¹Maar Job antwoordde en zeide:

¹Job prit la parole et dit:

²Ook heden is mijn klacht wederspannigheid; mijn plage is zwaar boven mijn zuchten.

²Maintenant encore ma plainte est une révolte, Mais la souffrance étouffe mes soupirs.

³Och, of ik wist, dat ik Hem vinden zou, ik zou tot Zijn stoel komen;

³Oh! si je savais où le trouver, Si je pouvais arriver jusqu'à son trône,

⁴Ik zou het recht voor Zijn aangezicht ordentelijk voorstellen, en mijn mond zou ik met verdedigingen vervullen.

⁴Je plaiderais ma cause devant lui, Je remplirais ma bouche d'arguments,

⁵Ik zou de redenen weten, die Hij mij antwoorden zou; en verstaan, wat Hij mij zeggen zou.

⁵Je connaîtrais ce qu'il peut avoir à répondre, Je verrais ce qu'il peut avoir à me dire.

⁶Zou Hij naar de grootheid Zijner macht met mij twisten? Neen; maar Hij zou acht op mij slaan.

⁶Emploierait-il toute sa force à me combattre? Ne daignerait-il pas au moins m'écouter?

⁷Daar zou de oprechte met Hem pleiten; en ik zou mij in eeuwigheid van mijn Rechter vrijmaken.

⁷Ce serait un homme droit qui plaiderait avec lui, Et je serais pour toujours absous par mon juge.

⁸Zie, ga ik voorwaarts, zo is Hij er niet, of achterwaarts, zo verneem ik Hem niet.

⁸Mais, si je vais à l'orient, il n'y est pas; Si je vais à l'occident, je ne le trouve pas;

⁹Als Hij ter linkerhand werkt, zo aanschouw ik Hem niet; bedekt Hij Zich ter rechterhand, zo zie ik Hem niet.

⁹Est-il occupé au nord, je ne puis le voir; Se cache-t-il au midi, je ne puis le découvrir.

¹⁰Doch Hij kent den weg, die bij mij is; Hij beproeve mij; als goud zal ik uitkomen.

¹⁰Il sait néanmoins quelle voie j'ai suivie; Et, s'il m'éprouvait, je sortirais pur comme l'or.

¹¹Aan Zijn gang heeft mijn voet vastgehouden; Zijn weg heb ik bewaard, en ben niet afgeweken.

¹¹Mon pied s'est attaché à ses pas; J'ai gardé sa voie, et je ne m'en suis point détourné.

¹²Het gebod Zijner lippen heb ik ook niet weggedaan; de redenen Zijns monds heb ik meer dan mijn bescheiden deel weggelegd.

¹²Je n'ai pas abandonné les commandements de ses lèvres; J'ai fait plier ma volonté aux paroles de sa bouche.

¹³Maar is Hij tegen iemand, wie zal dan Hem afkeren? Wat Zijn ziel begeert, dat zal Hij doen.

¹³Mais sa résolution est arrêtée; qui s'y opposera? Ce que son âme désire, il l'exécute.

¹⁴Want Hij zal volbrengen, dat over mij bescheiden is; en diergelijke dingen zijn er vele bij Hem.

¹⁴Il accomplira donc ses desseins à mon égard, Et il en concevra bien d'autres encore.

¹⁵Hierom word ik voor Zijn aangezicht beroerd; aanmerk het, en vrees voor Hem;

¹⁵Voilà pourquoi sa présence m'épouvante; Quand j'y pense, j'ai peur de lui.

¹⁶Want God heeft mijn hart week gemaakt, en de Almachtige heeft mij beroerd;

¹⁶Dieu a brisé mon courage, Le Tout-Puissant m'a rempli d'effroi.

¹⁷Omdat ik niet uitgedelgd ben voor de duisternis, en dat Hij van mijn aangezicht de donkerheid bedekt heeft.

¹⁷Car ce ne sont pas les ténèbres qui m'anéantissent, Ce n'est pas l'obscurité dont je suis couvert.