¹Daarna opende Job zijn mond, en vervloekte zijn dag.

¹Kemudian Ayub mulai berbicara dan mengutuki hari kelahirannya, katanya,

²Want Job antwoordde en zeide:

²"Ya Allah, kutukilah hari kelahiranku, dan malam aku mulai dikandung ibuku!

³De dag verga, waarin ik geboren ben, en de nacht, waarin men zeide: Een knechtje is ontvangen;

³(3:2)

⁴Diezelve dag zij duisternis; dat God naar hem niet vrage van boven; en dat geen glans over hem schijne;

⁴Ya Allah, jadikanlah hari itu gelap, hapuskan dari ingatan-Mu hingga lenyap; janganlah Engkau biarkan pula cahaya cerah menyinarinya.

⁵Dat de duisternis en des doods schaduw hem verontreinigen; dat wolken over hem wonen; dat hem verschrikken de zwarte dampen des dags!

⁵Jadikanlah hari itu hitam kelam, gelap gulita, kabur dan suram; liputilah dengan awan dan mega, tudungilah dari sinar sang surya.

⁶Diezelve nacht, donkerheid neme hem in; dat hij zich niet verheuge onder de dagen des jaars; dat hij in het getal der maanden niet kome!

⁶Hendaknya malam itu dihilangkan dari hitungan tahun dan bulan; jangan lagi dikenang, jangan pula dibilang.

⁷Ziet, diezelve nacht zij eenzaam; dat geen vrolijk gezang daarin kome;

⁷Biarlah malam itu penuh kegelapan tiada kemesraan, tiada kegembiraan.

⁸Dat hem vervloeken de vervloekers des dags, die bereid zijn hun rouw te verwekken;

⁸Hai orang perdukunan dan pengendali Lewiatan, timpalah hari itu dengan sumpah dan kutukan;

⁹Dat de sterren van zijn schemertijd verduisterd worden; hij wachte naar het licht, en het worde niet; en hij zie niet de oogleden des dageraads!

⁹jangan sampai bintang kejora bersinar, jangan biarkan sinar fajar memancar! Biarlah malam itu percuma menunggu datangnya hari dan harapan yang baru.

¹⁰Omdat hij niet toegesloten heeft de deuren mijns buiks, noch verborgen de moeite van mijn ogen.

¹⁰Terkutuklah malam celaka ketika aku dilahirkan bunda, dan dibiarkan menanggung sengsara.

¹¹Waarom ben ik niet gestorven van de baarmoeder af, en heb den geest gegeven, als ik uit den buik voortkwam?

¹¹Mengapa aku tidak mati dalam rahim ibu, atau putus nyawa pada saat kelahiranku?

¹²Waarom zijn mij de knieen voorgekomen, en waartoe de borsten, opdat ik zuigen zou?

¹²Mengapa aku dipeluk ibuku dan dipangkunya, serta disusuinya pada buah dadanya?

¹³Want nu zou ik nederliggen, en stil zijn; ik zou slapen, dan zou voor mij rust wezen;

¹³Sekiranya pada saat itu aku berpulang, maka aku tidur dan mengaso dengan tenang,

¹⁴Met de koningen en raadsheren der aarde, die voor zich woeste plaatsen bebouwden;

¹⁴seperti para raja dan penguasa dahulu kala, yang membangun kembali istana zaman purba.

¹⁵Of met de vorsten, die goud hadden, die hun huizen met zilver vervulden.

¹⁵Aku tertidur seperti putra raja, yang mengisi rumahnya dengan perak kencana.

¹⁶Of als een verborgene misdracht, zou ik niet zijn; als de kinderkens, die het licht niet gezien hebben.

¹⁶Mengapa aku tidak lahir tanpa nyawa supaya tidurku lelap dan terlena?

¹⁷Daar houden de bozen op van beroering, en daar rusten de vermoeiden van kracht;

¹⁷Di sana, di dalam kuburan, penjahat tidak melakukan kejahatan, dan buruh yang habis tenaga dapat melepaskan lelahnya.

¹⁸Daar zijn de gebondenen te zamen in rust; zij horen de stem des drijvers niet.

¹⁸Juga tawanan merasa lega, bebas dari hardik para penjaga.

¹⁹De kleine en de grote is daar; en de knecht vrij van zijn heer.

¹⁹Di sana semua orang sama: yang tenar dan yang tidak ternama. Dan para budak bebas akhirnya.

²⁰Waarom geeft Hij den ellendigen het licht, en het leven den bitterlijk bedroefden van gemoed?

²⁰Mengapa manusia dibiarkan terus hidup sengsara? Mengapa terang diberi kepada yang duka?

²¹Die verlangen naar den dood, maar hij is er niet; en graven daarnaar meer dan naar verborgene schatten;

²¹Mereka lebih suka kuburan daripada harta, menanti maut, tapi tak kunjung tiba.

²²Die blijde zijn tot opspringens toe, en zich verheugen, als zij het graf vinden;

²²Kebahagiaan baru dapat dirasakan bila mereka mati dan dikuburkan.

²³Aan den man, wiens weg verborgen is, en dien God overdekt heeft?

²³Masa depan mereka diselubungi oleh Allah, mereka dikepung olehnya dari segala arah.

²⁴Want voor mijn brood komt mijn zuchting; en mijn brullingen worden uitgestort als water.

²⁴Gantinya makan aku mengeluh, tiada hentinya aku mengaduh.

²⁵Want ik vreesde een vreze, en zij is mij aangekomen; en wat ik schroomde, is mij overkomen.

²⁵Segala yang kucemaskan, menimpa aku, segala yang kutakuti, melanda aku.

²⁶Ik was niet gerust; en was niet stil, en rustte niet; en de beroering is gekomen.

²⁶Bagiku tiada ketentraman, aku menderita tanpa kesudahan."