¹O God der wraken! o HEERE, God der wraken! verschijn blinkende.

¹Dieu des vengeances, Eternel! Dieu des vengeances, parais!

²Gij, Rechter der aarde! verhef U; breng vergelding weder over de hovaardigen.

²Lève-toi, juge de la terre! Rends aux superbes selon leurs oeuvres!

³Hoe lang zullen de goddelozen, o HEERE! hoe lang zullen de goddelozen van vreugde opspringen?

³Jusques à quand les méchants, ô Eternel! Jusques à quand les méchants triompheront-ils?

⁴Uitgieten? hard spreken? alle werkers der ongerechtigheid zich beroemen?

⁴Ils discourent, ils parlent avec arrogance; Tous ceux qui font le mal se glorifient.

⁵O HEERE! zij verbrijzelen Uw volk, en zij verdrukken Uw erfdeel.

⁵Eternel! ils écrasent ton peuple, Ils oppriment ton héritage;

⁶De weduwe en den vreemdeling doden zij, en zij vermoorden de wezen.

⁶Ils égorgent la veuve et l'étranger, Ils assassinent les orphelins.

⁷En zeggen: De HEERE ziet het niet, en de God van Jakob merkt het niet.

⁷Et ils disent: L'Eternel ne regarde pas, Le Dieu de Jacob ne fait pas attention!

⁸Aanmerkt, gij onvernuftigen onder het volk! en gij dwazen! wanneer zult gij verstandig worden?

⁸Prenez-y garde, hommes stupides! Insensés, quand serez-vous sages?

⁹Zou Hij, Die het oor plant, niet horen? zou Hij, Die het oog formeert, niet aanschouwen?

⁹Celui qui a planté l'oreille n'entendrait-il pas? Celui qui a formé l'oeil ne verrait-il pas?

¹⁰Zou Hij, Die de heidenen tuchtigt, niet straffen, Hij, Die den mens wetenschap leert?

¹⁰Celui qui châtie les nations ne punirait-il point, Lui qui donne à l'homme l'intelligence?

¹¹De HEERE weet de gedachten des mensen, dat zij ijdelheid zijn.

¹¹L'Eternel connaît les pensées de l'homme, Il sait qu'elles sont vaines.

¹²Welgelukzalig is de man, o HEERE! dien Gij tuchtigt, en dien Gij leert uit Uw wet,

¹²Heureux l'homme que tu châties, ô Eternel! Et que tu instruis par ta loi,

¹³Om hem rust te geven van de kwade dagen; totdat de kuil voor den goddeloze gegraven wordt.

¹³Pour le calmer aux jours du malheur, Jusqu'à ce que la fosse soit creusée pour le méchant!

¹⁴Want de HEERE zal Zijn volk niet begeven, en Hij zal Zijn erve niet verlaten.

¹⁴Car l'Eternel ne délaisse pas son peuple, Il n'abandonne pas son héritage;

¹⁵Want het oordeel zal wederkeren tot de gerechtigheid; en alle oprechten van hart zullen hetzelve navolgen.

¹⁵Car le jugement sera conforme à la justice, Et tous ceux dont le coeur est droit l'approuveront.

¹⁶Wie zal voor mij staan tegen de boosdoeners? Wie zal zich voor mij stellen tegen de werkers der ongerechtigheid?

¹⁶Qui se lèvera pour moi contre les méchants? Qui me soutiendra contre ceux qui font le mal?

¹⁷Ten ware dat de HEERE mij een Hulp geweest ware, mijn ziel had bijna in de stilte gewoond.

¹⁷Si l'Eternel n'était pas mon secours, Mon âme serait bien vite dans la demeure du silence.

¹⁸Als ik zeide: Mijn voet wankelt; Uw goedertierenheid, o HEERE! ondersteunde mij.

¹⁸Quand je dis: Mon pied chancelle! Ta bonté, ô Eternel! me sert d'appui.

¹⁹Als mijn gedachten binnen in mij vermenigvuldigd werden, hebben Uw vertroostingen mijn ziel verkwikt.

¹⁹Quand les pensées s'agitent en foule au dedans de moi, Tes consolations réjouissent mon âme.

²⁰Zou zich de stoel der schadelijkheden met U vergezelschappen, die moeite verdicht bij inzetting?

²⁰Les méchants te feraient-ils siéger sur leur trône, Eux qui forment des desseins iniques en dépit de la loi?

²¹Zij rotten zich samen tegen de ziel des rechtvaardigen, en zij verdoemen onschuldig bloed.

²¹Ils se rassemblent contre la vie du juste, Et ils condamnent le sang innocent.

²²Doch de HEERE is mij geweest tot een Hoog Vertrek, en mijn God tot een Steenrots mijner toevlucht.

²²Mais l'Eternel est ma retraite, Mon Dieu est le rocher de mon refuge.

²³En Hij zal hun ongerechtigheid op hen doen wederkeren, en Hij zal hen in hun boosheid verdelgen; de HEERE, onze God, zal hen verdelgen.

²³Il fera retomber sur eux leur iniquité, Il les anéantira par leur méchanceté; L'Eternel, notre Dieu, les anéantira.