¹Mijn zoon, bewaar mijn redenen, en leg mijn geboden bij u weg.

¹Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu cxe vi miajn moralordonojn.

²Bewaar mijn geboden, en leef, en mijn wet als den appel uwer ogen.

²Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.

³Bind ze aan uw vingeren, schrijf ze op de tafels uws harten.

³Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.

⁴Zeg tot de wijsheid: Gij zijt mijn zuster; en heet het verstand uw bloedvriend;

⁴Diru al la sagxo:Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;

⁵Opdat zij u bewaren voor een vreemde vrouw, voor de onbekende, die met haar redenen vleit.

⁵Por ke vi estu gardata kontraux fremda edzino, Kontraux fremdulino, kies paroloj estas glataj.

⁶Want door het venster van mijn huis, door mijn tralie keek ik uit;

⁶CXar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;

⁷En ik zag onder de slechten; ik merkte onder de jonge gezellen een verstandelozen jongeling;

⁷Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,

⁸Voorbijgaande op de straat, nevens haar hoek, en hij trad op den weg van haar huis.

⁸Kiu pasis sur la placo preter sxia angulo, Kaj iris la vojon al sxia domo,

⁹In de schemering, in den avond des daags, in den zwarten nacht en de donkerheid;

⁹En krepusko, en vespero de tago, Kiam farigxis nokto kaj mallumo.

¹⁰En ziet, een vrouw ontmoette hem in hoerenversiersel, en met het hart op haar hoede;

¹⁰Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.

¹¹Deze was woelachtig en wederstrevig, haar voeten bleven in haar huis niet;

¹¹Bruema kaj vagema; SXiaj piedoj ne logxas en sxia domo.

¹²Nu buiten, dan op de straten zijnde, en bij alle hoeken loerende;

¹²Jen sxi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud cxiu angulo sxi embuskas.

¹³En zij greep hem aan, en kuste hem; zij sterkte haar aangezicht, en zeide tot hem:

¹³Kaj sxi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizagxo, kaj diris al li:

¹⁴Dankoffers zijn bij mij, ik heb heden mijn geloften betaald;

¹⁴Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaux mi plenumis mian solenan promeson.

¹⁵Daarom ben ik uitgegaan u tegemoet, om uw aangezicht naarstiglijk te zoeken, en ik heb u gevonden.

¹⁵Tial mi eliris al vi renkonte, Por sercxi vian vizagxon, kaj mi vin trovis.

¹⁶Ik heb mijn bedstede met tapijtsieraad toegemaakt, met uitgehouwen werken, met fijn linnen van Egypte;

¹⁶Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksajxoj el Egiptujo.

¹⁷Ik heb mijn leger met mirre, aloe en kaneel welriekende gemaakt;

¹⁷Mi parfumis mian kusxejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.

¹⁸Kom, laat ons dronken worden van minnen tot den morgen toe; laat ons ons vrolijk maken in grote liefde.

¹⁸Venu, ni gxuu suficxe volupton gxis la mateno, Ni plezurigxu per la amo.

¹⁹Want de man is niet in zijn huis, hij is een verren weg getogen;

¹⁹CXar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;

²⁰Hij heeft een bundel gelds in zijn hand genomen; ten bestemden dage zal hij naar zijn huis komen.

²⁰La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.

²¹Zij bewoog hem door de veelheid van haar onderricht, zij dreef hem aan door het gevlei harer lippen.

²¹SXi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata busxo sxi lin entiris.

²²Hij ging haar straks achterna, gelijk een os ter slachting gaat, en gelijk een dwaas tot de tuchtiging der boeien.

²²Li tuj iras post sxi, Kiel bovo iras al la bucxo Kaj kiel katenita malsagxulo al la puno;

²³Totdat hem de pijl zijn lever doorsneed; gelijk een vogel zich haast naar den strik, en niet weet, dat dezelve tegen zijn leven is.

²³GXis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke gxi pereigas sian vivon.

²⁴Nu dan, kinderen, hoort naar mij, en luistert naar de redenen mijns monds.

²⁴Kaj nun, infanoj, auxskultu min, Atentu la vortojn de mia busxo.

²⁵Laat uw hart tot haar wegen niet wijken, dwaalt niet op haar paden.

²⁵Via koro ne flankigxu al sxia vojo, Ne eraru sur sxia irejo;

²⁶Want zij heeft veel gewonden nedergeveld, en al haar gedoden zijn machtig vele.

²⁶CXar multajn sxi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas sxiaj mortigitoj.

²⁷Haar huis zijn wegen des grafs, dalende naar de binnenkameren des doods.

²⁷SXia domo estas vojoj al SXeol, Kiuj kondukas malsupren al la cxambroj de la morto.