¹En David sprak de woorden dezes lieds tot den HEERE, ten dage als de HEERE hem verlost had uit de hand van al zijn vijanden, en uit de hand van Saul.

¹David sang HERREN denne Sang, dengang HERREN havde frelst ham af alle hans Fjenders og af Sauls Hånd.

²Hij zeide dan: De HEERE is mij mijn Steenrots, en mijn Burg, en mijn Uithelper.

²Han sang: "HERRE, min Klippe, min Borg, min Befrier,

³God is mijn Rots, ik zal op Hem betrouwen; mijn Schild en de Hoorn mijns heils, mijn Hoog Vertrek en mijn Toevlucht, mijn Verlosser! Van geweld hebt Gij mij verlost!

³min Gud, mit Bjerg, hvortil jeg tyr, mit Skjold, mit Frelseshorn, mit Værn, min Tilflugt, min Frelser, som frelser mig fra Vold!

⁴Ik riep den HEERE aan, Die te prijzen is, en ik werd verlost van mijn vijanden.

⁴Jeg påkalder HERREN, den Højlovede, og frelses fra mine Fjender.

⁵Want baren des doods hadden mij omvangen; beken Belials verschrikten mij.

⁵Dødens Brændinger omsluttede mig, Ødelæggelsens Strømme forfærdede mig,

⁶Banden der hel omringden mij; strikken des doods bejegenden mij.

⁶Dødsrigets Reb omspændte mig, Dødens Snarer faldt over mig;

⁷Als mij bange was, riep ik den HEERE aan, en riep tot mijn God; en Hij hoorde mijn stem uit Zijn paleis, en mijn geroep kwam in Zijn oren.

⁷i min Vånde påkaldte jeg HERREN og råbte til min Gud. Han hørte min Røst fra sin Helligdom, mit Råb fandt ind til hans Ører!

⁸Toen daverde en beefde de aarde; de fondamenten des hemels beroerden zich, en daverden, omdat Hij ontstoken was.

⁸Da rystede Jorden og skjalv, Himlens Grundvolde bæved og rysted, thi hans Vrede blussede op.

⁹Rook ging op van Zijn neus, en een vuur uit Zijn mond verteerde; kolen werden daarvan aangestoken.

⁹Røg for ud af hans Næse, fortærende Ild af hans Mund, Gløder gnistrede fra ham.

¹⁰En Hij boog den hemel, en daalde neder; en donkerheid was onder Zijn voeten.

¹⁰Han sænkede Himlen, steg ned med Skymulm under sine Fødder;

¹¹En Hij voer op een cherub, en vloog, en werd gezien op de vleugelen des winds.

¹¹båret af Keruber fløj han, svæved på Vindens Vinger;

¹²En Hij zette duisternis rondom Zich tot tenten, een samenbinding der wateren, wolken des hemels.

¹²han omgav sig med Mulm som en Bolig, mørke Vandmasser, vandfyldte Skyer.

¹³Van den glans voor Hem henen werden kolen des vuurs aangestoken.

¹³Fra Glansen foran ham for der Hagl og Ildgløder ud.

¹⁴De HEERE donderde van den hemel, en de Allerhoogste gaf Zijn stem.

¹⁴HERREN tordned fra Himlen, den Højeste lod høre sin Røst;

¹⁵En Hij zond pijlen uit en verstrooide ze; bliksemen en verschrikte ze.

¹⁵han udslynged Pile, adsplittede dem, lod Lynene funkle og skræmmede dem.

¹⁶En de diepe kolken der zee werden gezien, de gronden der wereld werden ontdekt, door het schelden des HEEREN, van het geblaas des winds van Zijn neus.

¹⁶Havets Bund kom til Syne, Jordens Grundvolde blottedes ved HERRENs Trusel, for hans Vredes Pust.

¹⁷Hij zond van de hoogte, Hij nam mij, Hij trok mij op uit grote wateren.

¹⁷Han udrakte Hånden fra det høje og greb mig, drog mig op af de vældige Vande,

¹⁸Hij verloste mij van mijn sterken vijand, van mijn haters, omdat zij machtiger waren dan ik.

¹⁸frelste mig fra mine mægtige Fjender, fra mine Avindsmænd; de var mig for stærke.

¹⁹Zij hadden mij bejegend ten dage mijns ongevals; maar de HEERE was mij een Steunsel.

¹⁹På min Ulykkes Dag faldt de over mig, men HERREN blev mig et Værn.

²⁰En Hij voerde mij uit in de ruimte, en rukte mij uit, want Hij had lust aan mij.

²⁰Han førte mig ud i åbent Land, han frelste mig, thi han havde Behag i mig.

²¹De HEERE vergold mij naar mijn gerechtigheid; Hij gaf mij weder naar de reinigheid mijner handen.

²¹HERREN gengældte mig efter min Retfærd, lønned mig efter mine Hænders Uskyld;

²²Want ik heb des HEEREN wegen gehouden, en ben van mijn God niet goddelooslijk afgegaan.

²²thi jeg holdt mig til HERRENs Veje, svigted i Gudløshed ikke min Gud;

²³Want al Zijn rechten waren voor mij, en Zijn inzettingen, daarvan week ik niet af.

²³hans Bud stod mig alle for Øje, jeg veg ikke fra hans Love.

²⁴Maar ik was oprecht voor Hem; en ik wachtte mij voor mijn ongerechtigheid.

²⁴Ustraffelig var jeg for ham og vogtede mig for Brøde.

²⁵Zo gaf mij de HEERE weder naar mijn gerechtigheid, naar mijn reinigheid, voor Zijn ogen.

²⁵HERREN lønned mig efter min Retfærd, mine Hænders Uskyld, som var ham for Øje!

²⁶Bij den goedertierene houdt Gij U goedertieren; bij den oprechten held houdt Gij U oprecht.

²⁶Du viser dig from mod den fromme, retsindig mod den retsindige,

²⁷Bij den reine houdt Gij U rein; maar bij den verkeerde houdt Gij U verdraaid.

²⁷du viser dig ren mod den rene og vrang mod den svigefulde.

²⁸En Gij verlost het bedrukte volk; maar Uw ogen zijn tegen de hogen, Gij zult hen vernederen.

²⁸De arme giver du Frelse, hovmodiges Øjne Skam!

²⁹Want Gij zijt mijn Lamp, o HEERE, en de HEERE doet mijn duisternis opklaren.

²⁹Ja, du er min Lampe, HERRE! HERREN opklarer mit Mørke.

³⁰Want met U loop ik door een bende; met mijn God spring ik over een muur.

³⁰Thi ved din Hjælp søndrer jeg Mure, ved min Guds Hjælp springer jeg over Volde.

³¹Gods weg is volmaakt; de rede des HEEREN is doorlouterd; Hij is een Schild allen, die op Hem betrouwen.

³¹Fuldkommen er Guds Vej, lutret er HERRENs Ord. Han er et Skjold for alle, der sætter deres Lid til ham.

³²Want wie is God, behalve de HEERE, en wie is een rotssteen, behalve onze God?

³²Ja, hvem er Gud uden HERREN, hvem er en Klippe uden vor Gud,

³³God is mijn Sterkte en Kracht; en Hij heeft mijn weg volkomen geopend.

³³den Gud, der omgjorded mig med Kraft, jævnede Vejen for mig,

³⁴Hij maakt mijn voeten gelijk als der hinden, en stelt mij op mijn hoogten.

³⁴gjorde mine Fødder som Hindens og gav mig Fodfæste på Højne,

³⁵Hij leert mijn handen ten strijde, zodat een stalen boog met mijn armen verbroken is.

³⁵oplærte min Hånd til Krig, så mine Arme spændte Kobberbuen?

³⁶Ook hebt Gij mij gegeven het schild Uws heils, en door Uw verootmoedigen hebt Gij mij groot gemaakt.

³⁶Du gav mig din Frelses Skjold, din Nedladelse gjorde mig stor;

³⁷Gij hebt mijn voetstap ruim gemaakt onder mij; en mijn enkelen hebben niet gewankeld.

³⁷du skaffede Plads for mine Skridt, mine Ankler vaklede ikke.

³⁸Ik vervolgde mijn vijanden, en verdelgde hen, en keerde niet weder, totdat ik ze verdaan had.

³⁸Jeg jog mine Fjender, indhentede dem, vendte først om, da de var gjort til intet,

³⁹En ik verteerde hen, en doorstak ze, dat zij niet weder opstonden; maar zij vielen onder mijn voeten.

³⁹slog dem ned, så de ej kunde rejse sig, men lå faldne under min Fod.

⁴⁰Want Gij omgorddet mij met kracht ten strijde; Gij deedt onder mij nederbukken, die tegen mij opstonden.

⁴⁰Du omgjorded mig med Kraft til Kampen, mine Modstandere tvang du i Knæ for mig;

⁴¹En Gij gaaft mij den nek mijner vijanden, mijner haters, en ik vernielde hen.

⁴¹du slog mine Fjender på Flugt mine Avindsmænd ryddede jeg af Vejen.

⁴²Zij zagen uit, maar er was geen verlosser; naar den HEERE, maar Hij antwoordde hun niet.

⁴²De råbte, men ingen hjalp, til HERREN, han svared dem ikke.

⁴³Toen vergruisde ik hen als stof der aarde; ik stampte ze, ik breidde hen uit als slijk der straten.

⁴³Jeg knuste dem som Jordens Støv, som Gadeskarn tramped jeg på dem.

⁴⁴Ook hebt Gij mij uitgeholpen van de twisten mijns volks, Gij hebt mij bewaard tot een hoofd der heidenen; het volk, dat ik niet kende, heeft mij gediend.

⁴⁴Du friede mig af Folkekampe, du satte mig til Folkeslags Høvding; nu tjener mig ukendte Folk;

⁴⁵Vreemden hebben zich mij geveinsdelijk onderworpen; zo haast als hun oor van mij hoorde, hebben zij mij gehoorzaamd.

⁴⁵Udlandets Sønner kryber for mig; blot de hører om mig, lyder de mig:

⁴⁶Vreemden zijn vervallen, en hebben zich aangegord uit hun sloten.

⁴⁶Udlandets Sønner vansmægter, kommer skælvende frem af deres Skjul.

⁴⁷De HEERE leeft, en geloofd zij mijn Rotssteen; en verhoogd zij God, de Rotssteen mijns heils!

⁴⁷HERREN lever, højlovet min Klippe, ophøjet være min Frelses Gud,

⁴⁸De God, Die mij volkomene wraak geeft, en de volken onder mij nederwerpt;

⁴⁸den Gud, som giver mig Hævn, lægger Folkeslag under min Fod

⁴⁹En Die mij uitvoert van mijn vijanden; en Gij verhoogt mij boven degenen, die tegen mij opstaan; Gij redt mij van den man alles gewelds.

⁴⁹og frier mig fra mine Fjender! Du ophøjer mig over mine Modstandere, fra Voldsmænd frelser du mig.

⁵⁰Daarom zal ik U, o HEERE, loven onder de heidenen, en Uw Naam zal ik psalmzingen.

⁵⁰HERRE, derfor priser jeg dig blandt Folkene og lovsynger dit Navn,

⁵¹Hij is een Toren der verlossingen Zijns konings, en Hij doet goedertierenheid aan Zijn gezalfde, aan David en aan zijn zaad, tot in eeuwigheid.

⁵¹du, som kraftig hjælper din Konge og viser din Salvede Miskundhed. David og hans Æt evindelig.