¹Aleph. Ik ben de man, die ellende gezien heeft door de roede Zijner verbolgenheid.

¹わたしは彼の怒りのむちによって、悩みにあった人である。

²Aleph. Hij heeft mij geleid en gevoerd in de duisternis, en niet in het licht.

²彼はわたしをかり立てて、光のない暗い中を歩かせ、

³Aleph. Hij heeft Zich immers tegen mij gewend, Hij heeft Zijn hand den gansen dag veranderd.

³まことにその手をしばしばかえて、ひねもすわたしを攻められた。

⁴Beth. Hij heeft mijn vlees en mijn huid oud gemaakt, Hij heeft mijn beenderen gebroken.

⁴彼はわが肉と皮を衰えさせ、わが骨を砕き、

⁵Beth. Hij heeft tegen mij gebouwd, en Hij heeft mij met galle en moeite omringd.

⁵苦しみと悩みをもって、わたしを囲み、わたしを閉じこめ、

⁶Beth. Hij heeft mij gezet in duistere plaatsen, als degenen, die over lang dood zijn.

⁶遠い昔に死んだ者のように、暗い所に住まわせられた。

⁷Gimel. Hij heeft mij toegemuurd, dat ik er niet uit gaan kan; Hij heeft mijn koperen boeien verzwaard.

⁷彼はわたしのまわりに、かきをめぐらして、出ることのできないようにし、重い鎖でわたしをつながれた。

⁸Gimel. Ook wanneer ik roep en schreeuw, sluit Hij de oren voor mijn gebed.

⁸わたしは叫んで助けを求めたが、彼はわたしの祈をしりぞけ、

⁹Gimel. Hij heeft mij wegen toegemuurd met uitgehouwen stenen, Hij heeft mijn paden verkeerd.

⁹切り石をもって、わたしの行く道をふさぎ、わたしの道筋を曲げられた。

¹⁰Daleth. Hij is mij een loerende beer, een leeuw in verborgen plaatsen.

¹⁰彼はわたしに対して待ち伏せするくまのように、潜み隠れるししのように、

¹¹Daleth. Hij heeft mijn wegen afgewend; en Hij heeft mij in stukken gebroken; Hij heeft mij woest gemaakt.

¹¹わが道を離れさせ、わたしを引き裂いて、見るかげもないみじめな者とし、

¹²Daleth. Hij heeft Zijn boog gespannen, en Hij heeft mij den pijl als ten doel gesteld.

¹²その弓を張って、わたしを矢の的のようにされた。

¹³He. Hij heeft Zijn pijlen in mijn nieren doen ingaan.

¹³彼はその箙の矢をわたしの心臓に打ち込まれた。

¹⁴He. Ik ben al mijn volk tot belaching geworden, hun snarenspel den gansen dag.

¹⁴わたしはすべての民の物笑いとなり、ひねもす彼らの歌となった。

¹⁵He. Hij heeft mij met bitterheden verzadigd, Hij heeft mij met alsem dronken gemaakt.

¹⁵彼はわたしを苦い物で飽かせ、にがよもぎをわたしに飲ませられた。

¹⁶Vau. Hij heeft mijn tanden met zandsteentjes verbrijzeld, Hij heeft mij in de as nedergedrukt.

¹⁶彼は小石をもって、わたしの歯を砕き、灰の中にわたしをころがされた。

¹⁷Vau. En Gij hebt mijn ziel verre van den vrede verstoten, ik heb het goede vergeten.

¹⁷わが魂は平和を失い、わたしは幸福を忘れた。

¹⁸Vau. Toen zeide ik: Mijn sterkte is vergaan, en mijn hoop van den HEERE.

¹⁸そこでわたしは言った、「わが栄えはうせ去り、わたしが主に望むところのものもうせ去った」と。

¹⁹Zain. Gedenk aan mijn ellende en aan mijn ballingschap, aan den alsem en galle.

¹⁹どうか、わが悩みと苦しみ、にがよもぎと胆汁とを心に留めてください。

²⁰Zain. Mijn ziel gedenkt er wel terdege aan, en zij bukt zich neder in mij.

²⁰わが魂は絶えずこれを思って、わがうちにうなだれる。

²¹Zain. Dit zal ik mij ter harte nemen, daarom zal ik hopen;

²¹しかし、わたしはこの事を心に思い起す。それゆえ、わたしは望みをいだく。

²²Cheth. Het zijn de goedertierenheden des HEEREN, dat wij niet vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben;

²²主のいつくしみは絶えることがなく、そのあわれみは尽きることがない。

²³Cheth. Zij zijn allen morgen nieuw, Uw trouw is groot.

²³これは朝ごとに新しく、あなたの真実は大きい。

²⁴Cheth. De HEERE is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.

²⁴わが魂は言う、「主はわたしの受くべき分である、それゆえ、わたしは彼を待ち望む」と。

²⁵Teth. De HEERE is goed dengenen, die Hem verwachten, der ziele, die Hem zoekt.

²⁵主はおのれを待ち望む者と、おのれを尋ね求める者にむかって恵みふかい。

²⁶Teth. Het is goed, dat men hope, en stille zij op het heil des HEEREN.

²⁶主の救を静かに待ち望むことは、良いことである。

²⁷Teth. Het is goed voor een man, dat hij het juk in zijn jeugd draagt.

²⁷人が若い時にくびきを負うことは、良いことである。

²⁸Jod. Hij zitte eenzaam, en zwijge stil, omdat Hij het hem opgelegd heeft.

²⁸主がこれを負わせられるとき、ひとりすわって黙しているがよい。

²⁹Jod. Hij steke zijn mond in het stof, zeggende: Misschien is er verwachting.

²⁹口をちりにつけよ、あるいはなお望みがあるであろう。

³⁰Jod. Hij geve zijn wang dien, die hem slaat, hij worde zat van smaad.

³⁰おのれを撃つ者にほおを向け、満ち足りるまでに、はずかしめを受けよ。

³¹Caph. Want de Heere zal niet verstoten in eeuwigheid.

³¹主はとこしえにこのような人を捨てられないからである。

³²Caph. Maar als Hij bedroefd heeft, zo zal Hij Zich ontfermen, naar de grootheid Zijner goedertierenheden.

³²彼は悩みを与えられるが、そのいつくしみが豊かなので、またあわれみをたれられる。

³³Caph. Want Hij plaagt of bedroeft des mensenkinderen niet van harte.

³³彼は心から人の子を苦しめ悩ますことをされないからである。

³⁴Lamed. Dat men al de gevangenen der aarde onder Zijn voeten verbrijzelt;

³⁴地のすべての捕われ人を足の下に踏みにじり、

³⁵Lamed. Dat men het recht eens mans buigt voor het aangezicht des Allerhoogsten;

³⁵いと高き者の前に人の公義をまげ、

³⁶Lamed. Dat men een mens verongelijkt in zijn twistzaak; zou het de Heere niet zien?

³⁶人の訴えをくつがえすことは、主のよみせられないことである。

³⁷Mem. Wie zegt wat, hetwelk geschiedt, zo het de Heere niet beveelt?

³⁷主が命じられたのでなければ、だれが命じて、その事の成ったことがあるか。

³⁸Mem. Gaat niet uit den mond des Allerhoogsten het kwade en het goede?

³⁸災もさいわいも、いと高き者の口から出るではないか。

³⁹Mem. Wat klaagt dan een levend mens? Een ieder klage vanwege zijn zonden.

³⁹生ける人はどうしてつぶやかねばならないのか、人は自分の罪の罰せられるのを、つぶやくことができようか。

⁴⁰Nun. Laat ons onze wegen onderzoeken en doorzoeken, en laat ons wederkeren tot den HEERE.

⁴⁰われわれは、自分の行いを調べ、かつ省みて、主に帰ろう。

⁴¹Nun. Laat ons onze harten opheffen, mitsgaders de handen, tot God in den hemel, zeggende:

⁴¹われわれは天にいます神にむかって、手と共に心をもあげよう。

⁴²Nun. Wij hebben overtreden, en wij zijn wederspannig geweest, daarom hebt Gij niet gespaard.

⁴²「わたしたちは罪を犯し、そむきました、あなたはおゆるしになりませんでした。

⁴³Samech. Gij hebt ons met toorn bedekt, en Gij hebt ons vervolgd; Gij hebt ons gedood, Gij hebt niet verschoond.

⁴³あなたは怒りをもってご自分をおおい、わたしたちを追い攻め、殺して、あわれまず、

⁴⁴Samech. Gij hebt U met een wolk bedekt, zodat er geen gebed doorkwam.

⁴⁴また雲をもってご自分をおおい、祈を通じないようにし、

⁴⁵Samech. Gij hebt ons tot een uitvaagsel en wegwerpsel gesteld, in het midden der volken.

⁴⁵もろもろの民の中に、わたしたちをちりあくたとなさいました。

⁴⁶Pe. Al onze vijanden hebben hun mond tegen ons opgesperd.

⁴⁶敵はみなわたしたちをののしり、

⁴⁷Pe. De vreze en de kuil zijn over ons gekomen, de verwoesting en de verbreking.

⁴⁷恐れと落し穴と、荒廃と滅亡とが、わたしたちに臨みました。

⁴⁸Pe. Met waterbeken loopt mijn oog neder, vanwege de breuk der dochter mijns volks.

⁴⁸わが民の娘の滅びによって、わたしの目には涙の川が流れています。

⁴⁹Ain. Mijn oog vliet, en kan niet ophouden, omdat er geen rust is;

⁴⁹わが目は絶えず涙を注ぎ出して、やむことなく、

⁵⁰Ain. Totdat het de HEERE van den hemel aanschouwe, en het zie.

⁵⁰主が天から見おろして、顧みられる時にまで及ぶでしょう。

⁵¹Ain. Mijn oog doet mijn ziele moeite aan, vanwege al de dochteren mijner stad.

⁵¹わが目はわが町のすべての娘の最期のゆえに、わたしを痛ませます。

⁵²Tsade. Die mijn vijanden zijn zonder oorzaak, hebben mij als een vogeltje dapperlijk gejaagd.

⁵²ゆえなくわたしに敵する者どもによって、わたしは鳥のように追われました。

⁵³Tsade. Zij hebben mijn leven in een kuil uitgeroeid, en zij hebben een steen op mij geworpen.

⁵³彼らは生きているわたしを穴の中に投げ入れ、わたしの上に石を投げつけました。

⁵⁴Tsade. De wateren zwommen over mijn hoofd; ik zeide: Ik ben afgesneden!

⁵⁴水はわたしの頭の上にあふれ、わたしは『断ち滅ぼされた』と言いました。

⁵⁵Koph. HEERE! Ik heb Uw Naam aangeroepen uit den ondersten kuil.

⁵⁵主よ、わたしは深い穴からみ名を呼びました。

⁵⁶Koph. Gij hebt mijn stem gehoord, verberg Uw oor niet voor mijn zuchten, voor mijn roepen.

⁵⁶あなたはわが声を聞かれました、『わが嘆きと叫びに耳をふさがないでください』。

⁵⁷Koph. Gij hebt U genaderd ten dage, als ik U aanriep; Gij hebt gezegd: Vrees niet!

⁵⁷わたしがあなたに呼ばわったとき、あなたは近寄って、『恐れるな』と言われました。

⁵⁸Resch. Heere! Gij hebt de twistzaken mijner ziel getwist, Gij hebt mijn leven verlost.

⁵⁸主よ、あなたはわが訴えを取りあげて、わたしの命をあがなわれました。

⁵⁹Resch. Heere! Gij hebt gezien de verkeerdheid, die men mij aangedaan heeft, oordeel mijn rechtzaak.

⁵⁹主よ、あなたはわたしがこうむった不義をごらんになりました。わたしの訴えをおさばきください。

⁶⁰Resch. Gij hebt al hun wraak gezien, al hun gedachten tegen mij.

⁶⁰あなたはわたしに対する彼らの報復と、陰謀とを、ことごとくごらんになりました。

⁶¹Schin. HEERE! Gij hebt hun smaden gehoord, en al hun gedachten tegen mij;

⁶¹主よ、あなたはわたしに対する彼らのそしりと、陰謀とを、ことごとく聞かれました。

⁶²Schin. De lippen dergenen, die tegen mij opstaan, en hun dichten tegen mij den gansen dag.

⁶²立ってわたしに逆らう者どものくちびると、その思いは、ひねもすわたしを攻めています。

⁶³Schin. Aanschouw hun zitten en opstaan; ik ben hun snarenspel.

⁶³どうか、彼らのすわるをも、立つをも、みそなわしてください。わたしは彼らの歌となっています。

⁶⁴Thau. HEERE! geef hun weder die vergelding, naar het werk hunner handen.

⁶⁴主よ、彼らの手のわざにしたがって、彼らに報い、

⁶⁵Thau. Geef hun een deksel des harten; Uw vloek zij over hen!

⁶⁵彼らの心をかたくなにし、あなたののろいを彼らに注いでください。主よ、怒りをもって彼らを追い、天が下から彼らを滅ぼしてください」。

⁶⁶Thau. Vervolg ze met toorn, en verdelg ze van onder den hemel des HEEREN.

⁶⁶主よ、怒りをもって彼らを追い、天が下から彼らを滅ぼしてください」。