¹{An instruction. Of Asaph.} Give ear, O my people, to my law; incline your ears to the words of my mouth.

¹Makinig kayo, Oh bayan ko, sa aking kautusan: ikiling ninyo ang inyong mga pakinig sa mga salita ng aking bibig.

²I will open my mouth in a parable; I will utter riddles from of old,

²Aking bubukhin ang aking bibig sa isang talinghaga; ako'y magsasalita ng mga malabong sabi ng una:

³Which we have heard and known, and our fathers have told us:

³Na aming narinig at naalaman, at isinaysay sa amin ng aming mga magulang.

⁴We will not hide [them] from their sons, shewing forth to the generation to come the praises of Jehovah, and his strength, and his marvellous works which he hath done.

⁴Hindi namin ikukubli sa kanilang mga anak, na isasaysay sa salin ng lahing darating ang mga pagpuri sa Panginoon, at ang kaniyang kalakasan, at ang kaniyang mga kagilagilalas na mga gawa na kaniyang ginawa.

⁵For he established a testimony in Jacob, and appointed a law in Israel, which he commanded our fathers, that they should make them known to their children;

⁵Sapagka't siya'y nagtatag ng patotoo sa Jacob, at nagtakda ng kautusan sa Israel, na kaniyang iniutos sa aming mga magulang, na kanilang ipabatid sa kanilang mga anak:

⁶That the generation to come might know [them], the children that should be born; that they might rise up and tell [them] to their children,

⁶Upang maalaman ng lahing darating, sa makatuwid baga'y ng mga anak na ipanganganak; na siyang magsisibangon, at mangagsasaysay sa kanilang mga anak:

⁷And that they might set their hope in God, and not forget the works of ùGod, but observe his commandments;

⁷Upang kanilang mailagak ang kanilang pagasa sa Dios, at huwag kalimutan ang mga gawa ng Dios, Kundi ingatan ang kaniyang mga utos:

⁸And might not be as their fathers, a stubborn and rebellious generation, a generation that prepared not their heart, and whose spirit was not stedfast with ùGod.

⁸At huwag maging gaya ng kanilang mga magulang, may matigas na ulo at mapanghimagsik na lahi; isang lahing di naglagay sa matuwid ng kanilang puso, at ang kanilang diwa ay hindi tapat sa Dios,

⁹The sons of Ephraim, armed bowmen, turned back in the day of battle.

⁹Ang mga anak ni Ephraim, gayong may sakbat at may dalang mga busog, at nagsitalikod sa kaarawan ng pagbabaka.

¹⁰They kept not the covenant of God, and refused to walk in his law;

¹⁰Hindi nila tinupad ang tipan ng Dios, at nagsitangging magsilakad sa kaniyang kautusan;

¹¹And forgot his doings, and his marvellous works which he had shewn them.

¹¹At kanilang kinalimutan ang kaniyang mga gawa, at ang kaniyang mga kagilagilalas na mga gawa na kaniyang ipinakita sa kanila.

¹²In the sight of their fathers had he done wonders, in the land of Egypt, the field of Zoan.

¹²Mga kagilagilalas na mga bagay ay ginawa niya sa paningin ng kanilang mga magulang, sa lupain ng Egipto, sa parang ng Zoan.

¹³He clave the sea, and caused them to pass through; and made the waters to stand as a heap;

¹³Hinawi niya ang dagat, at pinaraan niya sila; at kaniyang pinatayo ang tubig na parang bunton.

¹⁴And he led them with a cloud in the daytime, and all the night with the light of fire.

¹⁴Sa araw naman ay kaniyang pinatnubayan sila sa pamamagitan ng isang ulap, at buong gabi ay sa pamamagitan ng tanglaw na apoy.

¹⁵He clave rocks in the wilderness, and gave [them] drink as out of the depths, abundantly;

¹⁵Kaniyang pinuwangan ang mga bato sa ilang, at pinainom niya sila ng sagana na gaya ng mula sa mga kalaliman.

¹⁶And he brought streams out of the rock, and caused waters to run down like rivers.

¹⁶Nagpabukal naman siya mula sa bato. At nagpababa ng tubig na parang mga ilog.

¹⁷Yet they still went on sinning against him, provoking the Most High in the desert;

¹⁷Gayon ma'y nagkasala uli sila laban sa kaniya, upang manghimagsik laban sa Kataastaasan sa ilang.

¹⁸And they tempted ùGod in their heart, by asking meat for their lust;

¹⁸At kanilang tinukso ang Dios sa kanilang puso, sa paghingi ng pagkain sa kanilang pita.

¹⁹And they spoke against God: they said, Is ùGod able to prepare a table in the wilderness?

¹⁹Oo, sila'y nagsalita laban sa Dios; kanilang sinabi, Makapaghahanda ba ang Dios ng dulang sa ilang?

²⁰Behold, he smote the rock, and waters gushed out, and streams overflowed; is he able to give bread also, or provide flesh for his people?

²⁰Narito, kaniyang pinalo ang bato, na ang mga tubig ay bumubuluwak, at mga bukal ay nagsisiapaw; makapagbibigay ba siya ng tinapay naman? Ipaghahanda ba niya ng karne ang kaniyang bayan?

²¹Therefore Jehovah heard, and was wroth; and fire was kindled against Jacob, and anger also went up against Israel:

²¹Kaya't narinig ng Panginoon, at napoot: at isang apoy ay nagalab laban sa Jacob, at galit naman ay napailanglang laban sa Israel;

²²Because they believed not in God, and confided not in his salvation;

²²Sapagka't sila'y hindi nagsisampalataya sa Dios, at hindi nagsitiwala sa kaniyang pagliligtas.

²³Though he had commanded the clouds from above, and had opened the doors of the heavens,

²³Gayon ma'y nagutos siya sa mga langit sa itaas, at binuksan ang mga pintuan ng langit;

²⁴And had rained down manna upon them to eat, and had given them the corn of the heavens.

²⁴At pinaulanan niya sila ng mana upang makain. At binigyan sila ng trigo ng langit.

²⁵Man did eat the bread of the mighty; he sent them provision to the full.

²⁵Kumain ang tao ng tinapay ng makapangyarihan: pinadalhan niya sila ng pagkain hanggang sa nangabusog.

²⁶He caused the east wind to rise in the heavens, and by his strength he brought the south wind;

²⁶Kaniyang pinahihip ang hanging silanganan sa mga langit: at sa pamamagitan ng kaniyang kapangyarihan ay pinatnubayan niya ang hanging timugan.

²⁷And he rained flesh upon them as dust, and feathered fowl as the sand of the seas,

²⁷Pinaulanan naman niya sila ng karne na parang alabok, at ng mga ibong parang buhangin sa mga dagat:

²⁸And he let it fall in the midst of their camp, round about their habitations:

²⁸At pinalagpak niya sa gitna ng kanilang kampamento, sa palibot ng kanilang mga tahanan.

²⁹And they did eat, and were well filled; for that they lusted after, he brought to them.

²⁹Sa gayo'y nagsikain sila, at nangabusog na mabuti; at ibinigay niya sa kanila ang kanilang pita.

³⁰They were not alienated from their lust, their meat was yet in their mouths,

³⁰Hindi sila nagsihiwalay sa kanilang pita, ang kanilang pagkain ay nasa kanila pang mga bibig,

³¹When the anger of God went up against them; and he slew the fattest of them, and smote down the chosen men of Israel.

³¹Nang ang galit ng Dios ay paitaas laban sa kanila, at pumatay sa mga pinakamataba sa kanila, at sinaktan ang mga binata sa Israel.

³²For all this, they sinned still, and believed not in his marvellous works;

³²Sa lahat ng ito ay nangagkasala pa sila, at hindi naniwala sa kaniyang kagilagilalas na mga gawa.

³³And he consumed their days in vanity, and their years in terror.

³³Kaya't kaniyang pinaram ang kanilang mga kaarawan sa walang kabuluhan, at ang kanilang mga taon ay sa mga kakilabutan.

³⁴When he slew them, then they sought him, and returned and sought early after ùGod;

³⁴Nang kaniyang patayin sila, sila'y nangagusisa sa kaniya: at sila'y nagsibalik, at nagsihanap ng tapat sa Dios.

³⁵And they remembered that God was their rock, and ùGod, the Most High, their redeemer.

³⁵At kanilang naalaala na ang Dios ay kanilang malaking bato, at ang Kataastaasang Dios ay kanilang manunubos.

³⁶But they flattered him with their mouth, and lied unto him with their tongue;

³⁶Nguni't tinutuya nila siya ng kanilang bibig, at pinagbubulaanan nila siya ng kanilang dila.

³⁷For their heart was not firm toward him, neither were they stedfast in his covenant.

³⁷Sapagka't ang kanilang puso ay hindi matuwid sa kaniya, ni tapat man sila sa kaniyang tipan.

³⁸But he was merciful: he forgave the iniquity, and destroyed [them] not; but many a time turned he his anger away, and did not stir up all his fury:

³⁸Nguni't siya, palibhasa'y puspos ng kaawaan, ay pinatawad ang kanilang kasamaan at hindi sila nilipol: Oo, madalas na inihiwalay ang kaniyang galit, at hindi pinukaw ang buo niyang poot.

³⁹And he remembered that they were flesh, a breath that passeth away and cometh not again.

³⁹At naalaala niyang sila'y laman lamang; hanging dumadaan, at hindi bumabalik.

⁴⁰How oft did they provoke him in the wilderness, and grieve him in the desert!

⁴⁰Kay dalas na nanghimagsik nila laban sa kaniya sa ilang, at pinapanglaw nila siya sa ilang!

⁴¹And they turned again and tempted ùGod, and grieved the Holy One of Israel.

⁴¹At sila'y nagsibalik uli, at tinukso ang Dios, at minungkahi ang Banal ng Israel.

⁴²They remembered not his hand, the day when he delivered them from the oppressor,

⁴²Hindi nila inalaala ang kaniyang kamay, ni ang araw man nang kaniyang tubusin sila sa kaaway.

⁴³How he set his signs in Egypt, and his miracles in the field of Zoan;

⁴³Kung paanong kaniyang inilagay ang kaniyang mga tanda sa Egipto, at ang kaniyang mga kababalaghan sa parang ng Zoan;

⁴⁴And turned their rivers into blood, and their streams, that they could not drink;

⁴⁴At pinapaging dugo ang kanilang mga ilog, at ang kanilang mga bukal, na anopa't hindi sila makainom.

⁴⁵He sent dog-flies among them, which devoured them, and frogs, which destroyed them;

⁴⁵Nagsugo rin siya sa gitna nila ng mga pulutong ng mga bangaw na lumamon sa kanila; at mga palaka, na nagsigiba sa kanila.

⁴⁶And he gave their increase unto the caterpillar, and their labour unto the locust;

⁴⁶Ibinigay rin niya ang kanilang bunga sa tipaklong, at ang kanilang pakinabang sa balang.

⁴⁷He killed their vines with hail, and their sycamore trees with hail-stones;

⁴⁷Sinira niya ang kanilang ubasan ng granizo, at ang mga puno nila ng sikomoro ng escarcha.

⁴⁸And he delivered up their cattle to the hail, and their flocks to thunderbolts.

⁴⁸Ibinigay rin naman niya ang kanilang mga hayop sa granizo, at sa mga lintik ang kanilang mga kawan.

⁴⁹He cast upon them the fierceness of his anger, wrath, and indignation, and distress, -- a mission of angels of woes.

⁴⁹Ibinugso niya sa kanila ang kabangisan ng kaniyang galit, poot at galit, at kabagabagan, pulutong ng mga anghel ng kasamaan.

⁵⁰He made a way for his anger; he spared not their soul from death, but gave their life over to the pestilence;

⁵⁰Kaniyang iginawa ng landas ang kaniyang galit; hindi niya pinigil ang kanilang buhay sa kamatayan, kundi ibinigay ang kanilang buhay sa pagkapuksa;

⁵¹And he smote all the firstborn in Egypt, the first-fruits of their vigour in the tents of Ham.

⁵¹At sinaktan ang lahat na panganay sa Egipto, ang panguna ng kanilang kalakasan sa mga tolda ni Cham:

⁵²And he made his own people to go forth like sheep, and guided them in the wilderness like a flock;

⁵²Nguni't kaniyang pinayaon ang kaniyang sariling bayan na parang mga tupa, at pinatnubayan sila sa ilang na parang kawan.

⁵³And he led them safely, so that they were without fear; and the sea covered their enemies.

⁵³At inihatid niya silang tiwasay, na anopa't hindi sila nangatakot: nguni't tinakpan ng dagat ang kanilang mga kaaway.

⁵⁴And he brought them to his holy border, this mountain, which his right hand purchased;

⁵⁴At dinala niya sila sa hangganan ng kaniyang santuario, sa bundok na ito na binili ng kaniyang kanang kamay.

⁵⁵And he drove out the nations before them, and allotted them for an inheritance by line, and made the tribes of Israel to dwell in their tents.

⁵⁵Pinalayas din niya ang mga bansa sa harap nila, at binahagi sa kanila na pinakamana sa pamamagitan ng pising panukat, at pinatahan ang mga lipi ng Israel sa kanilang mga tolda.

⁵⁶But they tempted and provoked God, the Most High, and kept not his testimonies,

⁵⁶Gayon ma'y nanukso at nanghimagsik sila laban sa Kataastaasang Dios, at hindi iningatan ang kaniyang mga patotoo;

⁵⁷And they drew back and dealt treacherously like their fathers: they turned like a deceitful bow.

⁵⁷Kundi nagsitalikod, at nagsigawang may paglililo na gaya ng kanilang mga magulang: sila'y nagsilisyang parang magdarayang busog.

⁵⁸And they provoked him to anger with their high places, and moved him to jealousy with their graven images.

⁵⁸Sapagka't minungkahi nila siya sa galit ng kanilang mga mataas na dako, at kinilos nila siya sa panibugho ng kanilang mga larawang inanyuan.

⁵⁹God heard, and was wroth, and greatly abhorred Israel:

⁵⁹Nang marinig ito ng Dios, ay napoot, at kinayamutang lubha ang Israel:

⁶⁰And he forsook the tabernacle at Shiloh, the tent where he had dwelt among men,

⁶⁰Sa gayo'y kaniyang pinabayaan ang tabernakulo ng Silo, ang tolda na kaniyang inilagay sa gitna ng mga tao;

⁶¹And gave his strength into captivity, and his glory into the hand of the oppressor;

⁶¹At ibinigay ang kaniyang kalakasan sa pagkabihag, at ang kaniyang kaluwalhatian ay sa kamay ng kaaway.

⁶²And delivered up his people unto the sword, and was very wroth with his inheritance:

⁶²Ibinigay rin niya ang kaniyang bayan sa tabak; at napoot sa kaniyang mana.

⁶³The fire consumed their young men, and their maidens were not praised in [nuptial] song;

⁶³Nilamon ng apoy ang kanilang mga binata; at ang mga dalaga nila'y hindi nagkaroon ng awit ng pagaasawa.

⁶⁴Their priests fell by the sword, and their widows made no lamentation.

⁶⁴Ang mga saserdote nila'y nabuwal sa pamamagitan ng tabak; at ang mga bao nila'y hindi nanganaghoy.

⁶⁵Then the Lord awoke as one out of sleep, like a mighty man that shouteth aloud by reason of wine;

⁶⁵Nang magkagayo'y gumising ang Panginoon na gaya ng mula sa pagkakatulog, gaya ng malakas na tao na humihiyaw dahil sa alak.

⁶⁶And he smote his adversaries in the hinder part, and put them to everlasting reproach.

⁶⁶At sinaktan niya sa likod ang kaniyang mga kaaway: inilagay niya sila sa laging kadustaan.

⁶⁷And he rejected the tent of Joseph, and chose not the tribe of Ephraim,

⁶⁷Bukod dito'y tinanggihan niya ang tolda ng Jose, at hindi pinili ang lipi ni Ephraim;

⁶⁸But chose the tribe of Judah, the mount Zion which he loved;

⁶⁸Kundi pinili ang lipi ni Juda, ang bundok ng Zion na kaniyang inibig.

⁶⁹And he built his sanctuary like the heights, like the earth which he hath founded for ever.

⁶⁹At itinayo niya ang kaniyang santuario na parang mga kataasan, parang lupa na kaniyang itinatag magpakailan man.

⁷⁰And he chose David his servant, and took him from the sheepfolds:

⁷⁰Pinili naman niya si David na kaniyang lingkod, at kinuha niya siya mula sa kulungan ng mga tupa:

⁷¹From following the suckling-ewes, he brought him to feed Jacob his people, and Israel his inheritance.

⁷¹Dinala niya siya na mula sa pagsunod sa mga tupa ng nagpapasuso, upang maging pastor ng Jacob na kaniyang bayan, at ang Israel na kaniyang mana.

⁷²And he fed them according to the integrity of his heart, and led them by the skilfulness of his hands.

⁷²Sa gayo'y siya ang kanilang pastor ayon sa pagtatapat ng kaniyang puso; at pinatnubayan niya sila sa pamamagitan ng kabihasahan ng kaniyang mga kamay.