¹De arme, in zijn oprechtheid wandelende, is beter dan de verkeerde van lippen, en die een zot is.

¹Bedre Fattigmand med lydefri færd end en, som går Krogveje, er han end rig.

²Ook is de ziel zonder wetenschap niet goed; en die met de voeten haastig is, zondigt.

²At mangle Kundskab er ikke godt, men den træder fejl, som har Hastværk.

³De dwaasheid des mensen zal zijn weg verkeren; en zijn hart zal zich tegen den HEERE vergrammen.

³Et Menneskes Dårskab øder hans Vej, men på HERREN vredes hans Hjerte.

⁴Het goed brengt veel vrienden toe; maar de arme wordt van zijn vriend gescheiden.

⁴Gods skaffer mange Venner, den ringe skiller hans Ven sig fra.

⁵Een vals getuige zal niet onschuldig zijn; en die leugen blaast, zal niet ontkomen.

⁵Det falske Vidne undgår ej Straf; den slipper ikke, som farer med Løgn.

⁶Velen smeken het aangezicht des prinsen; en een ieder is een vriend desgenen, die giften geeft.

⁶Mange bejler til Stormands Yndest, og alle er Venner med gavmild Mand.

⁷Al de broeders des armen haten hem; hoeveel te meer gaan zijn vrienden verre van hem! Hij loopt hen na met woorden die niets zijn.

⁷Fattigmands Frænder hader ham alle, end mere skyr hans Venner ham da. Ej frelses den, som jager efter Ord.

⁸Die verstand bekomt, heeft zijn ziel lief; hij neemt de verstandigheid waar, om het goede te vinden.

⁸Den, der vinder Vid, han elsker sin Sjæl, og den, der vogter på Indsigt, får Lykke.

⁹Een vals getuige zal niet onschuldig zijn; en die leugen blaast, zal vergaan.

⁹Det falske Vidne undgår ej Straf, og den, der farer med Løgn, går under.

¹⁰De weelde staat een zot niet wel; hoeveel te min een knecht te heersen over vorsten!

¹⁰Vellevned sømmer sig ikke for Tåbe, end mindre for Træl at herske over Fyrster.

¹¹Het verstand des mensen vertrekt zijn toorn; en zijn sieraad is de overtreding voorbij te gaan.

¹¹Klogskab gør Mennesket sindigt, hans Ære er at overse Brøde.

¹²Des konings gramschap is als het brullen eens jongen leeuws; maar zijn welgevallen is als dauw op het kruid.

¹²Som Brøl af en Løve er Kongens Vrede, som Dug på Græs er hans Gunst.

¹³Een zotte zoon is zijn vader grote ellende; en de kijvingen ener vrouw als een gestadig druipen.

¹³Tåbelig Søn er sin Faders Ulykke, Kvindekiv er som ustandseligt Tagdryp.

¹⁴Huis en goed is een erve van de vaderen; maar een verstandige vrouw is van den HEERE.

¹⁴Hus og Gods er Arv efter Fædre, en forstandig Hustru er fra HERREN.

¹⁵Luiheid doet in diepen slaap vallen; en een bedriegelijke ziel zal hongeren.

¹⁵Dovenskab sænker i Dvale, den lade Sjæl må sulte.

¹⁶Die het gebod bewaart, bewaart zijn ziel; die zijn wegen veracht, zal sterven.

¹⁶Den vogter sin Sjæl, som vogter på Budet, men skødesløs Vandel fører til Død.

¹⁷Die zich des armen ontfermt, leent den HEERE, en Hij zal hem zijn weldaad vergelden.

¹⁷Er man god mod den ringe, låner man HERREN, han gengælder en, hvad godt man har gjort.

¹⁸Tuchtig uw zoon, als er nog hoop is; maar verhef uw ziel niet, om hem te doden.

¹⁸Tugt din Søn, imens der er Håb, ellers stiler du efter at slå ham ihjel.

¹⁹Die groot is van grimmigheid, zal straf dragen; want zo gij hem uitredt, zo zult gij nog moeten voortvaren.

¹⁹Den, som er hidsig, må bøde, ved Skånsel gør man det værre.

²⁰Hoor raad, en ontvang tucht, opdat gij in uw laatste wijs zijt.

²⁰Hør på Råd og tag ved Lære, så du til sidst bliver viis.

²¹In het hart des mans zijn veel gedachten; maar de raad des HEEREN, die zal bestaan.

²¹I Mands Hjerte er mange Tanker, men HERRENs Råd er det, der står fast.

²²De wens des mensen is zijn weldadigheid; maar de arme is beter dan een leugenachtig man.

²²Vinding har man af Godhed, hellere fattig end Løgner.

²³De vreze des HEEREN is ten leven; want men zal verzadigd zijnde vernachten; met het kwaad zal men niet bezocht worden.

²³HERRENs Frygt er Vej til Liv, man hviler mæt og frygter ej ondt.

²⁴Een luiaard verbergt de hand in den boezem, en hij zal ze niet weder aan zijn mond brengen.

²⁴Den lade rækker til Fadet, men fører ej Hånden til Munden.

²⁵Sla de spotter, zo zal de slechte kloekzinnig worden; en bestraf den verstandige, hij zal wetenschap begrijpen.

²⁵Får Spottere Hug, bliver tankeløs klog, ved Revselse får den forstandige Kundskab.

²⁶Wie de vader verwoest, of de moeder verjaagt, is een zoon, die beschaamd maakt, en schande aandoet.

²⁶Mishandle Fader og bortjage Moder gør kun en dårlig, vanartet Søn.

²⁷Laat af, mijn zoon, horende de tucht, af te dwalen van de redenen der wetenschap.

²⁷Hør op, min Søn, med at høre på Tugt og så fare vild fra Kundskabsord.

²⁸Een Belialsgetuige bespot het recht; en de mond der goddelozen slokt de ongerechtigheid in.

²⁸Niddingevidne spotter Retten, gudløses Mund er glubsk efter Uret.

²⁹Gerichten zijn voor de spotters bereid, en slagen voor den rug der zotten.

²⁹Slag er rede til Spottere, Hug til Tåbers Ryg.