¹Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.

¹Rememoru, ho Eternulo, kio farigxis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!

²Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.

²Nia heredajxo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.

³Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.

³Ni farigxis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.

⁴Ons water moeten wij voor geld drinken; ons hout komt ons op prijs te staan.

⁴Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.

⁵Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij woede, men laat ons geen rust.

⁵Oni pelas nin je nia kolo; Ni lacigxis, sed oni ne permesas al ni ripozi.

⁶Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyrier, om met brood verzadigd te worden.

⁶Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satigxi per pano.

⁷Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun ongerechtigheden.

⁷Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.

⁸Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.

⁸Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.

⁹Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.

⁹Kun dangxero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.

¹⁰Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.

¹⁰Nia hauxto varmegigxis kiel forno, Por la kruela malsato.

¹¹Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de steden van Juda.

¹¹La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.

¹²De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geeerd geweest.

¹²La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.

¹³Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens struikelen onder het hout.

¹³La junuloj devas porti muelsxtonojn; La knaboj falas sub la lignosxargxoj.

¹⁴De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.

¹⁴La maljunuloj jam ne sidas cxe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.

¹⁵De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.

¹⁵Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformigxis en funebron.

¹⁶De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben!

¹⁶Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!

¹⁷Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.

¹⁷Pro tio senfortigxis nia koro, Pro tio senlumigxis niaj okuloj:

¹⁸Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.

¹⁸Pro la monto Cion, ke gxi farigxis dezerta, Ke vulpoj vagas sur gxi.

¹⁹Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.

¹⁹Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,

²⁰Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen tijd verlaten?

²⁰Kial Vi forgesis nin kvazaux por eterne, Forlasis nin por longa tempo?

²¹HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.

²¹Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antauxa.

²²Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?

²²CXar cxu Vi nin tute forpusxis? Vi tre forte ekkoleris kontraux ni.