¹Een psalm van David. Twist, HEERE! met mijn twisters; strijd met mijn bestrijders.

¹(Af David.) HERRE, træt med dem, der trætter med mig, strid imod dem, der strider mod mig,

²Grijp het schild en de rondas, en sta op tot mijn hulp.

²grib dit Skjold og dit Værge, rejs dig og hjælp mig,

³En breng de spies voort, en sluit den weg toe, mijn vervolgers tegemoet; zeg tot mijn ziel: Ik ben uw Heil.

³tag Spyd og Økse frem mod dem, der forfølger mig, sig til min Sjæl: "Jeg er din Frelse!"

⁴Laat hen beschaamd en te schande worden, die mijn ziel zoeken; laat hen achterwaarts gedreven en schaamrood worden, die kwaad tegen mij bedenken.

⁴Lad dem beskæmmes og blues, som vil mig til Livs, og de, der ønsker mig ondt, lad dem rødmende vige,

⁵Laat hen worden als kaf voor den wind, en de Engel des HEEREN drijve hen weg.

⁵de blive som Avner for Vinden, og HERRENs Engel nedstøde dem,

⁶Hun weg zij duister en gans slibberig; en de Engel des HEEREN vervolge hen.

⁶deres Vej blive mørk og glat, og HERRENs Engel forfølge dem!

⁷Want zij hebben zonder oorzaak de groeve van hun net voor mij verborgen; zij hebben zonder oorzaak gegraven voor mijn ziel.

⁷Thi uden Grund har de sat deres Garn for mig, gravet min Sjæl en Grav.

⁸De verwoesting overkome hem, dat hij het niet wete, en zijn net, dat hij verborgen heeft, vange hemzelven; hij valle daarin met verwoesting.

⁸Lad Undergang uventet ramme ham, lad Garnet, han satte, hilde ham selv, lad ham falde i Graven.

⁹Zo zal mijn ziel zich verheugen in den HEERE; zij zal vrolijk zijn in Zijn heil.

⁹Min Sjæl skal juble i HERREN, glædes ved hans Frelse,

¹⁰Al mijn beenderen zullen zeggen: HEERE, wie is U gelijk! U, Die den ellendige redt van dien, die sterker is dan hij, en den ellendige en nooddruftige van zijn berover.

¹⁰alle mine Ledemod sige: "HERRE, hvo er som du, du, som frelser den arme fra hans Overmand, den arme og fattige fra Røveren!"

¹¹Wrevelige getuigen staan er op; hetgeen ik niet weet, eisen zij van mij.

¹¹Falske Vidner står frem, de spørger mig om, hvad jeg ej kender til;

¹²Zij vergelden mij kwaad voor goed, de beroving mijner ziel.

¹²de lønner mig godt med ondt, min Sjæl er forladt.

¹³Mij aangaande daarentegen, als zij krank waren, was een zak mijn kleed; ik kwelde mijn ziel met vasten, en mijn gebed keerde weder in mijn boezem.

¹³Da de var syge, gik jeg i Sæk, med Faste spæged jeg mig, jeg bad med sænket Hoved,

¹⁴Ik ging steeds, alsof het een vriend, alsof het mij een broeder geweest ware; ik ging gebukt in het zwart, als een, die over zijn moeder treurt.

¹⁴som var det en Ven eller Broder; jeg gik, som sørged jeg over min Moder, knuget af Sorg.

¹⁵Maar als ik hinkte, waren zij verblijd, en verzamelden zich; zij verzamelden zich tot mij als geslagenen, en ik merkte niets; zij scheurden hun klederen, en zwegen niet stil.

¹⁵Men nu jeg vakler, glæder de sig, de stimler sammen, Uslinger, fremmede for mig, stimler sammen imod mig, håner mig uden Ophør;

¹⁶Onder de huichelende spotachtige tafelbroeders knersten zij over mij met hun tanden.

¹⁶for min Venlighed dænger de mig med Hån, de skærer Tænder imod mig.

¹⁷HEERE! hoe lang zult Gij toezien? Breng mijn ziel weder van hunlieder verwoestingen, mijn eenzame van de jonge leeuwen.

¹⁷Herre, hvor længe vil du se til? Frels dog min Sjæl fra deres Brøl, min eneste fra Løver.

¹⁸Zo zal ik U loven in de grote gemeente; onder machtig veel volks zal ik U prijzen.

¹⁸Jeg vil takke dig i en stor Forsamling, love dig blandt mange Folk.

¹⁹Laat hen zich niet verblijden over mij, die mij om valse oorzaken vijanden zijn; noch wenken met de ogen, die mij zonder oorzaak haten.

¹⁹Lad ej dem, som med Urette er mine Fjender, glæde sig over mig, lad ej dem, som hader mig uden Grund, sende spotske Blikke!

²⁰Want zij spreken niet van vrede, maar zij bedenken bedriegelijke zaken tegen de stillen in het land.

²⁰Thi de taler ej Fred mod de stille i Landet udtænker de Svig;

²¹En zij sperren hun mond wijd op tegen mij; zij zeggen: Ha, ha, ons oog heeft het gezien!

²¹de spærrer Munden op imod mig og siger: "Ha, ha! Vi så det med egne Øjne!"

²²HEERE! Gij hebt het gezien, zwijg niet; HEERE! wees niet verre van mij.

²²Du så det, HERRE, vær ikke tavs, Herre, hold dig ej borte fra mig;

²³Ontwaak en word wakker tot mijn recht; mijn God en HEERE! tot mijn twistzaak.

²³rejs dig, vågn op for min Ret, for min Sag, min Gud og Herre,

²⁴Doe mij recht naar Uw gerechtigheid, HEERE, mijn God! en laat hen zich over mij niet verblijden.

²⁴døm mig efter din Retfærd HERRE, min Gud, lad dem ikke glæde sig over mig

²⁵Laat hen niet zeggen in hun hart: Heah, onze ziel! laat hen niet zeggen: Wij hebben hem verslonden!

²⁵Og sige i Hjertet: "Ha! som vi ønsked!" lad dem ikke sige: "Vi slugte ham!"

²⁶Laat hen beschaamd en te zamen schaamrood worden, die zich in mijn kwaad verblijden; laat hen met schaamte en schande bekleed worden, die zich tegen mij groot maken.

²⁶Til Skam og Skændsel blive enhver, hvem min Ulykke glæder; lad dem, der hovmoder sig over mig, hyldes i Spot og Spe.

²⁷Laat hen vrolijk zingen en verblijd zijn, die lust hebben tot mijn gerechtigheid; en laat hen geduriglijk zeggen: Groot gemaakt zij de HEERE, Die lust heeft tot den vrede Zijns knechts!

²⁷Men de, der vil min Ret, lad dem juble og glæde sig, stadigen sige: "Lovet være HERREN, som under sin Tjener Fred!"

²⁸Zo zal mijn tong vermelden Uw gerechtigheid, en Uw lof den gansen dag.

²⁸Min Tunge skal forkynde din Retfærd, Dagen igennem din Pris.