¹Maar Job antwoordde en zeide:

¹Så tog Job til Orde og svarede:

²Trouwens, omdat gijlieden het volk zijt, zo zal de wijsheid met ulieden sterven!

²"Ja, sandelig, I er de rette, med eder dør Visdommen ud!

³Ik heb ook een hart even als gijlieden, ik zwicht niet voor u; en bij wien zijn niet dergelijke dingen?

³Også jeg har som I Forstand, står ikke tilbage for eder, hvo kender vel ikke sligt?

⁴Ik ben het, die zijn vriend een spot is, maar roepende tot God, Die hem verhoort; de rechtvaardige en oprechte is een spot.

⁴Til Latter for Venner er den, der råbte til Gud og fik Svar. den retfærdige er til Latter.

⁵Hij is een verachte fakkel, naar de mening desgenen, die gerust is; hij is gereed met den voet te struikelen.

⁵I Ulykke falder de fromme, den sorgløse spotter Faren, hans Fod står fast, mens Fristen varer.

⁶De tenten der verwoesters hebben rust, en die Gode tergen, hebben verzekerdheden, om hetgene God met Zijn hand toebrengt.

⁶I Fred er Voldsmænds Telte, og trygge er de, der vækker Guds Vrede, den, der fører Gud i sin Hånd.

⁷En waarlijk, vraag toch de beesten, en elkeen van die zal het u leren; en het gevogelte des hemels, dat zal het u te kennen geven.

⁷Spørg dog Kvæget, det skal lære dig, Himlens Fugle, de skal oplyse dig,

⁸Of spreek tot de aarde, en zij zal het u leren; ook zullen het u de vissen der zee vertellen.

⁸se til Jorden, den skal lære dig lad Havets Fisk fortælle dig det!

⁹Wie weet niet uit alle deze, dat de hand des HEEREN dit doet?

⁹Hvem blandt dem alle ved vel ikke, at HERRENs Hånd har skabt det;

¹⁰In Wiens hand de ziel is van al wat leeft, en de geest van alle vlees des mensen.

¹⁰han holder alt levendes Sjæl i sin Hånd, alt Menneskekødets Ånd!

¹¹Zal niet het oor de woorden proeven, gelijk het gehemelte voor zich de spijze smaakt?

¹¹Prøver ej Øret Ord, og smager ej Ganen Maden?

¹²In de stokouden is de wijsheid, en in de langheid der dagen het verstand.

¹²Er Alderdom eet med Visdom, Dagenes Række med Indsigt?

¹³Bij Hem is wijsheid en macht; Hij heeft raad en verstand.

¹³Hos ham er der Visdom og Vælde, hos ham er der Råd og Indsigt.

¹⁴Ziet, Hij breekt af, en het zal niet herbouwd worden; Hij besluit iemand, en er zal niet opengedaan worden.

¹⁴Hvad han river ned, det bygges ej op, den, han lukker inde, kommer ej ud;

¹⁵Ziet, Hij houdt de wateren op, en zij drogen uit; ook laat Hij ze uit, en zij keren de aarde om.

¹⁵han dæmmer for Vandet, og Tørke kommer, han slipper det løs, og det omvælter Jorden.

¹⁶Bij Hem is kracht en wijsheid; Zijns is de dwalende, en die doet dwalen.

¹⁶Hos ham er der Kraft og Fasthed; den, der farer og fører vild, er hans Værk.

¹⁷Hij voert de raadsheren beroofd weg, en de rechters maakt Hij uitzinnig,

¹⁷Rådsherrer fører han nøgne bort, og Dommere gør han til Tåber;

¹⁸Den band der koningen maakt Hij los, en Hij bindt den gordel aan hun lenden.

¹⁸han løser, hvad Konger bandt, og binder dem Reb om Lænd;

¹⁹Hij voert de oversten beroofd weg, en de machtigen keert Hij om.

¹⁹Præster fører han nøgne bort og styrter ældgamle Slægter;

²⁰Hij beneemt den getrouwen de spraak, en der ouden oordeel neemt Hij weg.

²⁰han røver de dygtige Mælet og tager de gamles Sans;

²¹Hij giet verachting over de prinsen uit, en Hij verslapt den riem der geweldigen.

²¹han udøser Hån over Fyrster og løser de stærkes Bælte;

²²Hij openbaart de diepten uit de duisternis, en des doods schaduwe brengt Hij voort in het licht.

²²han drager det skjulte frem af Mørket og bringer Mulmet for Lyset,

²³Hij vermenigvuldigt de volken, en verderft ze; Hij breidt de volken uit, en leidt ze.

²³gør Folkene store og lægger dem øde, udvider Folkeslags Grænser og fører dem atter bort;

²⁴Hij neemt het hart van de hoofden des volks der aarde weg, en doet hen dwalen in het woeste, waar geen weg is.

²⁴han tager Jordens Høvdingers Vid og lader dem rave i vejløst Øde;

²⁵Zij tasten in de duisternis, waar geen licht is; en Hij doet hen dwalen, als een dronkaard.

²⁵de famler i Mørke uden Lys og raver omkring som drukne.