¹O HEERE! waarom staat Gij van verre? waarom verbergt Gij U in tijden van benauwdheid?

¹Pourquoi, ô Eternel! te tiens-tu éloigné? Pourquoi te caches-tu au temps de la détresse?

²De goddeloze vervolgt hittiglijk in hoogmoed de ellendige; laat hen gegrepen worden in de aanslagen, die zij bedacht hebben.

²Le méchant dans son orgueil poursuit les malheureux, Ils sont victimes des trames qu'il a conçues.

³Want de goddeloze roemt over den wens zijner ziel; hij zegent den gierigaard, hij lastert den HEERE.

³Car le méchant se glorifie de sa convoitise, Et le ravisseur outrage, méprise l'Eternel.

⁴De goddeloze, gelijk hij zijn neus omhoog steekt, onderzoekt niet; al zijn gedachten zijn, dat er geen God is.

⁴Le méchant dit avec arrogance: Il ne punit pas! Il n'y a point de Dieu! -Voilà toutes ses pensées.

⁵Zijn wegen maken ten allen tijde smarte; Uw oordelen zijn een hoogte, verre van hem; al zijn tegenpartijders, die blaast hij aan.

⁵Ses voies réussissent en tout temps; Tes jugements sont trop élevés pour l'atteindre, Il souffle contre tous ses adversaires.

⁶Hij zegt in zijn hart; Ik zal niet wankelen; want ik zal van geslacht tot geslacht in geen kwaad zijn.

⁶Il dit en son coeur: Je ne chancelle pas, Je suis pour toujours à l'abri du malheur!

⁷Zijn mond is vol van vloek, en bedriegerijen, en list; onder zijn tong is moeite en ongerechtigheid.

⁷Sa bouche est pleine de malédictions, de tromperies et de fraudes; Il y a sous sa langue de la malice et de l'iniquité.

⁸Hij zit in de achterlage der hoeven, in verborgene plaatsen doodt hij den onschuldige; zijn ogen verbergen zich tegen den arme.

⁸Il se tient en embuscade près des villages, Il assassine l'innocent dans des lieux écartés; Ses yeux épient le malheureux.

⁹Hij legt lagen in een verborgen plaats, gelijk een leeuw in zijn hol; hij legt lagen, om den ellendige te roven; hij rooft den ellendige, als hij hem trekt in zijn net.

⁹Il est aux aguets dans sa retraite, comme le lion dans sa tanière, Il est aux aguets pour surprendre le malheureux; Il le surprend et l'attire dans son filet.

¹⁰Hij duikt neder, hij buigt zich; en de arme hoop valt in zijn sterke poten.

¹⁰Il se courbe, il se baisse, Et les misérables tombent dans ses griffes.

¹¹Hij zegt in zijn hart: God heeft het vergeten, Hij heeft Zijn aangezicht verborgen, Hij ziet niet in eeuwigheid.

¹¹Il dit en son coeur: Dieu oublie! Il cache sa face, il ne regarde jamais!

¹²Sta op, HEERE God! hef Uw hand op, vergeet de ellendigen niet.

¹²Lève-toi, Eternel! ô Dieu, lève ta main! N'oublie pas les malheureux!

¹³Waarom lastert de goddeloze God? zegt in zijn hart: Gij zult het niet zoeken?

¹³Pourquoi le méchant méprise-t-il Dieu? Pourquoi dit-il en son coeur: Tu ne punis pas?

¹⁴Gij ziet het immers; want Gij aanschouwt de moeite en het verdriet, opdat men het in Uw hand geve; op U verlaat zich de arme, Gij zijt geweest een Helper van den wees.

¹⁴Tu regardes cependant, car tu vois la peine et la souffrance, Pour prendre en main leur cause; C'est à toi que s'abandonne le malheureux, C'est toi qui viens en aide à l'orphelin.

¹⁵Breek den arm des goddelozen en bozen. zoek zijn goddeloosheid, totdat Gij haar niet vindt.

¹⁵Brise le bras du méchant, Punis ses iniquités, et qu'il disparaisse à tes yeux!

¹⁶De HEERE is Koning eeuwiglijk en altoos; de heidenen zijn vergaan uit Zijn land.

¹⁶L'Eternel est roi à toujours et à perpétuité; Les nations sont exterminées de son pays.

¹⁷HEERE! Gij hebt den wens der zachtmoedigen gehoord; Gij zult hun hart sterken, Uw oor zal opmerken;

¹⁷Tu entends les voeux de ceux qui souffrent, ô Eternel! Tu affermis leur coeur; tu prêtes l'oreille

¹⁸Om den wees en verdrukte recht te doen; opdat een mens van de aarde niet meer voortvare geweld te bedrijven.

¹⁸Pour rendre justice à l'orphelin et à l'opprimé, Afin que l'homme tiré de la terre cesse d'inspirer l'effroi.