¹Waarom woeden de heidenen, en bedenken de volken ijdelheid?

¹Hvorfor fnyser Hedninger, hvi pønser Folkefærd på hvad fåfængt er?

²De koningen der aarde stellen zich op, en de vorsten beraadslagen te zamen tegen den HEERE, en tegen Zijn Gezalfde, zeggende:

²Jordens Konger rejser sig, Fyrster samles til Råd mod HERREN og mod hans Salvede:

³Laat ons hun banden verscheuren, en hun touwen van ons werpen.

³"Lad os sprænge deres Bånd og kaste Rebene af os!"

⁴Die in den hemel woont, zal lachen; de HEERE zal hen bespotten.

⁴Han, som troner i Himlen, ler, Herren, han spotter dem.

⁵Dan zal Hij tot hen spreken in Zijn toorn, en in Zijn grimmigheid zal Hij hen verschrikken.

⁵Så taler han til dem i Vrede, forfærder dem i sin Harme:

⁶Ik toch heb Mijn Koning gezalfd over Sion, den berg Mijner heiligheid.

⁶"Jeg har dog indsat min Konge på Zion, mit hellige Bjerg!"

⁷Ik zal van het besluit verhalen: de HEERE heeft tot Mij gezegd: Gij zijt Mijn Zoon, heden heb Ik U gegenereerd.

⁷Jeg kundgør HERRENs Tilsagn. Han sagde til mig: "Du er min Søn, jeg har født dig i Dag!

⁸Eis van Mij, en Ik zal de heidenen geven tot Uw erfdeel, en de einden der aarde tot Uw bezitting.

⁸Bed mig, og jeg giver dig Hedningefolk til Arv og den vide Jord i Eje;

⁹Gij zult hen verpletteren met een ijzeren scepter; Gij zult hen in stukken slaan als een pottenbakkersvat.

⁹med Jernspir skal du knuse dem og sønderslå dem som en Pottemagers Kar!"

¹⁰Nu dan, gij koningen, handelt verstandiglijk; laat u tuchtigen, gij rechters der aarde!

¹⁰Og nu, I Konger, vær kloge, lad eder råde, I Jordens Dommere,

¹¹Dient den HEERE met vreze, en verheugt u met beving.

¹¹tjener HERREN i Frygt, fryd jer med Bæven!

¹²Kust den Zoon, opdat Hij niet toorne, en gij op den weg vergaat, wanneer Zijn toorn maar een weinig zou ontbranden. Welgelukzalig zijn allen, die op Hem betrouwen.

¹²Kysser Sønnen, at ikke han vredes og I forgår! Snart blusset hans Vrede op. Salig hver den, der lider på ham!