¹Niemand is zo koen, dat hij hem opwekken zou; wie is dan hij, die zich voor Mijn aangezicht stellen zou?

¹Kan du trække Krokodillen op med Krog og binde dens Tunge med Snøre?

²Wie heeft Mij voorgekomen, dat Ik hem zou vergelden? Wat onder den gansen hemel is, is het Mijne.

²Kan du mon stikke et Siv i dens Snude, bore en Krog igennem dens Kæber?

³Ik zal zijn leden niet verzwijgen, noch het verhaal zijner sterkte, noch de bevalligheid zijner gestaltenis.

³Mon den vil trygle dig længe og give dig gode Ord?

⁴Wie zou het opperste zijns kleeds ontdekken? Wie zou met zijn dubbelen breidel hem aankomen?

⁴Mon den vil indgå en Pagt med dig, så du får den til Træl for evigt?

⁵Wie zou de deuren zijns aangezichts opendoen? Rondom zijn tanden is verschrikking.

⁵Han du mon lege med den som en Fugl og tøjre den for dine Pigebørn?

⁶Zeer uitnemend zijn zijn sterke schilden, elkeen gesloten als met een nauwdrukkend zegel.

⁶Falbyder Fiskerlauget den og stykker den ud mellem Sælgerne?

⁷Het een is zo na aan het andere, dat de wind daar niet kan tussen komen.

⁷Mon du kan spække dens Hud med Kroge og med Harpuner dens Hoved?

⁸Zij kleven aan elkander, zij vatten zich samen, dat zij zich niet scheiden.

⁸Læg dog engang din Hånd på den! Du vil huske den Kamp og gør det ej mer.

⁹Elk een zijner niezingen doet een licht schijnen; en zijn ogen zijn als de oogleden des dageraads.

⁹Det Håb vilde blive til Skamme, alene ved Synet lå du der.

¹⁰Uit zijn mond gaan fakkelen, vurige vonken raken er uit.

¹⁰Ingen drister sig til at tirre den, hvem holder Stand imod den?

¹¹Uit zijn neusgaten komt rook voort, als uit een ziedende pot en ruimen ketel.

¹¹Hvem møder den og slipper fra det hvem under hele Himlen?

¹²Zijn adem zou kolen doen vlammen, en een vlam komt uit zijn mond voort.

¹²Jeg tier ej om dens Lemmer, hvor stærk den er, hvor smukt den er skabt.

¹³In zijn hals herbergt de sterkte; voor hem springt zelfs de droefheid van vreugde op.

¹³Hvem har trukket dens Klædning af, trængt ind i dens dobbelte Panser?

¹⁴De stukken van zijn vlees kleven samen; elkeen is vast in hem, het wordt niet bewogen.

¹⁴Hvem har åbnet dens Ansigts Døre? Rundt om dens Tænder er Rædsel.

¹⁵Zijn hart is vast gelijk een steen; ja, vast gelijk een deel van den ondersten molensteen.

¹⁵Dens Ryg er Reder af Skjolde, dens Bryst er et Segl af Sten;

¹⁶Van zijn verheffen schromen de sterken; om zijner doorbrekingen wille ontzondigen zij zich.

¹⁶de sidder tæt ved hverandre, Luft kommer ikke ind derimellem;

¹⁷Raakt hem iemand met het zwaard, dat zal niet bestaan, spies, schicht noch pantsier.

¹⁷de hænger fast ved hverandre, uadskilleligt griber de ind i hverandre.

¹⁸Hij acht het ijzer voor stro, en het staal voor verrot hout.

¹⁸Dens Nysen fremkalder strålende Lys, som Morgenrødens Øjenlåg er dens Øjne.

¹⁹De pijl zal hem niet doen vlieden, de slingerstenen worden hem in stoppelen veranderd.

¹⁹Ud af dens Gab farer Fakler, Ildgnister spruder der frem.

²⁰De werpstenen worden van hem geacht als stoppelen, en hij belacht de drilling der lans.

²⁰Em står ud af dens Næsebor som af en ophedet, kogende Kedel.

²¹Onder hem zijn scherpe scherven; hij spreidt zich op het puntachtige, als op slijk.

²¹Dens Ånde tænder som glødende Kul, Luer står ud af dens Gab.

²²Hij doet de diepte zieden gelijk een pot; hij stelt de zee als een apothekerskokerij.

²²Styrken bor på dens Hals, og Angsten hopper foran den.

²³Achter zich verlicht hij het pad; men zou den afgrond voor grijzigheid houden.

²³Tæt sidder Kødets Knuder, som støbt til Kroppen; de rokkes ikke;

²⁴Op de aarde is niets met hem te vergelijken, die gemaakt is om zonder schrik te wezen.

²⁴fast som Sten er dens Hjerte støbt, fast som den nederste Møllesten.

²⁵Hij aanziet alles, wat hoog is, hij is een koning over alle jonge hoogmoedige dieren.

²⁵Når den rejser sig, gyser Helte, fra Sans og Samling går de af Skræk.

²⁶

²⁶Angriberens Sværd holder ikke Stand, ej Kastevåben, Spyd eller Pil.

²⁷

²⁷Jern regner den kun for Halm og Kobber for trøsket Træ;

²⁸

²⁸Buens Søn slår den ikke på Flugt, Slyngens Sten bliver Strå for den,

²⁹

²⁹Stridskøllen regnes for Rør, den ler ad det svirrende Spyd.

³⁰

³⁰På Bugen er der skarpe Rande, dens Spor i Dyndet er som Tærskeslædens;

³¹

³¹Dybet får den i Kog som en Gryde, en Salvekedel gør den af Floden;

³²

³²bag den er der en lysende Sti, Dybet synes som Sølverhår.

³³

³³Dens Lige findes ikke på Jord, den er skabt til ikke at frygte.

³⁴

³⁴Alt, hvad højt er, ræddes for den, den er Konge over alle stolte Dyr.