1Een psalm van David, als hij was in de woestijn van Juda.
1(En salme af David, da han var i Judas ørken.) Gud, du er min Gud, dig søger jeg, efter dig tørster min Sjæl, efter dig længes mit Kød i et tørt, vansmægtende,vandløst Land
2O God! Gij zijt mijn God! ik zoek U in den dageraad; mijn ziel dorst naar U; mijn vlees verlangt naar U, in een land, dor en mat, zonder water.
2(således var det, jeg så dig i Helligdommen) for at skue din Vælde og Ære;
3Voorwaar, ik heb U in het heiligdom aanschouwd, ziende Uw sterkheid en Uw eer;
3thi din Nåde er bedre end Liv, mine Læber skal synge din Pris.
4Want Uw goedertierenheid is beter dan het leven; mijn lippen zouden U prijzen.
4Da vil jeg love dig hele mit Liv, opløfte Hænderne i dit Navn,
5Alzo zou ik U loven in mijn leven; in Uw Naam zou ik mijn handen opheffen.
5Som med fede Retter mættes min Sjæl, med jublende Læber priser min Mund dig,
6Mijn ziel zou als met smeer en vettigheid verzadigd worden, en mijn mond zou roemen met vrolijk zingende lippen.
6når jeg kommer dig i Hu på mit Leje, i Nattevagterne tænker på dig;
7Als ik Uwer gedenk op mijn legerstede, zo peins ik aan U in de nachtwaken.
7thi du er blevet min Hjælp, og jeg jubler i dine Vingers Skygge.
8Want Gij zijt mij een hulp geweest; en in de schaduw Uwer vleugelen zal ik vrolijk zingen.
8Dig klynger min Sjæl sig til, din højre holder mig fast.
9Mijn ziel kleeft U achteraan; Uw rechterhand ondersteunt mij.
9Forgæves står de mig efter livet, i Jordens Dyb skal de synke,
10Maar dezen, die mijn ziel zoeken tot verwoesting, zullen komen in de onderste plaatsen der aarde.
10gives i Sværdets Vold og vorde Sjakalers Bytte.
11Men zal hen storten door het geweld des zwaards; zij zullen de vossen ten deel worden. [ (Psalms 63:12) Maar de koning zal zich in God verblijden; een iegelijk, die bij Hem zweert, zal zich beroemen; want de mond der leugensprekers zal gestopt worden. ]
11Men Kongen glædes i Gud; enhver, der sværger ved ham, skal juble, thi Løgnernes Mund skal lukkes.