1Een psalm van David. Loof den HEERE, mijn ziel, en al wat binnen in mij is, Zijn heiligen Naam.
1[] <<Ψαλμος του Δαβιδ.>> Ευλογει, η ψυχη μου, τον Κυριον· και παντα τα εντος μου το ονομα το αγιον αυτου.
2Loof den HEERE, mijn ziel, en vergeet geen van Zijn weldaden;
2Ευλογει, η ψυχη μου, τον Κυριον, και μη λησμονης πασας τας ευεργεσιας αυτου·
3Die al uw ongerechtigheid vergeeft, die al uw krankheden geneest;
3τον συγχωρουντα πασας τας ανομιας σου· τον ιατρευοντα πασας τας αρρωστιας σου·
4Die uw leven verlost van het verderf, die u kroont met goedertierenheid en barmhartigheden;
4τον λυτρονοντα εκ της φθορας την ζωην σου· τον στεφανουντα σε με ελεος και οικτιρμους·
5Die uw mond verzadigt met het goede, uw jeugd vernieuwt als eens arends.
5τον χορταζοντα εν αγαθοις το γηρας σου· η νεοτης σου ανανεουται ως του αετου.
6De HEERE doet gerechtigheid en gerichten al dengenen, die onderdrukt worden.
6[] Ο Κυριος καμνει δικαιοσυνην και κρισιν εις παντας τους αδικουμενους.
7Hij heeft Mozes Zijn wegen bekend gemaakt, den kinderen Israels Zijn daden.
7Εφανερωσε τας οδους αυτου εις τον Μωυσην, τα εργα αυτου εις τους υιους Ισραηλ.
8Barmhartig en genadig is de HEERE, lankmoedig en groot van goedertierenheid.
8Οικτιρμων και ελεημων ειναι ο Κυριος, μακροθυμος και πολυελεος.
9Hij zal niet altoos twisten, noch eeuwiglijk den toorn behouden.
9Δεν θελει δικολογει διαπαντος ουδε θελει φυλαττει την οργην αυτου εις τον αιωνα.
10Hij doet ons niet naar onze zonden, en vergeldt ons niet naar onze ongerechtigheden.
10Δεν εκαμεν εις ημας κατα τας αμαρτιας ημων, ουδε ανταπεδωκεν εις ημας κατα τας ανομιας ημων.
11Want zo hoog de hemel is boven de aarde, is Zijn goedertierenheid geweldig over degenen, die Hem vrezen.
11Διοτι οσον ειναι το υψος του ουρανου υπερανω της γης, τοσον μεγα ειναι το ελεος αυτου προς τους φοβουμενους αυτον.
12Zo ver het oosten is van het westen, zo ver doet Hij onze overtredingen van ons.
12Οσον απεχει η ανατολη απο της δυσεως, τοσον εμακρυνεν αφ' ημων τας ανομιας ημων.
13Gelijk zich een vader ontfermt over de kinderen, ontfermt Zich de HEERE over degenen, die Hem vrezen.
13Καθως σπλαγχνιζεται ο πατηρ τα τεκνα, ουτως ο Κυριος σπλαγχνιζεται τους φοβουμενους αυτον.
14Want Hij weet, wat maaksel wij zijn, gedachtig zijnde, dat wij stof zijn.
14Διοτι αυτος γνωριζει την πλασιν ημων, ενθυμειται οτι ειμεθα χωμα.
15De dagen des mensen zijn als het gras, gelijk een bloem des velds, alzo bloeit hij.
15Του ανθρωπου αι ημεραι ειναι ως χορτος· ως το ανθος του αγρου, ουτως ανθει.
16Als de wind daarover gegaan is, zo is zij niet meer, en haar plaats kent haar niet meer.
16Διοτι διερχεται ο ανεμος επ' αυτου, και δεν υπαρχει πλεον· και ο τοπος αυτου δεν γνωριζει αυτο πλεον.
17Maar de goedertierenheid des HEEREN is van eeuwigheid en tot eeuwigheid over degenen, die Hem vrezen, en Zijn gerechtigheid aan kindskinderen;
17Το δε ελεος του Κυριου ειναι απο του αιωνος και εως του αιωνος επι τους φοβουμενους αυτον· και η δικαιοσυνη αυτου επι τους υιους των υιων·
18Aan degenen, die Zijn verbond houden, en die aan Zijn bevelen denken, om die te doen.
18επι τους φυλαττοντας την διαθηκην αυτου και ενθυμουμενους τας εντολας αυτου δια να εκπληρωσιν αυτας.
19De HEERE heeft Zijn troon in de hemelen bevestigd, en Zijn Koninkrijk heerst over alles.
19[] Ο Κυριος ητοιμασε τον θρονον αυτου εν τω ουρανω, και η βασιλεια αυτου δεσποζει τα παντα.
20Looft den HEERE, Zijn engelen! gij krachtige helden, die Zijn woord doet, gehoorzamende de stem Zijns woords.
20Ευλογειτε τον Κυριον, αγγελοι αυτου, δυνατοι εν ισχυι, οι εκτελουντες τον λογον αυτου, οι ακουοντες της φωνης του λογου αυτου.
21Looft den HEERE, al Zijn heirscharen! gij Zijn dienaars, die Zijn welbehagen doet!
21Ευλογειτε τον Κυριον, πασαι αι δυναμεις αυτου· λειτουργοι αυτου, οι εκτελουντες το θελημα αυτου.
22Looft den HEERE, al Zijn werken! aan alle plaatsen Zijner heerschappij. Loof den HEERE, mijn ziel!
22Ευλογειτε τον Κυριον, παντα τα εργα αυτου εν παντι τοπω της δεσποτειας αυτου. Ευλογει, η ψυχη μου, τον Κυριον.