¹En na dezen scheidde Paulus van Athene en kwam te Korinthe;

¹Bulus iṛuḥ si temdint n Atinya ɣer temdint n Kurintus.

²En vond een zekeren Jood, met name Aquila, van geboorte uit Pontus, die onlangs van Italie gekomen was, en Priscilla, zijn vrouw, (omdat Claudius bevolen had, dat al de Joden uit Rome vertrekken zouden), en hij ging tot hen;

²Yufa dinna yiwen wergaz n wat Isṛail, isem-is Akilas, laṣel-is n tmurt n Tqenṭert ; yewweḍ-ed deg ussan-nni kan si tmurt n Selyan nețța ț-țmeṭṭut-is Brisila, axaṭer Qayṣer Kludyus yumeṛ i wat Isṛail meṛṛa ad ffɣen si temdint n Ṛuma.

³En omdat hij van hetzelfde handwerk was, bleef hij bij hen, en wrocht; want zij waren tentenmakers van handwerk.

³Imi Brisila d Akilas xeddmen iqiḍunen am Bulus, yeqqim ɣuṛ-sen xeddmen s tdukli.

⁴En hij handelde op elken sabbat in de synagoge, en bewoog tot het geloof Joden en Grieken.

⁴Mkul ass n westeɛfu, Bulus ițmeslay di lǧameɛ, ițbecciṛ i wat Isṛail akk-d iyunaniyen ttabaɛen ddin n wat Isṛail, iwakken ad amnen.

⁵En als Silas en Timotheus van Macedonie afgekomen waren, werd Paulus door den Geest gedrongen, betuigende den Joden, dat Jezus is de Christus.

⁵Mi d-usan Silas d Timuti si tmurt n Masidunya, Bulus yuɣal ițțelhay kan d ubecceṛ n wawal n Ṛebbi, ițbeggin ed i wat Isṛail belli d Ɛisa i d Lmasiḥ.

⁶Maar als zij wederstonden en lasterden, schudde hij zijn klederen af, en zeide tot hen: Uw bloed zij op uw hoofd; ik ben rein; en van nu voortaan zal ik tot de heidenen heengaan.

⁶Imi i t-xulfen yerna regmen-t, Bulus yezwi icuḍaḍ-is, yenna-yasen : Cfut ur teqbilem ara leslak-agi, ddnub i yirawen-nwen ! Nekk ayen i yi-d-yewwi lḥal xedmeɣ-t. Ihi sya d asawen, ad ṛuḥeɣ ɣer wat leǧnas ur nelli ara seg warraw n wat Isṛail.

⁷En van daar gegaan zijnde, kwam hij in het huis van een man, met name Justus, die God diende, wiens huis paalde aan de synagoge.

⁷Mi d-iffeɣ syenna, ikcem ɣer wexxam n Tit Justus, i gellan d amdan iḍuɛen Sidi Ṛebbi ; axxam-is yezga-d tama n lǧameɛ n wat Isṛail.

⁸En Crispus, de overste der synagoge, geloofde aan den Heere met geheel zijn huis; en velen van de Korinthiers, hem horende, geloofden, en werden gedoopt.

⁸Krisbus, ameqqran n lǧameɛ yumen s Ɛisa Lmasiḥ nețța d wat wexxam-is meṛṛa ; aṭas n wat kurintus daɣen i gumnen mi slan s wayen i d-yenna Bulus, dɣa țwaɣeḍsen deg waman.

⁹En de Heere zeide tot Paulus door een gezicht in den nacht: Zijt niet bevreesd, maar spreek en zwijg niet.

⁹Yiwen n yiḍ, Sidi Ṛebbi iweḥḥa yas-ed di targit i Bulus yenna-yas-d : Ur țțaggad ara, kemmel ehdeṛ ur țsusum ara !

¹⁰Want Ik ben met u, en niemand zal de hand aan u leggen om u kwaad te doen; want Ik heb veel volks in deze stad.

¹⁰Axaṭer aqli-n yid-ek ! Yiwen ur izmir ad issers afus-is fell-ak iwakken a k-yexdem cceṛ, axaṭer aṭas i gellan d ayla-w di temdint-agi.

¹¹En hij onthield zich aldaar een jaar en zes maanden, lerende onder hen het Woord Gods.

¹¹Bulus yeqqim aseggas d sețța wagguren ger wat kurintus, isselmad asen awal n Sidi Ṛebbi.

¹²Maar als Gallio stadhouder van Achaje was, stonden de Joden eendrachtelijk tegen Paulus op, en brachten hem voor den rechterstoel.

¹²Di lweqt-nni i deg yella Galyun d lḥakem ɣef tmurt n Lakaya, at Isṛail msefhamen, ddukklen ɣef Bulus, wwin-t ɣer wexxam n ccṛeɛ, nnan :

¹³Zeggende: Deze raadt den mensen aan, dat zij God zouden dienen tegen de wet.

¹³Argaz-agi issamaṛ lɣaci ad ɛebden Ṛebbi s webrid ixulfen ccariɛa.

¹⁴En als Paulus zijn mond zou opendoen, zeide Gallio tot de Joden: Zo er enig ongelijk, of kwaad stuk begaan ware, o Joden, zo zou ik met reden ulieden verdragen;

¹⁴Mi gekker Bulus ad ihdeṛ, inṭeq Galyun yenna i wat Isṛail : Lemmer d lbaṭel neɣ d ayen n diri i gexdem, zemreɣ a wen ḥesseɣ am akken yella di lqanun ay at Isṛail ;

¹⁵Maar indien er geschil is over een woord, en namen, en over de wet, die onder u is, zo zult gij zelven toezien; want ik wil over deze dingen geen rechter zijn.

¹⁵meɛna imi d amjadel ɣef yimeslayen, ɣef yismawen akk-d ccariɛa n Musa, ayagi d ccɣel-nwen ! Ur bɣiɣ ara ad ḥekmeɣ ɣef wannect-a.

¹⁶En hij dreef hen weg van den rechterstoel.

¹⁶Imiren issufeɣ-iten-id syenna.

¹⁷Maar al de Grieken namen Sosthenes, den overste der synagoge, en sloegen hem voor den rechterstoel; en Gallio trok zich geen van deze dingen aan.

¹⁷Dɣa lɣaci mmɣen ɣef Sustin, ameqqran n lǧameɛ n wat Isṛail, ewten-t zdat wexxam n ccṛeɛ , Galyun ur s-tewqiɛ ara lmeɛna.

¹⁸En als Paulus er nog vele dagen gebleven was, nam hij afscheid van de broederen, en scheepte van daar naar Syrie; en Priscilla en Aquila met hem, zijn hoofd te Kenchreen geschoren hebbende; want hij had een gelofte gedaan.

¹⁸Bulus yerna aṭas n wussan di temdint n Kurintus ; syenna yeǧǧa atmaten di lehna, yerkeb lbabuṛ ɣer tmurt n Surya ; Brisila d Akilas ddan yid-es. Uqbel ad iṛuḥ si lmeṛṣa n temdint n Senkriya, iseṭṭel aqeṛṛuy-is axaṭer yefka lemɛahda i Sidi Ṛebbi.

¹⁹En hij kwam te Efeze aan, en liet hen aldaar; maar hij ging in de synagoge, en handelde met de Joden.

¹⁹Mi wwḍen ɣer temdint n Ifasus, mfaṛaqen : Bulus yeǧǧa iṛfiqen-is Akilas d Brisila, ma d nețța ikcem ɣer lǧameɛ n wat Isṛail, ițmeslay yid-sen.

²⁰En als zij baden, dat hij langer bij hen blijven zoude, bewilligde hij het niet.

²⁰Ḥellelen-t ad yernu kra wussan yid-sen, lameɛna ur yeqbil ara.

²¹Maar hij nam afscheid van hen, zeggende: Ik moet ganselijk het toekomende feest te Jeruzalem houden; doch ik zal tot u wederkeren, zo God wil. En hij voer weg van Efeze.

²¹Yenna-yasen : A d-uɣaleɣ ɣuṛ-wen ma yebɣa Ṛebbi.

²²En als hij te Cesarea was gekomen, ging hij op naar Jeruzalem, en de Gemeente gegroet hebbende, ging hij af naar Antiochie.

²²Yerkeb di lbabuṛ si temdint n Ifasus ɣer temdint n Qiṣarya ; syenna iṛuḥ a d-iẓer tajmaɛt n watmaten yellan di temdint n Lquds ; imiren iṣubb ɣer temdint n Antyuc.

²³En als hij aldaar enige tijd geweest was, ging hij weg, en doorreisde vervolgens het land van Galatie en Frygie, versterkende al de discipelen.

²³Mi gesɛedda kra n wussan di temdint n Antyuc, yuɣal yeṭṭef abrid ɣer tmura n Galasya d Frijya, di mkul amkan yesseǧhad inelmaden di Liman.

²⁴En een zeker Jood, met name Apollos, van geboorte een Alexandrier, een welsprekend man, kwam te Efeze, machtig zijnde in de Schriften.

²⁴Di lweqt-nni, yiwen wergaz n wat Isṛail yețțusemman Abulus, ilulen di temdint n Skandriya yellan di tmurt n Maṣeṛ, yusa-d ɣer temdint n Ifasus ; yezweṛ deg wawal yerna yessen mliḥ tira iqedsen.

²⁵Deze was in den weg des Heeren onderwezen; en vurig zijnde van geest, sprak hij en leerde naarstiglijk de zaken des Heeren, wetende alleenlijk den doop van Johannes.

²⁵Argaz-agi yelmed abrid n Sidi Ṛebbi, iǧhed di liman, ițbecciṛ, yesselmad s teḥqiq ayen i d-qqaṛent tira iqedsen ɣef Ɛisa Lmasiḥ , ɣas akken d aɣḍas n Yeḥya kan i gessen.

²⁶En deze begon vrijmoediglijk te spreken in de synagoge. En als hem Aquila en Priscilla gehoord hadden, namen zij hem tot zich, en legden hem den weg Gods bescheidenlijker uit.

²⁶Yebda ițmeslay ɛinani di lǧameɛ n wat Isṛail. Akilas d Brisila mi s-slan wwin-t yid-sen, sfehmen-as tideț n webrid n Sidi Ṛebbi akken tella.

²⁷En als hij wilde naar Achaje reizen, de broeders, hem vermaand hebbende, schreven aan de discipelen, dat zij hem ontvangen zouden; welke, daar gekomen zijnde, heeft veel toegebracht aan degenen, die geloofden door de genade.

²⁷Imi i gebɣa Abulus ad iɛeddi ɣer tmurt n Akaya, atmaten kksen-as akukru, uran tabṛaț i inelmaden n temdint n Kurintus iwakken ad stṛeḥben yis. Mi gewweḍ ɣer dinna, s ṛṛeḥma n Sidi Ṛebbi iɛawen aṭas widak yumnen ;

²⁸Want hij overtuigde de Joden met groten ernst in het openbaar, bewijzende door de Schriften, dat Jezus de Christus was.

²⁸axaṭer yețṛuẓu ɛinani awal n lecyux n wat Isṛail zdat lɣaci meṛṛa ; yerna ițbeggin-ed s tira iqedsen belli d Ɛisa i d Lmasiḥ.