the dry?

³¹เพราะว่าถ้าเขาทำอย่างนี้เมื่อไม้สด อะไรจะเกิดขึ้นเมื่อไม้แห้งแล้วเล่า"

³²Now two others also, malefactors, were led with him to be put to death.

³²มีอีกสองคนที่เป็นผู้ร้ายซึ่งเขาได้พามาจะประหารเสียพร้อมกับพระองค์

³³And when they came to the place which is called Skull, there they crucified him, and the malefactors, one on the right hand, the other on the left.

³³เมื่อมาถึงตำบลหนึ่งที่เรียกว่า กะโหลกศีรษะ เขาก็ตรึงพระองค์ไว้ที่กางเขนที่นั่น พร้อมกับผู้ร้ายสองคนนั้น ข้างขวาคนหนึ่ง ข้างซ้ายคนหนึ่ง

³⁴And Jesus said, Father, forgive them, for they know not what they do. And, parting out his garments, they cast lots.

³⁴ฝ่ายพระเยซูจึงทรงอธิษฐานว่า "โอ พระบิดาเจ้าข้า ขอโปรดอภัยโทษเขา เพราะว่าเขาไม่รู้ว่าเขาทำอะไร" เขาก็เอาฉลองพระองค์จับสลากแบ่งปันกัน

³⁵And the people stood beholding, and the rulers also [with them] sneered, saying, He has saved others; let him save himself if this is the Christ, the chosen one of God.

³⁵คนทั้งปวงก็ยืนมองดู พวกขุนนางก็เยาะเย้ยพระองค์ด้วยว่า "เขาช่วยคนอื่นให้รอดได้ ถ้าเขาเป็นพระคริสต์ของพระเจ้าที่ทรงเลือกไว้ ให้เขาช่วยตัวเองเถิด"

³⁶And the soldiers also made game of him, coming up offering him vinegar,

³⁶พวกทหารก็เยาะเย้ยพระองค์ด้วย เข้ามาเอาน้ำองุ่นเปรี้ยวส่งให้พระองค์

³⁷and saying, If *thou* be the king of the Jews, save thyself.

³⁷แล้วว่า "ถ้าท่านเป็นกษัตริย์ของพวกยิว จงช่วยตัวเองให้รอดเถิด"

³⁸And there was also an inscription [written] over him in Greek, and Roman, and Hebrew letters: This is the King of the Jews.

³⁸และมีคำเขียนไว้เหนือพระองค์ด้วยเป็นอักษรกรีก ลาติน และฮีบรูว่า "ผู้นี้เป็นกษัตริย์ของพวกยิว"

³⁹Now one of the malefactors who had been hanged spoke insultingly to him, saying, Art not thou the Christ? save thyself and us.

³⁹ฝ่ายคนหนึ่งในผู้ร้ายที่ถูกตรึงไว้จึงพูดหยาบช้าต่อพระองค์ว่า "ถ้าท่านเป็นพระคริสต์ จงช่วยตัวเองกับเราให้รอดเถิด"

⁴⁰But the other answering rebuked him, saying, Dost *thou* too not fear God, thou that art under the same judgment?

⁴⁰แต่อีกคนหนึ่งห้ามปรามเขาว่า "เจ้าก็ไม่เกรงกลัวพระเจ้าหรือ เพราะเจ้าเป็นคนถูกโทษเหมือนกัน

⁴¹and *we* indeed justly, for we receive the just recompense of what we have done; but this [man] has done nothing amiss.

⁴¹และเราก็สมกับโทษนั้นจริง เพราะเราได้รับสมกับการที่เราได้กระทำ แต่ท่านผู้นี้หาได้กระทำผิดประการใดไม่"

⁴²And he said to Jesus, Remember me, [Lord,] when thou comest in thy kingdom.

⁴²แล้วคนนั้นจึงทูลพระเยซูว่า "พระองค์เจ้าข้า ขอพระองค์ทรงระลึกถึงข้าพระองค์เมื่อพระองค์เสด็จเข้าในอาณาจักรของพระองค์"

⁴³And Jesus said to him, Verily I say to thee, To-day shalt thou be with me in paradise.

⁴³ฝ่ายพระเยซูทรงตอบเขาว่า "เราบอกความจริงแก่เจ้าว่า วันนี้เจ้าจะอยู่กับเราในเมืองบรมสุขเกษม"

⁴⁴And it was about [the] sixth hour, and there came darkness over the whole land until [the] ninth hour.

⁴⁴เวลานั้นประมาณเวลาเที่ยง ก็บังเกิดมืดมัวทั่วแผ่นดินจนถึงบ่ายสามโมง

⁴⁵And the sun was darkened, and the veil of the temple rent in the midst.

⁴⁵ดวงอาทิตย์ก็มืดไป ม่านในพระวิหารก็ขาดตรงกลาง

⁴⁶And Jesus, having cried with a loud voice, said, Father, into thy hands I commit my spirit. And having said this, he expired.

⁴⁶พระเยซูทรงร้องเสียงดังตรัสว่า "พระบิดาเจ้าข้า ข้าพระองค์ฝากจิตวิญญาณของข้าพระองค์ไว้ในพระหัตถ์ของพระองค์" ตรัสอย่างนั้นแล้ว จึงทรงปล่อยพระวิญญาณจิตให้ออกไป

⁴⁷Now the centurion, seeing what took place, glorified God, saying, In very deed this man was just.

⁴⁷ฝ่ายนายร้อยเมื่อเห็นเหตุการณ์ซึ่งบังเกิดขึ้นนั้น จึงสรรเสริญพระเจ้าว่า "แท้จริงท่านผู้นี้เป็นคนชอบธรรม"

⁴⁸And all the crowds who had come together to that sight, having seen the things that took place, returned, beating [their] breasts.

⁴⁸คนทั้งปวงที่มาชุมนุมกันเพื่อจะดูการณ์นี้ เมื่อเห็นแล้วก็พากันตีอกของตัวกลับไป

⁴⁹And all those who knew him stood afar off, the women also who had followed him from Galilee, beholding these things.

⁴⁹คนทั้งปวงที่รู้จักพระองค์และพวกผู้หญิงซึ่งได้ตามพระองค์มาจากกาลิลี ก็ยืนอยู่แต่ไกล มองดูเหตุการณ์เหล่านี้

⁵⁰And behold, a man named Joseph, who was a councillor, a good man and a just

⁵⁰และดูเถิด มีชายคนหนึ่งชื่อโยเซฟ ท่านเป็นสมาชิกสภา เป็นคนดีและชอบธรรม

⁵¹(this [man] had not assented to their counsel and deed), of Arimathaea, a city of the Jews, who also waited, [himself also,] for the kingdom of God

⁵¹(ท่านมิได้ยอมเห็นด้วยในมติและการกระทำของเขาทั้งหลาย) ท่านเป็นชาวบ้านอาริมาเธียหมู่บ้านพวกยิว และเป็นผู้คอยท่าอาณาจักรของพระเจ้า

⁵²-- he having gone to Pilate begged the body of Jesus;

⁵²ชายคนนี้จึงเข้าไปหาปีลาตขอพระศพพระเยซู

⁵³and having taken it down, wrapped it in fine linen and placed him in a tomb hewn in the rock, where no one had ever been laid.

⁵³เมื่อเชิญพระศพลงแล้ว เขาจึงเอาผ้าป่านพันหุ้มไว้ แล้วเชิญพระศพไปประดิษฐานไว้ในอุโมงค์ ซึ่งเจาะไว้ในศิลาที่ยังมิได้วางศพผู้ใดเลย

⁵⁴And it was preparation day, and [the] sabbath twilight was coming on.

⁵⁴วันนั้นเป็นวันจัดเตรียม และวันสะบาโตก็เกือบจะถึงแล้ว

⁵⁵And women, who had come along with him out of Galilee, having followed, saw the sepulchre and how his body was placed.

⁵⁵ฝ่ายพวกผู้หญิงที่ตามพระองค์มาจากแคว้นกาลิลีก็ตามไปและได้เห็นอุโมงค์ ทั้งได้เห็นเขาวางพระศพของพระองค์ไว้อย่างไรด้วย

⁵⁶And having returned they prepared aromatic spices and ointments, and remained quiet on the sabbath, according to the commandment.

⁵⁶แล้วเขาก็กลับไปจัดแจงเครื่องหอมกับน้ำมันหอม ในวันสะบาโตนั้นเขาก็หยุดการไว้ตามพระบัญญัติ