1De apostelen nu, en de broeders, die in Judea waren, hebben gehoord, dat ook de heidenen het Woord Gods aangenomen hadden.
1Ṛṛusul d watmaten yellan di tmurt n Yahuda slan belli ula d leǧnas ur nelli ara n wat Isṛail qeblen awal n Ṛebbi.
2En toen Petrus opgegaan was naar Jeruzalem, twistten tegen hem degenen, die uit de besnijdenis waren,
2Mi guɣal Butṛus ɣer temdint n Lquds, at Isṛail yumnen s Ɛisa Lmasiḥ ur ten-iɛǧib ara lḥal ; lummen fell-as, nnan-as :
3Zeggende: Gij zijt ingegaan tot mannen, die de voorhuid hebben, en hebt met hen gegeten.
3Amek armi tkecmeḍ ɣer wexxam n wid ur neḍhiṛ ara yerna teččiḍ yid-sen ?
4Maar Petrus, beginnende, verhaalde het hun vervolgens, zeggende:
4Dɣa Butṛus yebda a sen-d-iḥekku ayen akk yedṛan, yenna-yasen :
5Ik was in de stad Joppe, biddende en zag in een vertrekking van zinnen een gezicht, namelijk een zeker vat, gelijk een groot linnen laken, nederdalende, bij de vier hoeken nedergelaten uit den hemel, en het kwam tot bij mij;
5Mi lliɣ di temdint n Jafa, lliɣ deɛɛuɣ ɣer Sidi Ṛebbi ; taswiɛt kan, iṛuḥ leɛqel-iw, iweḥḥa-yi-d Sidi Ṛebbi , walaɣ taẓeṛbit tameqqrant tcudd si ṛebɛa n tɣemmaṛ, tețṣubbu-d seg igenni, tewweḍ-ed armi d ɣuṛ-i.
6Op welk laken als ik de ogen hield, zo merkte ik, en zag de viervoetige dieren der aarde, en de wilde, en de kruipende dieren, en de vogelen des hemels.
6Reṣṣaɣ allen-iw fell-as, walaɣ deg-s mkul ṣṣifa n lewḥuc at ṛebɛa idaṛṛen d wid iteddun ɣef wuɛebbuḍ akk-d yefṛax n igenni n mkul ṣṣenf.
7En ik hoorde een stem, die tot mij zeide: Sta op, Petrus, slacht en eet.
7Dɣa sliɣ i yiwen n ṣṣut i yi-d iqqaṛen : a Buṭrus ! Ekker, ezlu teččeḍ !
8Maar ik zeide: Geenszins, Heere, want nooit is iets, dat gemeen of onrein was, in mijn mond ingegaan.
8Lameɛna nniɣ-as : ala a Sidi ! Leɛmeṛ yekcim ɣer yimi-w wayen iḥeṛmen neɣ wayen ur neṣfi.
9Doch de stem antwoordde mij ten tweeden male uit den hemel: Hetgeen God gereinigd heeft, zult gij niet gemeen maken.
9Tikkelt tis snat, ṣṣut-nni i d-yusan seg igenni yenna-yi-d : ayen iḥseb Sidi Ṛebbi d leḥlal, ur k-id iṣaḥ ara a t-tḥesbeḍ d leḥṛam !
10En dit geschiedde tot driemaal; en alles werd wederom opgetrokken in den hemel.
10Ayagi yedṛa-d tlata n tikkal, dɣa kullec ițwarfed ɣer igenni.
11En ziet, ter zelfder ure stonden er drie mannen voor het huis, daar ik in was, die van Cesarea tot mij afgezonden waren.
11Imiren kan wwḍen-d tlata yergazen ɣer wexxam i deg lliɣ, țwaceggɛen-d ɣuṛ-i si temdint n Qiṣarya.
12En de Geest zeide tot mij, dat ik met hen gaan zou, niet twijfelende. En met mij gingen ook deze zes broeders, en wij zijn in des man huis ingegaan.
12Ṛṛuḥ iqedsen yenna-yi-d : ddu kan yid-sen ur țțaggad ara. Wwiɣ yid-i sețța watmaten-agi i tețwalim, dɣa nṛuḥ.
13En hij heeft ons verhaald, hoe hij een engel gezien had, die in zijn huis stond, en tot hem zeide: Zend mannen naar Joppe, en ontbied Simon, die toegenaamd is Petrus;
13Nekcem ɣer wexxam n Kurnilyus, yeḥka-yaɣ-d ayen i s yenna lmelk n Sidi Ṛebbi i d ibedden ɣuṛ-es, mi s-yenna : ceggeɛ ɣer temdint n Jafa a d-awin Semɛun ițusemman Butṛus,
14Die woorden tot u zal spreken, door welke gij zult zalig worden, en al uw huis.
14a k-d-yini amek ara tețwasellkeḍ kečč d wat wexxam-ik.
15En als ik begon te spreken, viel de Heilige Geest op hen, gelijk ook op ons in het begin.
15Mi bdiɣ ameslay, Ṛṛuḥ iqedsen yers-ed fell-asen, akken i d-yers fell-aɣ ass amezwaru.
16En ik werd gedachtig aan het woord des Heeren, hoe Hij zeide: Johannes doopte wel met water, maar gijlieden zult gedoopt worden met den Heiligen Geest.
16Imiren mmektaɣ-ed awal-nni i d-yenna Sidna Ɛisa : « Yeḥya isseɣḍas deg aman, lameɛna kunwi aț-țețwaɣeḍsem di Ṛṛuḥ iqedsen. »
17Indien dan God hun evengelijke gave gegeven heeft, als ook ons, die in de Heere Jezus Christus geloofd hebben, wie was ik toch, die God konde weren?
17Ihi imi sen-d yefka Sidi Ṛebbi tikci am nukkni yumnen s Sidna Ɛisa Lmasiḥ, d acu-yi nekk iwakken ad xalfeɣ lebɣi n Sidi Ṛebbi ?
18En als zij dit hoorden, waren zij tevreden, en verheerlijkten God, zeggende: Zo heeft dan God ook den heidenen de bekering gegeven ten leven!
18Mi slan i wannect-nni, yethedden wul-nsen, ḥemden Ṛebbi nnan : A neḥmed Sidi Ṛebbi i geldin abrid n țțuba ula i wat leǧnas ur nelli ara n wat Isṛail, iwakken ad sɛun tudert !
19Degenen nu, die verstrooid waren door de verdrukking, die over Stefanus geschied was, gingen het land door tot Fenicie toe, en Cyprus, en Antiochie, tot niemand het Woord sprekende, dan alleen tot de Joden.
19Asmi gemmut Stifan, yekker uqehheṛ i gessemfaṛaqen inelmaden ɣer mkul amkan ; ṛuḥen armi ț-țamurt n Finisya, armi ț-țigzirt n Qubṛus ț-țemdint n Antyuc, țbecciṛen awal n Ṛebbi i wat Isṛail kan ;
20En er waren enige Cyprische en Cyreneische mannen uit hen, welken te Antiochie gekomen zijnde, spraken tot de Grieksen, verkondigende den Heere Jezus.
20lameɛna llan gar-asen kra n yergazen n tegzirt n Qubṛus akk-d kra nniḍen n temdint n Qiṛwan, usan-d ɣer temdint n Antyuc, țmeslayen i iyunaniyen, țbecciṛen-asen lexbaṛ n lxiṛ yeɛnan Sidna Ɛisa.
21En de hand des Heeren was met hen; en een groot getal geloofde, en bekeerde zich tot den Heere.
21Tazmert n Sidi Ṛebbi tețțili yid-sen ; aṭas n yemdanen i gumnen beddlen tikli, tebɛen abrid n Sidna Ɛisa.
22En het gerucht van hen kwam tot de oren der Gemeente, die te Jeruzalem was; en zij zonden Barnabas uit, dat hij het land doorging tot Antiochie toe.
22Mi gewweḍ lexbaṛ-agi ɣer tejmaɛt n watmaten n temdint n Lquds, ceggɛen Barnabas armi d Antyuc.
23Dewelke, daar gekomen zijnde, en de genade Gods ziende, werd verblijd, en vermaande hen allen, dat zij met een voornemen des harten bij den Heere zouden blijven.
23Mi gewweḍ, iwala ayen i texdem dinna ṛṛeḥma n Sidi Ṛebbi dɣa yeččuṛ d lfeṛḥ. Yenha-ten akk iwakken ad ṭṭfen seg wul di liman sɛan di Lmasiḥ.
24Want hij was een goed man, en vol des Heiligen Geestes en des geloofs; en er werd een grote schare den Heere toegevoegd.
24Axaṭer Barnabas d argaz ixeddmen lxiṛ, iččuṛ d Ṛṛuḥ iqedsen akk-d liman. S wakka, aṭas n yemdanen i d-yernan ɣer Sidna Ɛisa.
25En Barnabas ging uit naar Tarsen, om Saulus te zoeken; en als hij hem gevonden had, bracht hij hem te Antiochie.
25Barnabas iṛuḥ ɣer temdint n Sars iwakken ad inadi ɣef Caɛul.
26En het is geschied, dat zij een geheel jaar samen vergaderden in de Gemeente, en een grote schare leerden; en dat de discipelen eerst te Antiochie Christenen genaamd werden.
26Mi t-yufa, yewwi-t-id yid-es ɣer temdint n Antyuc. Di tejmaɛt-nni, sɛeddan aseggas kamel, xeddmen s tdukli, sselmaden aṭas n yemdanen. Di temdint n Antyuc ițțusemman inelmaden n Sidna Ɛisa tikkelt tamezwarut : « imasiḥiyen »
27En in dezelfde dagen kwamen enige profeten af van Jeruzalem te Antiochie.
27Deg ussan-nni, ṣubben-d kra n lenbiya si temdint n Lquds ɣer temdint n Antyuc.
28En een uit hen, met name Agabus, stond op, en gaf te kennen door den Geest, dat er een grote hongersnood zou wezen over de gehele wereld; dewelke ook gekomen is onder den keizer Claudius.
28Yiwen seg-sen isem-is Agabus, ikker icar-ed s Ṛṛuḥ iqedsen belli a d-yeɣli laẓ d ameqqran di ddunit meṛṛa ; ț-țideț, laẓ-agi yeɣli-d di zzman n ugellid ameqqran : Kludyus
29En naardat een iegelijk der discipelen vermocht, besloot elk van hen iets te zenden ten dienste der broederen, die in Judea woonden.
29Inelmaden n temdint n Antyuc, msefhamen belli mkul yiwen deg-sen a d-yefk ayen iwumi yezmer, iwakken ad ɛiwnen atmaten izedɣen di tmurt n Yahuda.
30Hetwelk zij ook deden, en zonden het tot de ouderlingen, door de hand van Barnabas en Saulus.
30D ayen i xedmen ; ceggɛen Barnabas d Caɛul ad awin i imeqqranen n tejmaɛin n tmurt n Yahuda, ayen akk i d-jemɛen.