¹Een psalm van Asaf, voor den opperzangmeester, over Jeduthun.

¹わたしは神にむかい声をあげて叫ぶ。わたしが神にむかって声をあげれば、神はわたしに聞かれる。

²Mijn stem is tot God, en ik roep; mijn stem is tot God, en Hij zal het oor tot mij neigen.

²わたしは悩みの日に主をたずね求め、夜はわが手を伸べてたゆむことなく、わが魂は慰められるのを拒む。

³Ten dage mijner benauwdheid zocht ik den HEERE; mijn hand was des nachts uitgestrekt, en liet niet af; mijn ziel weigerde getroost te worden.

³わたしは神を思うとき、嘆き悲しみ、深く思うとき、わが魂は衰える。〔セラ

⁴Dacht ik aan God, zo maakte ik misbaar; peinsde ik, zo werd mijn ziel overstelpt. Sela.

⁴あなたはわたしのまぶたをささえて閉じさせず、わたしは物言うこともできないほどに悩む。

⁵Gij hieldt mijn ogen wakende; ik was verslagen, en sprak niet.

⁵わたしは昔の日を思い、いにしえの年を思う。

⁶Ik overdacht de dagen van ouds, de jaren der eeuwen.

⁶わたしは夜、わが心と親しく語り、深く思うてわが魂を探り、言う、

⁷Ik dacht aan mijn snarenspel; in den nacht overlegde ik in mijn hart, en mijn geest onderzocht:

⁷「主はとこしえにわれらを捨てられるであろうか。ふたたび、めぐみを施されないであろうか。

⁸Zal dan de Heere in eeuwigheden verstoten, en voortaan niet meer goedgunstig zijn?

⁸そのいつくしみはとこしえに絶え、その約束は世々ながくすたれるであろうか。

⁹Houdt Zijn goedertierenheid in eeuwigheid op? Heeft de toezegging een einde, van geslacht tot geslacht?

⁹神は恵みを施すことを忘れ、怒りをもってそのあわれみを閉じられたであろうか」と。〔セラ

¹⁰Heeft God vergeten genadig te zijn? Heeft Hij Zijn barmhartigheden door toorn toegesloten? Sela.

¹⁰その時わたしは言う、「わたしの悲しみはいと高き者の右の手が変ったことである」と。

¹¹Daarna zeide ik: Dit krenkt mij; maar de rechterhand des Allerhoogsten verandert.

¹¹わたしは主のみわざを思い起す。わたしは、いにしえからのあなたのくすしきみわざを思いいだす。

¹²Ik zal de daden des HEEREN gedenken; ja, ik zal gedenken Uw wonderen van ouds her;

¹²わたしは、あなたのすべてのみわざを思い、あなたの力あるみわざを深く思う。

¹³En zal al Uw werken betrachten, en van Uw daden spreken.

¹³神よ、あなたの道は聖である。われらの神のように大いなる神はだれか。

¹⁴O God! Uw weg is in het heiligdom; wie is een groot God, gelijk God?

¹⁴あなたは、くすしきみわざを行われる神である。あなたは、もろもろの民の間に、その大能をあらわし、

¹⁵Gij zijt die God, Die wonder doet; Gij hebt Uw sterkte bekend gemaakt onder de volken.

¹⁵その腕をもっておのれの民をあがない、ヤコブとヨセフの子らをあがなわれた。〔セラ

¹⁶Gij hebt Uw volk door Uw arm verlost; de kinderen van Jakob en van Jozef. Sela.

¹⁶神よ、大水はあなたを見た。大水はあなたを見ておののき、淵もまた震えた。

¹⁷De wateren zagen U, o God! de wateren zagen U, zij beefden; ook waren de afgronden beroerd.

¹⁷雲は水を注ぎいだし、空は雷をとどろかし、あなたの矢は四方にきらめいた。

¹⁸De dikke wolken goten water uit; de bovenste wolken gaven geluid; ook gingen Uw pijlen daarhenen.

¹⁸あなたの雷のとどろきは、つむじ風の中にあり、あなたのいなずまは世を照し、地は震い動いた。

¹⁹Het geluid Uws donders was in het ronde; de bliksemen verlichtten de wereld; de aarde werd beroerd en daverde.

¹⁹あなたの大路は海の中にあり、あなたの道は大水の中にあり、あなたの足跡はたずねえなかった。あなたは、その民をモーセとアロンの手によって羊の群れのように導かれた。

²⁰Uw weg was in de zee, en Uw pad in grote wateren, en Uw voetstappen werden niet bekend. [ (Psalms 77:21) Gij leiddet Uw volk, als een kudde door de hand van Mozes en Aaron. ]

²⁰あなたは、その民をモーセとアロンの手によって羊の群れのように導かれた。