1Looft den HEERE, want onzen God te psalmzingen is goed, dewijl Hij liefelijk is; de lof is betamelijk.
1[] Αινειτε τον Κυριον· διοτι ειναι καλον να ψαλλωμεν εις τον Θεον ημων· διοτι ειναι τερπνον, η αινεσις πρεπουσα.
2De HEERE bouwt Jeruzalem; Hij vergadert Israels verdrevenen.
2Ο Κυριος οικοδομει την Ιερουσαλημ· θελει συναξει τους διεσπαρμενους του Ισραηλ.
3Hij geneest de gebrokenen van hart, en Hij verbindt hen in hun smarten.
3Ιατρευει τους συντετριμμενους την καρδιαν και δενει τας πληγας αυτων.
4Hij telt het getal der sterren; Hij noemt ze allen bij namen.
4Αριθμει τα πληθη των αστρων· Καλει τα παντα ονομαστι.
5Onze Heere is groot en van veel kracht; Zijns verstands is geen getal.
5Μεγας ο Κυριος ημων και μεγαλη η δυναμις αυτου· η συνεσις αυτου αμετρητος.
6De HEERE houdt de zachtmoedigen staande; de goddelozen vernedert Hij, tot de aarde toe.
6Ο Κυριος υψονει τους πραους, τους δε ασεβεις ταπεινονει εως εδαφους.
7Zingt den HEERE bij beurte met dankzegging; psalmzingt onzen God op de harp.
7Ψαλατε εις τον Κυριον ευχαριστουντες· ψαλμωδειτε εις τον Θεον ημων εν κιθαρα·
8Die de hemelen met wolken bedekt, Die voor de aarde regen bereidt; Die het gras op de bergen doet uitspruiten;
8τον σκεπαζοντα τον ουρανον με νεφελας· τον ετοιμαζοντα βροχην δια την γην· τον αναδιδοντα χορτον επι των ορεων·
9Die het vee zijn voeder geeft; aan de jonge raven, als zij roepen.
9τον διδοντα εις τα κτηνη την τροφην αυτων και εις τους νεοσσους των κορακων, οιτινες κραζουσι προς αυτον.
10Hij heeft geen lust aan de sterkte des paards; Hij heeft geen welgevallen aan de benen des mans.
10Δεν χαιρει εις την δυναμιν του ιππου· δεν ηδυνεται εις τους ποδας του ανδρος.
11De HEERE heeft een welgevallen aan hen, die Hem vrezen, die op Zijn goedertierenheid hopen.
11Ο Κυριος ηδυνεται εις τους φοβουμενους αυτον, εις τους ελπιζοντας επι το ελεος αυτου.
12O Jeruzalem! roem den HEERE; o Sion! loof uw God.
12[] Επαινει, Ιερουσαλημ, τον Κυριον· αινει τον Θεον σου, Σιων.
13Want Hij maakt de grendelen uwer poorten sterk; Hij zegent uw kinderen binnen in u.
13Διοτι ενεδυναμωσε τους μοχλους των πυλων σου· ηυλογησε τους υιους σου εν μεσω σου.
14Die uw landpalen in vrede stelt; Hij verzadigt u met het vette der tarwe.
14Βαλλει ειρηνην εις τα ορια σου· σε χορταινει με το παχος του σιτου.
15Hij zendt Zijn bevel op aarde; Zijn woord loopt zeer snel.
15Αποστελλει το προσταγμα αυτου εις την γην, ο λογος αυτου τρεχει ταχυτατα.
16Hij geeft sneeuw als wol; Hij strooit den rijm als as.
16Διδει χιονα ως μαλλιον· διασπειρει την παχνην ως στακτην.
17Hij werpt Zijn ijs heen als stukken; wie zou bestaan voor Zijn koude?
17Ριπτει τον κρυσταλλον αυτου ως κομματια· εμπροσθεν του ψυχους αυτου τις δυναται να σταθη;
18Hij zendt Zijn woord, en doet ze smelten; Hij doet Zijn wind waaien, de wateren vloeien henen.
18Αποστελλει τον λογον αυτου και διαλυει αυτα· φυσα τον ανεμον αυτου, και τα υδατα ρεουσιν.
19Hij maakt Jakob Zijn woorden bekend, Israel Zijn inzettingen en Zijn rechten.
19Αναγγελλει τον λογον αυτου προς τον Ιακωβ, τα διαταγματα αυτου και τας κρισεις αυτου προς τον Ισραηλ.
20Alzo heeft Hij geen volk gedaan; en Zijn rechten, die kennen zij niet. Hallelujah!
20Δεν εκαμεν ουτως εις ουδεν εθνος· ουδε εγνωρισαν τας κρισεις αυτου. Αλληλουια.