¹Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op Aijeleth hasschachar.

¹Au chef des chantres. Sur Biche de l'aurore. Psaume de David. Mon Dieu! mon Dieu! pourquoi m'as-tu abandonné, Et t'éloignes-tu sans me secourir, sans écouter mes plaintes?

²Mijn God, mijn God! waarom hebt Gij mij verlaten, verre zijnde van mijn verlossing, van de woorden mijns brullens?

²Mon Dieu! je crie le jour, et tu ne réponds pas; La nuit, et je n'ai point de repos.

³Mijn God! Ik roep des daags, maar Gij antwoordt niet; en des nachts, en ik heb geen stilte.

³Pourtant tu es le Saint, Tu sièges au milieu des louanges d'Israël.

⁴Doch Gij zijt heilig, wonende onder de lofzangen Israels.

⁴En toi se confiaient nos pères; Ils se confiaient, et tu les délivrais.

⁵Op U hebben onze vaders vertrouwd; zij hebben vertrouwd, en Gij hebt hen uitgeholpen.

⁵Ils criaient à toi, et ils étaient sauvés; Ils se confiaient en toi, et ils n'étaient point confus.

⁶Tot U hebben zij geroepen, en zijn uitgered; op U hebben zij vertrouwd, en zijn niet beschaamd geworden.

⁶Et moi, je suis un ver et non un homme, L'opprobre des hommes et le méprisé du peuple.

⁷Maar ik ben een worm en geen man, een smaad van mensen, en veracht van het volk.

⁷Tous ceux qui me voient se moquent de moi, Ils ouvrent la bouche, secouent la tête:

⁸Allen, die mij zien, bespotten mij; zij steken de lip uit, zij schudden het hoofd, zeggende:

⁸Recommande-toi à l'Eternel! L'Eternel le sauvera, Il le délivrera, puisqu'il l'aime! -

⁹Hij heeft het op den HEERE gewenteld, dat Hij hem nu uithelpe, dat Hij hem redde, dewijl Hij lust aan hem heeft!

⁹Oui, tu m'as fait sortir du sein maternel, Tu m'as mis en sûreté sur les mamelles de ma mère;

¹⁰Gij zijt het immers, Die mij uit den buik hebt uitgetogen; Die mij hebt doen vertrouwen, zijnde aan mijner moeders borsten.

¹⁰Dès le sein maternel j'ai été sous ta garde, Dès le ventre de ma mère tu as été mon Dieu.

¹¹Op U ben ik geworpen van de baarmoeder af; van den buik mijner moeder aan zijt Gij mijn God.

¹¹Ne t'éloigne pas de moi quand la détresse est proche, Quand personne ne vient à mon secours!

¹²Zo wees niet verre van mij, want benauwdheid is nabij; want er is geen helper.

¹²De nombreux taureaux sont autour de moi, Des taureaux de Basan m'environnent.

¹³Vele varren hebben mij omsingeld, sterke stieren van Basan hebben mij omringd.

¹³Ils ouvrent contre moi leur gueule, Semblables au lion qui déchire et rugit.

¹⁴Zij hebben hun mond tegen mij opgesperd, als een verscheurende en brullende leeuw.

¹⁴Je suis comme de l'eau qui s'écoule, Et tous mes os se séparent; Mon coeur est comme de la cire, Il se fond dans mes entrailles.

¹⁵Ik ben uitgestort als water, en al mijn beenderen hebben zich vaneen gescheiden; mijn hart is als was, het is gesmolten in het midden mijns ingewands.

¹⁵Ma force se dessèche comme l'argile, Et ma langue s'attache à mon palais; Tu me réduis à la poussière de la mort.

¹⁶Mijn kracht is verdroogd als een potscherf, en mijn tong kleeft aan mijn gehemelte; en Gij legt mij in het stof des doods.

¹⁶Car des chiens m'environnent, Une bande de scélérats rôdent autour de moi, Ils ont percé mes mains et mes pieds.

¹⁷Want honden hebben mij omsingeld; een vergadering van boosdoeners heeft mij omgeven; zij hebben mijn handen en mijn voeten doorgraven.

¹⁷Je pourrais compter tous mes os. Eux, ils observent, ils me regardent;

¹⁸Al mijn beenderen zou ik kunnen tellen; zij schouwen het aan, zij zien op mij.

¹⁸Ils se partagent mes vêtements, Ils tirent au sort ma tunique.

¹⁹Zij delen mijn klederen onder zich, en werpen het lot over mijn gewaad.

¹⁹Et toi, Eternel, ne t'éloigne pas! Toi qui es ma force, viens en hâte à mon secours!

²⁰Maar Gij, HEERE! wees niet verre; mijn Sterkte! haast U tot mijn hulp.

²⁰Protège mon âme contre le glaive, Ma vie contre le pouvoir des chiens!

²¹Red mijn ziel van het zwaard, mijn eenzame van het geweld des honds.

²¹Sauve-moi de la gueule du lion, Délivre-moi des cornes du buffle!

²²Verlos mij uit des leeuwen muil; en verhoor mij van de hoornen der eenhoornen.

²²Je publierai ton nom parmi mes frères, Je te célébrerai au milieu de l'assemblée.

²³Zo zal ik Uw Naam mijn broederen vertellen; in het midden der gemeente zal ik U prijzen.

²³Vous qui craignez l'Eternel, louez-le! Vous tous, postérité de Jacob, glorifiez-le! Tremblez devant lui, vous tous, postérité d'Israël!

²⁴Gij, die den HEERE vreest! prijst Hem; al gij zaad van Jakob! vereert Hem; en ontziet u voor Hem, al gij zaad van Israel!

²⁴Car il n'a ni mépris ni dédain pour les peines du misérable, Et il ne lui cache point sa face; Mais il l'écoute quand il crie à lui.

²⁵Want Hij heeft niet veracht, noch verfoeid de verdrukking des verdrukten, noch Zijn aangezicht voor hem verborgen; maar Hij heeft gehoord, als die tot Hem riep.

²⁵Tu seras dans la grande assemblée l'objet de mes louanges; J'accomplirai mes voeux en présence de ceux qui te craignent.

²⁶Van U zal mijn lof zijn in een grote gemeente; ik zal mijn geloften betalen in tegenwoordigheid dergenen, die Hem vrezen.

²⁶Les malheureux mangeront et se rassasieront, Ceux qui cherchent l'Eternel le célébreront. Que votre coeur vive à toujours!

²⁷De zachtmoedigen zullen eten en verzadigd worden; zij zullen den HEERE prijzen, die Hem zoeken; ulieder hart zal in eeuwigheid leven.

²⁷Toutes les extrémités de la terre penseront à l'Eternel et se tourneront vers lui; Toutes les familles des nations se prosterneront devant ta face.

²⁸Alle einden der aarde zullen het gedenken, en zich tot den HEERE bekeren; en alle geslachten der heidenen zullen voor Uw aangezicht aanbidden.

²⁸Car à l'Eternel appartient le règne: Il domine sur les nations.

²⁹Want het koninkrijk is des HEEREN, en Hij heerst onder de heidenen.

²⁹Tous les puissants de la terre mangeront et se prosterneront aussi; Devant lui s'inclineront tous ceux qui descendent dans la poussière, Ceux qui ne peuvent conserver leur vie.

³⁰Alle vetten op aarde zullen eten, en aanbidden; allen, die in het stof nederdalen, zullen voor Zijn aangezicht nederbukken; en die zijn ziel bij het leven niet kan houden.

³⁰La postérité le servira; On parlera du Seigneur à la génération future.

³¹Het zaad zal Hem dienen; het zal den HEERE aangeschreven worden tot in geslachten. [ (Psalms 22:32) Zij zullen aankomen, en Zijn gerechtigheid verkondigen den volke, dat geboren wordt, omdat Hij het gedaan heeft. ]

³¹Quand elle viendra, elle annoncera sa justice, Elle annoncera son oeuvre au peuple nouveau-né.