¹Een psalm van Asaf. Immers is God Israel goed, dengenen, die rein van harte zijn.

¹Psaume d'Asaph. Oui, Dieu est bon pour Israël, Pour ceux qui ont le coeur pur.

²Maar mij aangaande, mijn voeten waren bijna uitgeweken; mijn treden waren bijkans uitgeschoten.

²Toutefois, mon pied allait fléchir, Mes pas étaient sur le point de glisser;

³Want ik was nijdig op de dwazen, ziende der goddelozen vrede.

³Car je portais envie aux insensés, En voyant le bonheur des méchants.

⁴Want er zijn geen banden tot hun dood toe, en hun kracht is fris.

⁴Rien ne les tourmente jusqu'à leur mort, Et leur corps est chargé d'embonpoint;

⁵Zij zijn niet in de moeite als andere mensen, en worden met andere mensen niet geplaagd.

⁵Ils n'ont aucune part aux souffrances humaines, Ils ne sont point frappés comme le reste des hommes.

⁶Daarom omringt hen de hovaardij als een keten; het geweld bedekt hen als een gewaad.

⁶Aussi l'orgueil leur sert de collier, La violence est le vêtement qui les enveloppe;

⁷Hun ogen puilen uit van vet; zij gaan de inbeeldingen des harten te boven.

⁷L'iniquité sort de leurs entrailles, Les pensées de leur coeur se font jour.

⁸Zij mergelen de lieden uit, en spreken boselijk van verdrukking; zij spreken uit de hoogte.

⁸Ils raillent, et parlent méchamment d'opprimer; Ils profèrent des discours hautains,

⁹Zij zetten hun mond tegen den hemel, en hun tong wandelt op de aarde.

⁹Ils élèvent leur bouche jusqu'aux cieux, Et leur langue se promène sur la terre.

¹⁰Daarom keert zich Zijn volk hiertoe, als hun wateren eens vollen bekers worden uitgedrukt,

¹⁰Voilà pourquoi son peuple se tourne de leur côté, Il avale l'eau abondamment,

¹¹Dat zij zeggen: Hoe zou het God weten, en zou er wetenschap zijn bij den Allerhoogste?

¹¹Et il dit: Comment Dieu saurait-il, Comment le Très-Haut connaîtrait-il?

¹²Ziet, dezen zijn goddeloos; nochtans hebben zij rust in de wereld; zij vermenigvuldigen het vermogen.

¹²Ainsi sont les méchants: Toujours heureux, ils accroissent leurs richesses.

¹³Immers heb ik tevergeefs mijn hart gezuiverd, en mijn handen in onschuld gewassen.

¹³C'est donc en vain que j'ai purifié mon coeur, Et que j'ai lavé mes mains dans l'innocence:

¹⁴Dewijl ik den gansen dag geplaagd ben, en mijn straffing is er alle morgens.

¹⁴Chaque jour je suis frappé, Tous les matins mon châtiment est là.

¹⁵Indien ik zou zeggen: Ik zal ook alzo spreken; ziet, zo zou ik trouweloos zijn aan het geslacht Uwer kinderen.

¹⁵Si je disais: Je veux parler comme eux, Voici, je trahirais la race de tes enfants.

¹⁶Nochtans heb ik gedacht om dit te mogen verstaan; maar het was moeite in mijn ogen;

¹⁶Quand j'ai réfléchi là-dessus pour m'éclairer, La difficulté fut grande à mes yeux,

¹⁷Totdat ik in Gods heiligdommen inging, en op hun einde merkte.

¹⁷Jusqu'à ce que j'eusse pénétré dans les sanctuaires de Dieu, Et que j'eusse pris garde au sort final des méchants.

¹⁸Immers zet Gij hen op gladde plaatsen; Gij doet hen vallen in verwoestingen.

¹⁸Oui, tu les places sur des voies glissantes, Tu les fais tomber et les mets en ruines.

¹⁹Hoe worden zij als in een ogenblik tot verwoesting, nemen een einde, worden te niet van verschrikkingen!

¹⁹Eh quoi! en un instant les voilà détruits! Ils sont enlevés, anéantis par une fin soudaine!

²⁰Als een droom na het ontwaken! Als Gij opwaakt, o Heere, dan zult Gij hun beeld verachten.

²⁰Comme un songe au réveil, Seigneur, à ton réveil, tu repousses leur image.

²¹Als mijn hart opgezwollen was, en ik in mijn nieren geprikkeld werd,

²¹Lorsque mon coeur s'aigrissait, Et que je me sentais percé dans les entrailles,

²²Toen was ik onvernuftig, en wist niets; ik was een groot beest bij U.

²²J'étais stupide et sans intelligence, J'étais à ton égard comme les bêtes.

²³Ik zal dan geduriglijk bij U zijn; Gij hebt mijn rechterhand gevat;

²³Cependant je suis toujours avec toi, Tu m'as saisi la main droite;

²⁴Gij zult mij leiden door Uw raad; en daarna zult Gij mij in heerlijkheid opnemen.

²⁴Tu me conduiras par ton conseil, Puis tu me recevras dans la gloire.

²⁵Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde!

²⁵Quel autre ai-je au ciel que toi! Et sur la terre je ne prends plaisir qu'en toi.

²⁶Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.

²⁶Ma chair et mon coeur peuvent se consumer: Dieu sera toujours le rocher de mon coeur et mon partage.

²⁷Want ziet, die verre van U zijn, zullen vergaan; Gij roeit uit, al wie van U afhoereert.

²⁷Car voici, ceux qui s'éloignent de toi périssent; Tu anéantis tous ceux qui te sont infidèles.

²⁸Maar mij aangaande, het is mij goed nabij God te wezen; ik zet mijn betrouwen op den Heere HEERE, om al Uw werken te vertellen.

²⁸Pour moi, m'approcher de Dieu, c'est mon bien: Je place mon refuge dans le Seigneur, l'Eternel, Afin de raconter toutes tes oeuvres.