¹Why, Jehovah, standest thou afar off? [Why] hidest thou thyself in times of distress?

¹Bakit ka tumatayong malayo, Oh Panginoon? Bakit ka nagtatago sa mga panahon ng kabagabagan?

²The wicked, in his pride, doth hotly pursue the afflicted. They shall be taken in the devices that they have imagined.

²Sa kapalaluan ng masama ang dukha ay hinahabol na mainam; mahuli nawa sila sa mga lalang na kanilang inakala.

³For the wicked boasteth of his soul's desire, and he blesseth the covetous; he contemneth Jehovah.

³Sapagka't ang masama ay nagmamalaki sa nais ng kaniyang puso, at ang mapagimbot ay nagtatakuwil, oo, nagwawalang kabuluhan sa Panginoon.

⁴The wicked [saith], in the haughtiness of his countenance, He doth not search out: all his thoughts are, There is no God!

⁴Ang masama, sa kapalaluan ng kaniyang mukha, ay nagsasabi, hindi niya sisiyasatin. Lahat niyang pagiisip ay, walang Dios.

⁵His ways always succeed; thy judgments are far above out of his sight; [as for] all his adversaries, he puffeth at them.

⁵Ang kaniyang mga lakad ay panatag sa lahat ng panahon; ang iyong mga kahatulan ay malayong totoo sa kaniyang paningin: tungkol sa lahat niyang mga kaaway, tinutuya niya sila.

⁶He saith in his heart, I shall not be moved; from generation to generation I shall be in no adversity.

⁶Sinasabi niya sa kaniyang puso, Hindi ako makikilos: sa lahat ng sali't saling lahi ay hindi ako malalagay sa karalitaan.

⁷His mouth is full of cursing, and deceit, and oppression; under his tongue is mischief and iniquity.

⁷Ang kaniyang bibig ay puno ng panunungayaw, at pagdaraya, at pang-aapi: sa ilalim ng kaniyang dila ay kalikuan at kasamaan.

⁸He sitteth in the lurking-places of the villages; in the secret places doth he slay the innocent: his eyes watch for the wretched.

⁸Siya'y nauupo sa mga pinakasulok na dako ng mga nayon: sa mga kubling dako ay pinapatay niya ang walang sala; ang kaniyang mga mata ay natititig laban sa walang nagkakandili.

⁹He lieth in wait secretly, like a lion in his thicket; he lieth in wait to catch the afflicted: he doth catch the afflicted, drawing him into his net.

⁹Siya'y bumabakay sa kubli, na parang leon sa kaniyang lungga: siya'y nagaabang upang hulihin ang dukha: hinuhuli niya ang dukha, pagka kaniyang dinadala siya sa silo niya.

¹⁰He croucheth, he boweth down, that the wretched may fall by his strong ones.

¹⁰Siya'y naninibasib, siya'y nagpapakaliit, at ang mga walang nagkakandili ay nangahuhulog sa kaniyang mga malakas.

¹¹He saith in his heart, ùGod hath forgotten, he hideth his face, he will never see [it].

¹¹Sinasabi niya sa kaniyang puso: ang Dios ay nakalimot: kaniyang ikinukubli ang kaniyang mukha, hindi na niya makikita kailan man.

¹²Arise, Jehovah; O ùGod, lift up thy hand: forget not the afflicted.

¹²Bumangon ka, Oh Panginoon, Oh Dios, itaas mo ang iyong kamay: huwag mong kalimutan ang dukha.

¹³Wherefore doth the wicked contemn God? He hath said in his heart, Thou wilt not require [it].

¹³Bakit sinusumpa ng masama ang Dios, at nagsasabi sa kaniyang puso: hindi mo sisiyasatin?

¹⁴Thou hast seen [it], for thou thyself beholdest trouble and vexation, to requite by thy hand. The wretched committeth himself unto thee; thou hast been the helper of the fatherless.

¹⁴Iyong nakita; sapagka't iyong minamasdan ang pahirap at pangduduwahagi upang mapasa iyong kamay: ang walang nagkakandili ay napakukupkop sa iyo; ikaw ay naging tagakandili sa ulila.

¹⁵Break thou the arm of the wicked, and as for the evil man, seek out his wickedness [till] thou find none.

¹⁵Baliin mo ang bisig ng masama: at tungkol sa masamang tao, pag-usigin mo ang kaniyang kasamaan hanggang sa wala ka nang masumpungan.

¹⁶Jehovah is King for ever and ever: the nations have perished out of his land.

¹⁶Ang Panginoon ay Hari magpakailan-kailan man. Ang mga bansa ay nalilipol sa kaniyang lupain.

¹⁷Jehovah, thou hast heard the desire of the meek, thou hast established their heart: thou causest thine ear to hear,

¹⁷Panginoon, iyong narinig ang nasa ng mga maamo: iyong ihahanda ang kanilang puso, iyong pakikinggan ng iyong pakinig:

¹⁸To do justice to the fatherless and the oppressed one, that the man of the earth may terrify no more.

¹⁸Upang hatulan ang ulila at ang napipighati, upang huwag nang makapangilabot ang tao na taga lupa.