¹En David sprak de woorden dezes lieds tot den HEERE, ten dage als de HEERE hem verlost had uit de hand van al zijn vijanden, en uit de hand van Saul.

¹David adressa à l'Eternel les paroles de ce cantique, lorsque l'Eternel l'eut délivré de la main de tous ses ennemis et de la main de Saül.

²Hij zeide dan: De HEERE is mij mijn Steenrots, en mijn Burg, en mijn Uithelper.

²Il dit: L'Eternel est mon rocher, ma forteresse, mon libérateur.

³God is mijn Rots, ik zal op Hem betrouwen; mijn Schild en de Hoorn mijns heils, mijn Hoog Vertrek en mijn Toevlucht, mijn Verlosser! Van geweld hebt Gij mij verlost!

³Dieu est mon rocher, où je trouve un abri, Mon bouclier et la force qui me sauve, Ma haute retraite et mon refuge. O mon Sauveur! tu me garantis de la violence.

⁴Ik riep den HEERE aan, Die te prijzen is, en ik werd verlost van mijn vijanden.

⁴Je m'écrie: Loué soit l'Eternel! Et je suis délivré de mes ennemis.

⁵Want baren des doods hadden mij omvangen; beken Belials verschrikten mij.

⁵Car les flots de la mort m'avaient environné, Les torrents de la destruction m'avaient épouvanté;

⁶Banden der hel omringden mij; strikken des doods bejegenden mij.

⁶Les liens du sépulcre m'avaient entouré, Les filets de la mort m'avaient surpris.

⁷Als mij bange was, riep ik den HEERE aan, en riep tot mijn God; en Hij hoorde mijn stem uit Zijn paleis, en mijn geroep kwam in Zijn oren.

⁷Dans ma détresse, j'ai invoqué l'Eternel, J'ai invoqué mon Dieu; De son palais, il a entendu ma voix, Et mon cri est parvenu à ses oreilles.

⁸Toen daverde en beefde de aarde; de fondamenten des hemels beroerden zich, en daverden, omdat Hij ontstoken was.

⁸La terre fut ébranlée et trembla, Les fondements des cieux frémirent, Et ils furent ébranlés, parce qu'il était irrité.

⁹Rook ging op van Zijn neus, en een vuur uit Zijn mond verteerde; kolen werden daarvan aangestoken.

⁹Il s'élevait de la fumée dans ses narines, Et un feu dévorant sortait de sa bouche: Il en jaillissait des charbons embrasés.

¹⁰En Hij boog den hemel, en daalde neder; en donkerheid was onder Zijn voeten.

¹⁰Il abaissa les cieux, et il descendit: Il y avait une épaisse nuée sous ses pieds.

¹¹En Hij voer op een cherub, en vloog, en werd gezien op de vleugelen des winds.

¹¹Il était monté sur un chérubin, et il volait, Il paraissait sur les ailes du vent.

¹²En Hij zette duisternis rondom Zich tot tenten, een samenbinding der wateren, wolken des hemels.

¹²Il faisait des ténèbres une tente autour de lui, Il était enveloppé d'amas d'eaux et de sombres nuages.

¹³Van den glans voor Hem henen werden kolen des vuurs aangestoken.

¹³De la splendeur qui le précédait S'élançaient des charbons de feu.

¹⁴De HEERE donderde van den hemel, en de Allerhoogste gaf Zijn stem.

¹⁴L'Eternel tonna des cieux, Le Très-Haut fit retentir sa voix;

¹⁵En Hij zond pijlen uit en verstrooide ze; bliksemen en verschrikte ze.

¹⁵Il lança des flèches et dispersa mes ennemis, La foudre, et les mit en déroute.

¹⁶En de diepe kolken der zee werden gezien, de gronden der wereld werden ontdekt, door het schelden des HEEREN, van het geblaas des winds van Zijn neus.

¹⁶Le lit de la mer apparut, Les fondements du monde furent découverts, Par la menace de l'Eternel, Par le bruit du souffle de ses narines.

¹⁷Hij zond van de hoogte, Hij nam mij, Hij trok mij op uit grote wateren.

¹⁷Il étendit sa main d'en haut, il me saisit, Il me retira des grandes eaux;

¹⁸Hij verloste mij van mijn sterken vijand, van mijn haters, omdat zij machtiger waren dan ik.

¹⁸Il me délivra de mon adversaire puissant, De mes ennemis qui étaient plus forts que moi.

¹⁹Zij hadden mij bejegend ten dage mijns ongevals; maar de HEERE was mij een Steunsel.

¹⁹Ils m'avaient surpris au jour de ma détresse, Mais l'Eternel fut mon appui.

²⁰En Hij voerde mij uit in de ruimte, en rukte mij uit, want Hij had lust aan mij.

²⁰Il m'a mis au large, Il m'a sauvé, parce qu'il m'aime.

²¹De HEERE vergold mij naar mijn gerechtigheid; Hij gaf mij weder naar de reinigheid mijner handen.

²¹L'Eternel m'a traité selon ma droiture, Il m'a rendu selon la pureté de mes mains;

²²Want ik heb des HEEREN wegen gehouden, en ben van mijn God niet goddelooslijk afgegaan.

²²Car j'ai observé les voies de l'Eternel, Et je n'ai point été coupable envers mon Dieu.

²³Want al Zijn rechten waren voor mij, en Zijn inzettingen, daarvan week ik niet af.

²³Toutes ses ordonnances ont été devant moi, Et je ne me suis point écarté de ses lois.

²⁴Maar ik was oprecht voor Hem; en ik wachtte mij voor mijn ongerechtigheid.

²⁴J'ai été sans reproche envers lui, Et je me suis tenu en garde contre mon iniquité.

²⁵Zo gaf mij de HEERE weder naar mijn gerechtigheid, naar mijn reinigheid, voor Zijn ogen.

²⁵Aussi l'Eternel m'a rendu selon ma droiture, Selon ma pureté devant ses yeux.

²⁶Bij den goedertierene houdt Gij U goedertieren; bij den oprechten held houdt Gij U oprecht.

²⁶Avec celui qui est bon tu te montres bon, Avec l'homme droit tu agis selon la droiture,

²⁷Bij den reine houdt Gij U rein; maar bij den verkeerde houdt Gij U verdraaid.

²⁷Avec celui qui est pur tu te montres pur, Et avec le pervers tu agis selon sa perversité.

²⁸En Gij verlost het bedrukte volk; maar Uw ogen zijn tegen de hogen, Gij zult hen vernederen.

²⁸Tu sauves le peuple qui s'humilie, Et de ton regard, tu abaisses les orgueilleux.

²⁹Want Gij zijt mijn Lamp, o HEERE, en de HEERE doet mijn duisternis opklaren.

²⁹Oui, tu es ma lumière, ô Eternel! L'Eternel éclaire mes ténèbres.

³⁰Want met U loop ik door een bende; met mijn God spring ik over een muur.

³⁰Avec toi je me précipite sur une troupe en armes, Avec mon Dieu je franchis une muraille.

³¹Gods weg is volmaakt; de rede des HEEREN is doorlouterd; Hij is een Schild allen, die op Hem betrouwen.

³¹Les voies de Dieu sont parfaites, La parole de l'Eternel est éprouvée; Il est un bouclier pour tous ceux qui se confient en lui.

³²Want wie is God, behalve de HEERE, en wie is een rotssteen, behalve onze God?

³²Car qui est Dieu, si ce n'est l'Eternel? Et qui est un rocher, si ce n'est notre Dieu?

³³God is mijn Sterkte en Kracht; en Hij heeft mijn weg volkomen geopend.

³³C'est Dieu qui est ma puissante forteresse, Et qui me conduit dans la voie droite.

³⁴Hij maakt mijn voeten gelijk als der hinden, en stelt mij op mijn hoogten.

³⁴Il rend mes pieds semblables à ceux des biches, Et il me place sur mes lieux élevés.

³⁵Hij leert mijn handen ten strijde, zodat een stalen boog met mijn armen verbroken is.

³⁵Il exerce mes mains au combat, Et mes bras tendent l'arc d'airain.

³⁶Ook hebt Gij mij gegeven het schild Uws heils, en door Uw verootmoedigen hebt Gij mij groot gemaakt.

³⁶Tu me donnes le bouclier de ton salut, Et je deviens grand par ta bonté.

³⁷Gij hebt mijn voetstap ruim gemaakt onder mij; en mijn enkelen hebben niet gewankeld.

³⁷Tu élargis le chemin sous mes pas, Et mes pieds ne chancellent point.

³⁸Ik vervolgde mijn vijanden, en verdelgde hen, en keerde niet weder, totdat ik ze verdaan had.

³⁸Je poursuis mes ennemis, et je les détruis; Je ne reviens pas avant de les avoir anéantis.

³⁹En ik verteerde hen, en doorstak ze, dat zij niet weder opstonden; maar zij vielen onder mijn voeten.

³⁹Je les anéantis, je les brise, et ils ne se relèvent plus; Ils tombent sous mes pieds.

⁴⁰Want Gij omgorddet mij met kracht ten strijde; Gij deedt onder mij nederbukken, die tegen mij opstonden.

⁴⁰Tu me ceins de force pour le combat, Tu fais plier sous moi mes adversaires.

⁴¹En Gij gaaft mij den nek mijner vijanden, mijner haters, en ik vernielde hen.

⁴¹Tu fais tourner le dos à mes ennemis devant moi, Et j'extermine ceux qui me haïssent.

⁴²Zij zagen uit, maar er was geen verlosser; naar den HEERE, maar Hij antwoordde hun niet.

⁴²Ils regardent autour d'eux, et personne pour les sauver! Ils crient à l'Eternel, et il ne leur répond pas!

⁴³Toen vergruisde ik hen als stof der aarde; ik stampte ze, ik breidde hen uit als slijk der straten.

⁴³Je les broie comme la poussière de la terre, Je les écrase, je les foule, comme la boue des rues.

⁴⁴Ook hebt Gij mij uitgeholpen van de twisten mijns volks, Gij hebt mij bewaard tot een hoofd der heidenen; het volk, dat ik niet kende, heeft mij gediend.

⁴⁴Tu me délivres des dissensions de mon peuple; Tu me conserves pour chef des nations; Un peuple que je ne connaissais pas m'est asservi.

⁴⁵Vreemden hebben zich mij geveinsdelijk onderworpen; zo haast als hun oor van mij hoorde, hebben zij mij gehoorzaamd.

⁴⁵Les fils de l'étranger me flattent, Ils m'obéissent au premier ordre.

⁴⁶Vreemden zijn vervallen, en hebben zich aangegord uit hun sloten.

⁴⁶Les fils de l'étranger sont en défaillance, Ils tremblent hors de leurs forteresses.

⁴⁷De HEERE leeft, en geloofd zij mijn Rotssteen; en verhoogd zij God, de Rotssteen mijns heils!

⁴⁷Vive l'Eternel, et béni soit mon rocher! Que Dieu, le rocher de mon salut, soit exalté,

⁴⁸De God, Die mij volkomene wraak geeft, en de volken onder mij nederwerpt;

⁴⁸Le Dieu qui est mon vengeur, Qui m'assujettit les peuples,

⁴⁹En Die mij uitvoert van mijn vijanden; en Gij verhoogt mij boven degenen, die tegen mij opstaan; Gij redt mij van den man alles gewelds.

⁴⁹Et qui me fait échapper à mes ennemis! Tu m'élèves au-dessus de mes adversaires, Tu me délivres de l'homme violent.

⁵⁰Daarom zal ik U, o HEERE, loven onder de heidenen, en Uw Naam zal ik psalmzingen.

⁵⁰C'est pourquoi je te louerai parmi les nations, ô Eternel! Et je chanterai à la gloire de ton nom.

⁵¹Hij is een Toren der verlossingen Zijns konings, en Hij doet goedertierenheid aan Zijn gezalfde, aan David en aan zijn zaad, tot in eeuwigheid.

⁵¹Il accorde de grandes délivrances à son roi, Et il fait miséricorde à son oint, A David, et à sa postérité, pour toujours.