¹Maar nu lachen over mij minderen dan ik van dagen, welker vaderen ik versmaad zou hebben, om bij de honden mijner kudde te stellen.

¹しかし今はわたしよりも年若い者が、かえってわたしをあざ笑う。彼らの父はわたしが卑しめて、群れの犬と一緒にさえしなかった者だ。

²Waartoe zou mij ook geweest zijn de krachten hunner handen? Zij was door ouderdom in hen vergaan.

²彼らの手の力からわたしは何を得るであろうか、彼らはその気力がすでに衰えた人々だ。

³Die door gebrek en honger eenzaam waren, vliedende naar dorre plaatsen, in het donkere, woeste en verwoeste.

³彼らは乏しさと激しい飢えとによって、かわいた荒れ地をかむ。

⁴Die ziltige kruiden plukten bij de struiken, en welker spijze was de wortel der jeneveren.

⁴彼らは、ぜにあおいおよび灌木の葉を摘み、れだまの根をもって身を暖める。

⁵Zij werden uit het midden uitgedreven; (men jouwde over hen, als over een dief),

⁵彼らは人々の中から追いだされ、盗びとを追うように、人々は彼らを追い呼ばわる。

⁶Opdat zij wonen zouden in de kloven der dalen, de holen des stofs en der steenrotsen.

⁶彼らは急流の谷間に住み、土の穴または岩の穴におり、

⁷Zij schreeuwden tussen de struiken; onder de netelen vergaderden zij zich.

⁷灌木の中にいななき、いらくさの下に押し合う。

⁸Zij waren kinderen der dwazen, en kinderen van geen naam; zij waren geslagen uit den lande.

⁸彼らは愚かな者の子、また卑しい者の子であって、国から追いだされた者だ。

⁹Maar nu ben ik hun een snarenspel geworden, en ik ben hun tot een klapwoord.

⁹それなのに、わたしは今彼らの歌となり、彼らの笑い草となった。

¹⁰Zij hebben een gruwel aan mij, zij maken zich verre van mij, ja, zij onthouden het speeksel niet van mijn aangezicht.

¹⁰彼らはわたしをいとい、遠くわたしをはなれ、わたしの顔につばきすることも、ためらわない。

¹¹Want Hij heeft mijn zeel losgemaakt, en mij bedrukt; daarom hebben zij den breidel voor mijn aangezicht afgeworpen.

¹¹神がわたしの綱を解いて、わたしを卑しめられたので、彼らもわたしの前に慎みを捨てた。

¹²Ter rechterhand staat de jeugd op, stoten mijn voeten uit, en banen tegen mij hun verderfelijke wegen.

¹²このともがらはわたしの右に立ち上がり、わたしを追いのけ、わたしにむかって滅びの道を築く。

¹³Zij breken mijn pad af, zij bevorderen mijn ellende; zij hebben geen helper van doen.

¹³彼らはわたしの道をこわし、わたしの災を促す。これをさし止める者はない。

¹⁴Zij komen aan, als door een wijde breuk; onder de verwoesting rollen zij zich aan.

¹⁴彼らは広い破れ口からはいるように進みきたり、破壊の中をおし寄せる。

¹⁵Men is met verschrikkingen tegen mij gekeerd; elk een vervolgt als een wind mijn edele ziel, en mijn heil is als een wolk voorbijgegaan.

¹⁵恐ろしい事はわたしに臨み、わたしの誉は風のように吹き払われ、わたしの繁栄は雲のように消えうせた。

¹⁶Daarom stort zich nu mijn ziel in mij uit; de dagen des druks grijpen mij aan.

¹⁶今は、わたしの魂はわたしの内にとけて流れ、悩みの日はわたしを捕えた。

¹⁷Des nachts doorboort Hij mijn beenderen in mij, en mijn polsaderen rusten niet.

¹⁷夜はわたしの骨を激しく悩まし、わたしをかむ苦しみは、やむことがない。

¹⁸Door de veelheid der kracht is mijn kleed veranderd; Hij omgordt mij als de kraag mijns roks.

¹⁸それは暴力をもって、わたしの着物を捕え、はだ着のえりのように、わたしをしめつける。

¹⁹Hij heeft mij in het slijk geworpen, en ik ben gelijk geworden als stof en as.

¹⁹神がわたしを泥の中に投げ入れられたので、わたしはちり灰のようになった。

²⁰Ik schrei tot U, maar Gij antwoordt mij niet; ik sta, maar Gij acht niet op mij.

²⁰わたしがあなたにむかって呼ばわっても、あなたは答えられない。わたしが立っていても、あなたは顧みられない。

²¹Gij zijt veranderd in een wrede tegen mij; door de sterkte Uwer hand wederstaat Gij mij hatelijk.

²¹あなたは変って、わたしに無情な者となり、み手の力をもってわたしを攻め悩まされる。

²²Gij heft mij op in den wind; Gij doet mij daarop rijden, en Gij versmelt mij het wezen.

²²あなたはわたしを揚げて風の上に乗せ、大風のうなり声の中に、もませられる。

²³Want ik weet, dat Gij mij ter dood brengen zult, en tot het huis der samenkomst aller levenden.

²³わたしは知っている、あなたはわたしを死に帰らせ、すべての生き物の集まる家に帰らせられることを。

²⁴Maar Hij zal tot een aardhoop de hand niet uitsteken; is er bij henlieden geschrei in zijn verdrukking?

²⁴さりながら荒塚の中にある者は、手を伸べないであろうか、災の中にある者は助けを呼び求めないであろうか。

²⁵Weende ik niet over hem, die harde dagen had? Was mijn ziel niet beangst over den nooddruftige?

²⁵わたしは苦しい日を送る者のために泣かなかったか。わたしの魂は貧しい人のために悲しまなかったか。

²⁶Nochtans toen ik het goede verwachtte, zo kwam het kwade; toen ik hoopte naar het licht, zo kwam de donkerheid.

²⁶しかしわたしが幸を望んだのに災が来た。光を待ち望んだのにやみが来た。

²⁷Mijn ingewand ziedt, en is niet stil; de dagen der verdrukking zijn mij voorgekomen.

²⁷わたしのはらわたは沸きかえって、静まらない。悩みの日がわたしに近づいた。

²⁸Ik ga zwart daarheen, niet van de zon; opstaande schreeuw ik in de gemeente.

²⁸わたしは日の光によらずに黒くなって歩き、公会の中に立って助けを呼び求める。

²⁹Ik ben den draken een broeder geworden, en een metgezel der jonge struisen.

²⁹わたしは山犬の兄弟となり、だちょうの友となった。

³⁰Mijn huid is zwart geworden over mij, en mijn gebeente is ontstoken van dorrigheid.

³⁰わたしの皮膚は黒くなって、はげ落ち、わたしの骨は熱さによって燃え、わたしの琴は悲しみの音となり、わたしの笛は泣く者の声となった。

³¹Hierom is mijn harp tot een rouwklage geworden, en mijn orgel tot een stem der wenenden.

³¹わたしの琴は悲しみの音となり、わたしの笛は泣く者の声となった。