1Maar Job antwoordde en zeide:
1Tetapi Ayub menjawab, "Seringkali kudengar pendapat demikian; penghiburanmu hanyalah siksaan.
2Ik heb vele dergelijke dingen gehoord; gij allen zijt moeilijke vertroosters.
2(16:1)
3Zal er een einde zijn aan de winderige woorden? Of wat stijft u, dat gij alzo antwoordt?
3Kapankah omong kosong itu kamu hentikan? Apa yang merangsang kamu untuk memberi jawaban?
4Zou ik ook, als gijlieden, spreken, indien uw ziel ware in mijner ziele plaats? Zou ik woorden tegen u samenhopen, en zou ik over u met mijn hoofd schudden?
4Seandainya kamu ini aku, dan aku kamu, aku pun dapat bicara sama seperti itu. Kubanjiri kamu dengan penuturan; kepalaku akan kugeleng-gelengkan.
5Ik zou u versterken met mijn mond, en de beweging mijner lippen zou zich inhouden.
5Hatimu akan kukuatkan dengan berbagai anjuran; kata-kataku akan memberi penghiburan.
6Zo ik spreek, mijn smart wordt niet ingehouden; en houd ik op, wat gaat er van mij weg?
6Kalau aku bicara, deritaku tidak reda; jika aku berdiam diri, apa pula gunanya?
7Gewisselijk, Hij heeft mij nu vermoeid; Gij hebt mijn ganse vergadering verwoest.
7Allah, membuat aku kepayahan; seluruh keluargaku telah dibinasakan.
8Dat Gij mij rimpelachtig gemaakt hebt, is tot een getuige; en mijn magerheid staat tegen mij op, zij getuigt in mijn aangezicht.
8Dia menentang dan menangkap aku. Sekarang kurus keringlah tubuhku, dan bagi banyak orang itulah buktinya bahwa aku telah berdosa.
9Zijn toorn verscheurt, en Hij haat mij; Hij knerst over mij met Zijn tanden; mijn wederpartijder scherpt zijn ogen tegen mij.
9Dengan geram Allah merobek-robek tubuhku; dengan sangat benci Ia memandang aku.
10Zij gapen met hun mond tegen mij; zij slaan met smaadheid op mijn kinnebakken; zij vervullen zich te zamen aan mij.
10Orang-orang mengejek aku dengan mulut terbuka lebar; aku dikeroyok dan pipiku ditampar.
11God heeft mij den verkeerde overgegeven, en heeft mij afgewend in de handen der goddelozen.
11Allah menyerahkan aku kepada orang durhaka; aku dijatuhkan-Nya ke tangan orang durjana.
12Ik had rust, maar Hij heeft mij verbroken, en bij mijn nek gegrepen, en mij verpletterd; en Hij heeft mij Zich tot een doelwit opgericht.
12Tadinya hidupku aman dan sentosa, tapi Allah menyerang aku dengan tiba-tiba. Tengkukku dicengkeram-Nya dan aku dicampakkan; dijadikan-Nya aku sasaran untuk latihan.
13Zijn schutters hebben mij omringd; Hij heeft mijn nieren doorspleten, en niet gespaard; Hij heeft mijn gal op de aarde uitgegoten.
13Tanpa rasa iba Ia terus memanah aku, sehingga terburailah isi perutku.
14Hij heeft mij gebroken met breuk op breuk; Hij is tegen mij aangelopen als een geweldige.
14Ia menyerbu seperti seorang pejuang, dan melukai aku dengan berulang-ulang.
15Ik heb een zak over mijn huid genaaid; ik heb mijn hoorn in het stof gedaan.
15Aku memakai karung tanda kesedihan, dan duduk dalam debu karena dikalahkan.
16Mijn aangezicht is gans bemodderd van wenen, en over mijn oogleden is des doods schaduw.
16Wajahku merah karena tangisku; kelopak mataku bengkak dan biru.
17Daar toch geen wrevel in mijn handen is, en mijn gebed zuiver is.
17Tapi aku tidak melakukan kekerasan; nyata tuluslah doaku kepada TUHAN.
18O, aarde! bedek mijn bloed niet; en voor mijn geroep zij geen plaats.
18Hai bumi, kejahatan terhadapku jangan sembunyikan; jangan diamkan teriakku minta keadilan.
19Ook nu, zie, in den hemel is mijn Getuige, en mijn Getuige in de hoogten.
19Aku tahu bahwa Pembelaku ada di surga; Ia memberi kesaksian bahwa aku tak berdosa.
20Mijn vrienden zijn mijn bespotters; doch mijn oog druipt tot God.
20Aku diejek teman-temanku dan ditertawakan; sambil menangis aku menghadap Allah minta bantuan.
21Och, mocht men rechten voor een man met God, gelijk een kind des mensen voor zijn vriend.
21Ah, kiranya Allah sendiri membela aku di hadapan-Nya, seperti seorang yang rela membela sahabatnya.
22Want weinige jaren in getal zullen er nog aankomen, en ik zal het pad henengaan, waardoor ik niet zal wederkeren.
22Tahun-tahunku yang sisa tak banyak lagi; sebentar lagi aku pergi dan tak akan kembali.