¹And Job answered and said,

¹Nang magkagayo'y sumagot si Job at nagsabi,

²Oh that my grief were thoroughly weighed, and all my calamity laid in the balances!

²Oh timbangin nawa ang aking pagkainip, at ang aking mga kasakunaan ay malagay sa mga timbangan na magkakasama.

³For now it would be heavier than the sand of the seas; therefore my words are vehement.

³Sapagka't ngayo'y magiging lalong mabigat kay sa buhangin sa mga dagat: kaya't ang aking pananalita ay napabigla.

⁴For the arrows of the Almighty are within me, their poison drinketh up my spirit: the terrors of +God are arrayed against me.

⁴Sapagka't ang mga palaso ng Makapangyarihan sa lahat ay nasasaksak sa akin, ang lason niyaon ay hinitit ng aking diwa; ang mga pangkilabot ng Dios ay nangahahanay laban sa akin.

⁵Doth the wild ass bray by the grass? loweth an ox over his fodder?

⁵Umuungal ba ang mailap na asno pag may damo? O umuungal ba ang baka sa kaniyang pagkain?

⁶Shall that which is insipid be eaten without salt? Is there any taste in the white of an egg?

⁶Makakain ba ng walang asin ang matabang? O mayroon bang lasa ang puti ng isang itlog?

⁷What my soul refuseth to touch, that is as my loathsome food.

⁷Tinatanggihang hipuin ng aking kaluluwa; mga karumaldumal na pagkain sa akin.

⁸Oh that I might have my request, and that +God would grant my desire!

⁸Oh mangyari nawa ang aking kahilingan; at ipagkaloob nawa sa akin ng Dios ang bagay na aking minimithi!

⁹And that it would please +God to crush me, that he would let loose his hand and cut me off!

⁹Sa makatuwid baga'y kalugdan nawa ng Dios na pisain ako; na bitawan ang kaniyang kamay, at ihiwalay ako!

¹⁰Then should I yet have comfort; and in the pain which spareth not I would rejoice that I have not denied the words of the Holy One.

¹⁰Kung magkagayo'y magtataglay pa ako ng kaaliwan; Oo, ako'y makapagbabata sa mga walang awang sakit; sapagka't hindi ko itinakuwil ang mga salita ng Banal.

¹¹What is my strength, that I should hope? and what is mine end, that I should have patience?

¹¹Ano ang aking lakas, na ako'y maghihintay? At ano ang aking wakas na ako'y magtitiis?

¹²Is my strength the strength of stones? is my flesh of brass?

¹²Ang akin bang tibay ay tibay ng mga bato? O ang akin bang laman ay tanso?

¹³Is it not that there is no help in me, and soundness is driven away from me?

¹³Di ba ako'y walang sukat na kaya, at ang karunungan ay lumayo sa akin?

¹⁴For him that is fainting kindness [is meet] from his friend; or he forsaketh the fear of the Almighty.

¹⁴Siyang nanglulupaypay ay dapat pagpakitaang loob ng kaniyang kaibigan; kahit siya na walang takot sa Makapangyarihan sa lahat.

¹⁵My brethren have dealt deceitfully as a stream, as the channel of streams which pass away,

¹⁵Ang aking mga kapatid ay nagsipagdaya na parang batis, na parang daan ng mga batis na nababago;

¹⁶Which are turbid by reason of the ice, in which the snow hideth itself:

¹⁶Na malabo dahil sa hielo, at siyang kinatunawan ng nieve:

¹⁷At the time they diminish, they are dried up; when heat affecteth them, they vanish from their place:

¹⁷Paginit ay nawawala: pagka mainit, ay nangatutunaw sa kanilang dako.

¹⁸They wind about in the paths of their course, they go off into the waste and perish.

¹⁸Ang mga pulutong na naglalakbay sa pagsunod sa mga yaon ay nangaliligaw; nagsisilihis sa ilang at nawawala.

¹⁹The caravans of Tema looked, the companies of Sheba counted on them:

¹⁹Minasdan ng mga pulutong na mula sa Tema, hinintay ang mga yaon ng mga pulutong na mula sa Seba.

²⁰They are ashamed at their hope; they come thither, and are confounded.

²⁰Sila'y nangapahiya, sapagka't sila'y nagsiasa; sila'y nagsiparoon at nangatulig.

²¹So now ye are nothing; ye see a terrible object and are afraid.

²¹Sapagka't ngayon, kayo'y nauwi sa wala; kayo'y nangakakakita ng kakilabutan, at nangatatakot.

²²Did I say, Bring unto me, and make me a present from your substance?

²²Sinabi ko baga: Bigyan mo ako? O, Maghandog ka ng isang kaloob sa akin ng iyong pag-aari?

²³Or, rescue me from the hand of the oppressor, and redeem me from the hand of the violent?

²³O, Iligtas mo ako sa kamay ng kaaway? O, tubusin mo ako sa kamay ng mga namimighati?

²⁴Teach me, and I will hold my tongue; and cause me to understand wherein I have erred.

²⁴Turuan mo ako, at ako'y mamamayapa; at ipaunawa mo sa akin kung ano ang aking pinagkasalahan.

²⁵How forcible are right words! but what doth your upbraiding reprove?

²⁵Pagkatindi nga ng mga salita ng katuwiran! Nguni't anong sinasaway ng iyong pakikipagtalo?

²⁶Do ye imagine to reprove words? The speeches of one that is desperate are indeed for the wind.

²⁶Iniisip ba ninyong sumaway ng mga salita? Dangang ang mga salita ng walang inaasahan ay parang hangin.

²⁷Yea, ye overwhelm the fatherless, and dig [a pit] for your friend.

²⁷Oo, kayo'y magsasapalaran sa ulila, at ginawa ninyong kalakal ang inyong kaibigan.

²⁸Now therefore if ye will, look upon me; and it shall be to your face if I lie.

²⁸Ngayon nga'y kalugdan mong lingapin ako; sapagka't tunay na hindi ako magbubulaan sa iyong harap.

²⁹Return, I pray you, let there be no wrong; yea, return again, my righteousness shall be in it.

²⁹Kayo'y magsibalik isinasamo ko sa inyo, huwag magkaroon ng kalikuan; Oo, kayo'y magsibalik uli, ang aking usap ay matuwid.

³⁰Is there wrong in my tongue? cannot my taste discern mischievous things?

³⁰May di ganap ba sa aking dila? Hindi ba makapapansin ang aking pagwawari ng mga suwail na bagay?