¹Een lied Hammaaloth. Zij hebben mij dikwijls benauwd van mijn jeugd af, zegge nu Israel;

¹Kanto de suprenirado. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

²Zij hebben mij dikwijls van mijn jeugd af benauwd; evenwel hebben zij mij niet overmocht.

²Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

³Ploegers hebben op mijn rug geploegd; zij hebben hun voren lang getogen.

³Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

⁴De HEERE, Die rechtvaardig is, heeft de touwen der goddelozen afgehouwen.

⁴La Eternulo estas justa; Li dishakis la sxnurojn de la malvirtuloj.

⁵Laat hen beschaamd en achterwaarts gedreven worden, allen, die Sion haten.

⁵Hontigxu kaj turnigxu malantauxen CXiuj malamantoj de Cion.

⁶Laat hen worden als gras op de daken, hetwelk verdort, eer men het uittrekt;

⁶Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaux ol oni gxin elsxiris;

⁷Waarmede de maaier zijn hand niet vult, noch de garvenbinder zijn arm;

⁷Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

⁸En die voorbijgaan, niet zeggen: De zegen des HEEREN zij bij u! Wij zegenen ulieden in den Naam des HEEREN.

⁸Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.