¹Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op Muth-Labben.

¹(Til sangmesteren. Al-mut-labben. En Salme af David.) Jeg vil takke HERREN af hele mit Hjerte, kundgøre alle dine Undere,

²Ik zal den HEERE loven met mijn ganse hart; ik zal al Uw wonderen vertellen.

²glæde og fryde mig i dig, lovsynge dit Navn, du Højeste,

³In U zal ik mij verblijden, en van vreugde opspringen; ik zal Uw Naam psalmzingen, o Allerhoogste!

³fordi mine Fjender veg, faldt og forgik for dit Åsyn.

⁴Omdat mijn vijanden achterwaarts gekeerd, gevallen en vergaan zijn van Uw aangezicht.

⁴Thi du hævded min Ret og min Sag, du sad på Tronen som Retfærds Dommer.

⁵Want Gij hebt mijn recht en mijn rechtszaak afgedaan; Gij hebt gezeten op den troon, o Rechter, der gerechtigheid.

⁵Du trued ad Folkene, rydded de gudløse ud, deres Navn har du slettet for evigt.

⁶Gij hebt de heidenen gescholden, den goddeloze verdaan, hun naam uitgedelgd, tot in eeuwigheid en altoos.

⁶Fjenden er borte, lagt øde for stedse, du omstyrted Byer, de mindes ej mer.

⁷O vijand! zijn de verwoestingen voleind in eeuwigheid, en hebt gij de steden uitgeroeid? Hunlieder gedachtenis is met hen vergaan.

⁷Men HERREN troner evindelig, han rejste sin Trone til Dom,

⁸Maar de HEERE zal in eeuwigheid zitten; Hij heeft Zijn troon bereid ten gerichte.

⁸skal dømme Verden med Retfærd, fælde Dom over Folkefærd med Ret.

⁹En Hij Zelf zal de wereld richten in gerechtigheid, en de volken oordelen in rechtmatigheden.

⁹HERREN blev de fortryktes Tilflugt, en Tilflugt i Trængselstider;

¹⁰En de HEERE zal een Hoog Vertrek zijn voor de verdrukte, een Hoog Vertrek in tijden van benauwdheid.

¹⁰og de stoler på dig, de, som kender dit Navn, thi du svigted ej dem, der søgte dig, HERRE.

¹¹En die Uw Naam kennen, zullen op U vertrouwen, omdat Gij, HEERE, niet hebt verlaten degenen, die U zoeken.

¹¹Lovsyng HERREN, der bor på Zion, kundgør blandt Folkene, hvad han har gjort!

¹²Psalmzingt den HEERE, Die te Sion woont; verkondigt onder de volken Zijn daden.

¹²Thi han, der hævner Blodskyld, kom dem i Hu, han glemte ikke de armes Råb:

¹³Want Hij zoekt de bloedstortingen, Hij gedenkt derzelve; Hij vergeet het geroep der ellendigen niet.

¹³"HERRE, vær nådig, se, hvad jeg lider af Avindsmænd, du, som løfter mig op fra Dødens Porte,

¹⁴Wees mij genadig, HEERE, zie mijn ellende aan, van mijn haters mij aangedaan, Gij, Die mij verhoogt uit de poorten des doods;

¹⁴at jeg kan kundgøre al din Pris, juble over din Frelse i Zions Datters Porte!"

¹⁵Opdat ik Uw gansen lof in de poorten der dochter van Sion vertelle, dat ik mij verheuge in Uw heil.

¹⁵Folkene sank i Graven, de grov, deres Fod blev hildet i Garnet, de satte.

¹⁶De heidenen zijn gezonken in de groeve, die zij gemaakt hadden; hunlieder voet is gevangen in het net, dat zij verborgen hadden.

¹⁶HERREN blev åbenbar, holdt Dom, den gudløse hildedes i sine Hænders Gerning. - Higgajon Sela.

¹⁷De HEERE is bekend geworden; Hij heeft recht gedaan; de goddeloze is verstrikt in het werk zijner handen! Higgajon, Sela.

¹⁷Til Dødsriget skal de gudløse fare, alle Folk, der ej kommer Gud i Hu.

¹⁸De goddelozen zullen terugkeren, naar de hel toe, alle godvergetende heidenen.

¹⁸Thi den fattige glemmes ikke for evigt, ej skuffes evindelig ydmyges Håb.

¹⁹Want de nooddruftige zal niet voor altoos vergeten worden, noch de verwachting der ellendigen in eeuwigheid verloren zijn.

¹⁹Rejs dig, HERRE, lad ikke Mennesker få Magten, lad Folkene dømmes for dit Åsyn;

²⁰Sta op, HEERE, laat de mens zich niet versterken; laat de heidenen voor Uw aangezicht geoordeeld worden. [ (Psalms 9:21) O HEERE! jaag hun vreze aan; laat de heidenen weten, dat zij mensen zijn. Sela. ]

²⁰HERRE, slå dem med Rædsel, lad Folkene kende, at de er Mennesker! - Sela.