¹Maar Job antwoordde en zeide:

¹Job prit la parole et dit:

²Hoe hebt gij geholpen dien, die zonder kracht is, en behouden den arm, die zonder sterkte is?

²Comme tu sais bien venir en aide à la faiblesse! Comme tu prêtes secours au bras sans force!

³Hoe hebt gij hem geraden, die geen wijsheid heeft, en de zaak, alzo zij is, ten volle bekend gemaakt?

³Quels bons conseils tu donnes à celui qui manque d'intelligence! Quelle abondance de sagesse tu fais paraître!

⁴Aan wien hebt gij die woorden verhaald? En wiens geest is van u uitgegaan?

⁴A qui s'adressent tes paroles? Et qui est-ce qui t'inspire?

⁵De doden zullen geboren worden van onder de wateren, en hun inwoners.

⁵Devant Dieu les ombres tremblent Au-dessous des eaux et de leurs habitants;

⁶De hel is naakt voor Hem, en geen deksel is er voor het verderf.

⁶Devant lui le séjour des morts est nu, L'abîme n'a point de voile.

⁷Hij breidt het noorden uit over het woeste; Hij hangt de aarde aan een niet.

⁷Il étend le septentrion sur le vide, Il suspend la terre sur le néant.

⁸Hij bindt de wateren in Zijn wolken; nochtans scheurt de wolk daaronder niet.

⁸Il renferme les eaux dans ses nuages, Et les nuages n'éclatent pas sous leur poids.

⁹Hij houdt het vlakke Zijns troons vast; Hij spreidt Zijn wolk daarover.

⁹Il couvre la face de son trône, Il répand sur lui sa nuée.

¹⁰Hij heeft een gezet perk over het vlakke der wateren rondom afgetekend, tot aan de voleinding toe des lichts met de duisternis.

¹⁰Il a tracé un cercle à la surface des eaux, Comme limite entre la lumière et les ténèbres.

¹¹De pilaren des hemels sidderen, en ontzetten zich voor Zijn schelden.

¹¹Les colonnes du ciel s'ébranlent, Et s'étonnent à sa menace.

¹²Door Zijn kracht klieft Hij de zee, en door Zijn verstand verslaat Hij haar verheffing.

¹²Par sa force il soulève la mer, Par son intelligence il en brise l'orgueil.

¹³Door Zijn Geest heeft Hij de hemelen versierd; Zijn hand heeft de langwemelende slang geschapen.

¹³Son souffle donne au ciel la sérénité, Sa main transperce le serpent fuyard.

¹⁴Ziet, dit zijn maar uiterste einden Zijner wegen; en wat een klein stukje der zaak hebben wij van Hem gehoord? Wie zou dan den donder Zijner mogendheden verstaan?

¹⁴Ce sont là les bords de ses voies, C'est le bruit léger qui nous en parvient; Mais qui entendra le tonnerre de sa puissance?