¹Een gouden kleinood van David, voor den opperzangmeester, Altascheth; toen Saul gezonden had, die zijn huis bewaren zouden, om hem te doden.

¹(Til sangmesteren. Al-tasjhet. Af David. En miktam, da Saul sendte folk, som skulle vogte huset for at dræbe ham.) Fri mig fra mine Fjender, min Gud, bjærg mig fra dem, der rejser sig mod mig;

²Red mij van mijn vijanden, o mijn God! stel mij in een hoog vertrek voor degenen, die tegen mij opstaan.

²fri mig fra Udådsmænd, frels mig fra blodstænkte Mænd!

³Red mij van de werkers der ongerechtigheid, en verlos mij van de mannen des bloeds.

³Thi se, de lurer efter min Sjæl, stærke Mænd stimler sammen imod mig, uden at jeg har Skyld eller Brøde.

⁴Want zie, zij leggen mijner ziel lagen; sterken rotten zich tegen mij; zonder mijn overtreding, en zonder mijn zonde, o HEERE!

⁴Uden at jeg har forbrudt mig, HERRE, stormer de frem og stiller sig op. Vågn op og kom mig i Møde, se til!

⁵Zij lopen en bereiden zich zonder mijn misdaad; waak op mij tegemoet, en zie.

⁵Du er jo HERREN, Hærskarers Gud, Israels Gud. Vågn op og hjemsøg alle Folkene, skån ej een af de troløse Niddinger! - Sela.

⁶Ja, Gij HEERE, God der heirscharen, God Israels! ontwaak, om al deze heidenen te bezoeken; wees niemand van hen genadig, die trouwelooslijk ongerechtigheid bedrijven. Sela.

⁶Ved Aften kommer de tilbage, hyler som Hunde og stryger gennem Byen!

⁷Tegen den avond keren zij weder, zij tieren als een hond, en zij gaan rondom de stad.

⁷Se, deres Mund løber over, på deres Læber er Sværd, thi: "Hvem skulde høre det?"

⁸Zie, zij storten overvloediglijk uit met hun mond; zwaarden zijn op hun lippen; want wie hoort het?

⁸Men du, o HERRE, du ler ad dem, du spotter alle Folk,

⁹Maar Gij, HEERE! zult hen belachen; Gij zult alle heidenen bespotten.

⁹dig vil jeg lovsynge, du, min Styrke, thi Gud er mit Værn;

¹⁰Tegen zijn sterkte zal ik op U wachten; want God is mijn Hoog Vertrek.

¹⁰med Nåde kommer min Gud mig i Møde, Gud lader mig se mine Fjender med Fryd!

¹¹De God mijner goedertierenheid zal mij voorkomen; God zal mij op mijn verspieders doen zien.

¹¹Slå dem ikke ihjel, at ikke mit Folk skal glemme, gør dem hjemløse med din Vælde og styrt dem,

¹²Dood hen niet, opdat mijn volk het niet vergete; doe hen omzwerven door Uw macht, en werp hen neder, o Heere, ons Schild!

¹²giv dem hen, o Herre, i Mundens Synd, i Læbernes Ord, og lad dem hildes i deres Hovmod for de Eder og Løgne, de siger;

¹³Om de zonde huns monds, om het woord hunner lippen; en laat hen gevangen worden in hun hoogmoed; en om den vloek, en om de leugen, die zij vertellen.

¹³udryd dem i Vrede, gør Ende på dem, så man kan kende til Jordens Ender, at Gud er Hersker i Jakob! - Sela.

¹⁴Verteer hen in grimmigheid; verteer hen, dat zij er niet zijn, en laat hen weten, dat God heerser is in Jakob, ja, tot aan de einden der aarde. Sela.

¹⁴Ved Aften kommer de tilbage, hyler som Hunde og stryger gennem Byen,

¹⁵Laat hen dan tegen de avond wederkeren, laat hen tieren als een hond, en rondom de stad gaan;

¹⁵vanker rundt efter Føde og knurrer, når de ikke mættes.

¹⁶Laat hen zelfs omzwerven om spijs; en laat hen vernachten, al zijn zij niet verzadigd.

¹⁶Men jeg, jeg vil synge om din Styrke, juble hver Morgen over din Nåde; thi du blev mig et Værn, en Tilflugt på Nødens Dag.

¹⁷Maar ik zal Uw sterkte zingen, en des morgens Uw goedertierenheid vrolijk roemen, omdat Gij mij een Hoog Vertrek zijt geweest, en een Toevlucht ten dage, als mij bange was. [ (Psalms 59:18) Van U, o mijn Sterkte! zal ik psalmzingen; want God is mijn Hoog Vertrek, de God mijner goedertierenheid. ]

¹⁷Dig vil jeg lovsynge, du, min Styrke, thi Gud er mit Værn, min nådige Gud.