¹En vijf dagen daarna kwam de hogepriester Ananias af met de ouderlingen, en een zekeren voorspraak, genaamd Tertullus, dewelke verschenen voor den stadhouder tegen Paulus.

¹Mi ɛeddan xemsa wussan, lmuqeddem ameqqran Ananyas iṣubb-ed ɣer Qiṣarya nețța d kra n lɛuqal n wat Isṛail akk-d yiwen ubugaṭu isem-is Tertulus ; usan-d ɣer lḥakem ad ccetkin ɣef Bulus.

²En als hij geroepen was, begon Tertullus hem te beschuldigen, zeggende:

²Mi d-ssawlen i Bulus, Tertulus yebda accetki fell-as s yimeslayen agi :

³Dat wij grote vrede door u bekomen, en dat vele loffelijke diensten deze volke geschieden door uw voorzichtigheid, machtigste Felix, nemen wij ganselijk en overal met alle dankbaarheid aan.

³A lḥakem ameqqran ! S uḍebbaṛ-ik yelhan i d-yers lxiṛ d lehna ɣef tmurt-agi ! Ɣef wayagi, a Filiks ameqqran, ncekkeṛ-ik meṛṛa di mkul amkan ;

⁴Maar opdat ik u niet lang ophoude, ik bid u, dat gij ons, naar uw bescheidenheid, kortelijk hoort.

⁴lameɛna iwakken ur k-nețɛeṭṭil ara aṭas, di leɛnaya-k semḥess-ed i kra n yimeslayen-agi ara k-d-nini :

⁵Want wij hebben dezen man bevonden te zijn een pest, en een, die oproer verwekt onder al de Joden, door de ganse wereld, en een oppersten voorstander van de sekte der Nazarenen.

⁵Argaz-agi d țerka, iskker ccwal ger wat Isṛail n ddunit meṛṛa, d nețța i d ameqqran n tejmaɛt n inaṣariyen.

⁶Die ook gepoogd heeft den tempel te ontheiligen, welken wij ook gegrepen hebben, en naar onze wet hebben willen oordelen.

⁶Yeɛṛed ad issenǧes ula d lǧameɛ iqedsen. Mi t-neṭṭef, nebɣa a neḥkem fell-as s ccariɛa-nneɣ,

⁷Maar Lysias, de overste, daarover komende, heeft hem met groot geweld uit onze handen weggebracht;

⁷lameɛna yewweḍ-ed lqebṭan ameqqran Lizyas, ikkes-aɣ-t s ddreɛ si ger ifassen-nneɣ,

⁸Gebiedende zijn beschuldigers tot u te komen; van dewelken gij zelf, hem onderzocht hebbende, zult kunnen verstaan al hetgeen, waarvan wij hem beschuldigen.

⁸yerna yumeṛ i wid iccetkan fell-as a d-asen ad ccetkin ɣuṛ-ek. Tura tzemreḍ s yiman-ik a t-tbeḥteḍ, iwakken aț-țesleḍ seg yimi-s wayen akk i ɣef neccetka fell-as.

⁹En ook de Joden stemden het toe, zeggende, dat deze dingen alzo waren.

⁹At Isṛail yellan dinna, cehden akk belli akka i gella lḥal.

¹⁰Maar Paulus, als hem de stadhouder gewenkt had, dat hij zou spreken, antwoordde: Dewijl ik weet, dat gij nu vele jaren over dit volk rechter zijt geweest, zo verantwoord ik mijzelven met des te beteren moed.

¹⁰Mi i s-iwehha lḥakem i Bulus iwakken a d-ihdeṛ, Bulus yenna : Sriɣ aṭas iseggasen aya i telliḍ d lḥakem ɣef wegdud-agi ; ihi s laman ara d-qeddmeɣ tamsalt-iw zdat-ek.

¹¹Alzo gij kunt weten, dat het niet meer dan twaalf dagen zijn, van dat ik ben opgekomen om te aanbidden te Jeruzalem;

¹¹Ur wwiḍen ara tnac wussan segmi uliɣ ɣer temdint n Lquds iwakken ad ɛebdeɣ Ṛebbi, tzemreḍ aț-țesteqsiḍ s yiman-ik.

¹²En zij hebben mij noch in den tempel gevonden tot iemand sprekende, of enige samenrotting des volks makende, noch in de synagogen, noch in de stad;

¹²Ulac win i yi-d-yufan deg wefrag n lǧameɛ iqedsen țemjadaleɣ nekk d walebɛaḍ, ulac daɣen win i yi-d-yufan di leǧwameɛ n wat Isṛail neɣ di temdint sekkreɣ ccwal ger lɣaci.

¹³En zij kunnen niet bewijzen, waarvan zij mij nu beschuldigen.

¹³Ur zmiren ara a d-awin țțbut n wayen akka i ɣef d-ccetkan fell-i.

¹⁴Maar dit beken ik u, dat ik naar dien weg, welken zij sekte noemen, den God der vaderen alzo diene, gelovende alles, wat in de wet en in de profeten geschreven is;

¹⁴Zemreɣ a d-iniɣ zdat-ek a lḥakem Filiks : Ṛebbi i ɛebbdeɣ, d win akken ɛebden lejdud-iw ; s tideț umneɣ s webrid-agi ajdid i ɣef d-qqaṛen : « ixulef abrid-nsen » ; lameɛna umneɣ s wayen akk yuran di ccariɛa n Musa akk-d lenbiya.

¹⁵Hebbende hoop op God, welke dezen ook zelf verwachten, dat er een opstanding der doden wezen zal, beiden der rechtvaardigen en der onrechtvaardigen.

¹⁵Sɛiɣ asirem ɣer Sidi Ṛebbi -- am akken i t-sɛan ula d nutni -- belli a d-ḥyun yemdanen meṛṛa ama d iḥeqqiyen ama d wid ixedmen cceṛ.

¹⁶En hierin oefen ik mijzelven, om altijd een onergerlijk geweten te hebben bij God en de mensen.

¹⁶Daymi țɛassaɣ iman-iw kull ass, iwakken ad sɛuɣ ul yeṣfan zdat Ṛebbi akk-d yemdanen.

¹⁷Doch na vele jaren ben ik gekomen om aalmoezen te doen aan mijn volk, en offeranden.

¹⁷Acḥal n iseggasen, nekk ɛaceɣ di lɣeṛba ; usiɣ-ed iwakken a d-awiɣ kra n yedrimen i d-jemɛeɣ d lemɛawna i igellilen n tmurt-iw yerna wwiɣ-ed daɣen lweɛdat i Sidi Ṛebbi.

¹⁸Waarover mij gevonden hebben, geheiligd zijnde, in den tempel, niet met volk, noch met beroerte, enige Joden uit Azie;

¹⁸Atan wamek i yi-d-ufan deg wefrag n lǧameɛ iqedsen : ufan-iyi-d akken kan i ssezdegeɣ iman-iw akken i d-tenna ccariɛa; ur iyi-d zzin imdanen ur yelli ccwal

¹⁹Welke behoorden hier voor u tegenwoordig te zijn, en mij te beschuldigen, indien zij iets hadden tegen mij.

¹⁹yerna d at Isṛail n tmurt n Asya i gellan dinna, d nutni i glaq ad bedden zdat-ek ma sɛan kra ɣef wacu ara ccetkin fell-i.

²⁰Of dat dezen zelf zeggen of zij enig onrecht in mij gevonden hebben, als ik voor den raad stond;

²⁰Neɣ m'ulac wid yellan dagi, a d-inin d acu ufan deg-i n diri mi beddeɣ zdat unejmaɛ-nsen n ccṛeɛ ;

²¹Dan van dit enig woord, hetwelk ik riep, staande onder hen: Over de opstanding der doden word ik heden van ulieden geoordeeld!

²¹anagar ma yella ɣef wawal-nni i d-nniɣ s leɛyaḍ gar-asen : « imi umneɣ s ḥeggu n lmegtin, i d-beddeɣ ass-agi ɣer ccṛeɛ zdat-wen ! »

²²Toen nu Felix dit gehoord had, stelde hij hen uit, zeggende: Als ik nader wetenschap van dezen weg zal hebben, wanneer Lysias, de overste, zal afgekomen zijn, zo zal ik volle kennis nemen van uw zaken.

²²Filiks yesnen akken ilaq abrid n Lmasiḥ, yenna-yasen : Uɣalet-ed m'ara d-yaweḍ lqebṭan Lizyas, imiren ad ẓreɣ tamsalt-nwen.

²³En hij beval den hoofdman over honderd, dat Paulus zou bewaard worden, en verlichting hebben, en dat hij niemand van de zijnen zou beletten hem te dienen, of tot hem te komen.

²³Yefka lameṛ i yiwen n lfesyan ad iɛass Bulus, lameɛna a s-yeǧǧ kra n țesriḥ, yerna ad yeǧǧ imdukkal-is a d-reSSun fell-ass.

²⁴En na sommige dagen, Felix, daar gekomen zijnde met Drusilla, zijn vrouw, die een Jodin was, ontbood Paulus, en hoorde hem van het geloof in Christus.

²⁴Mi ɛeddan kra wussan, yusa-d Filiks akk-d țmeṭṭut-is Drusila, nețțat yellan n wat Isṛail, iceggeɛ a d-awin Bulus, iwakken a sen-d-ihdeṛ ɣef wayen yeɛnan liman di Ɛisa Lmasiḥ.

²⁵En als hij handelde van rechtvaardigheid, en matigheid, en van het toekomende oordeel, Felix, zeer bevreesd geworden zijnde, antwoordde: Voor ditmaal ga heen; en als ik gelegenen tijd zal hebben bekomen, zo zal ik u tot mij roepen.

²⁵Mi gebda Bulus iheddeṛ ɣef lḥeqq, ɣef wamek ilaq ad iḥkem wemdan deg iman-is, ɣef wass n lḥisab i d-iteddun, Filiks ikcem-it lxuf, yenna-yas : Dayen, tzemreḍ aț-țṛuḥeḍ tura. M'ara d-stifeɣ, a k-d-ssiwleɣ.

²⁶En tegelijk ook hopende, dat hem van Paulus geld gegeven zou worden, opdat hij hem losliet; waarom hij hem ook dikwijls ontbood, en sprak met hem.

²⁶Imi i geḍmeɛ di Bulus a s-yefk idrimen, si teswiɛt ɣer tayeḍ issawal-as-ed iwakken ad ihdeṛ yid-es.

²⁷Maar als twee jaren vervuld waren, kreeg Felix Porcius Festus in zijn plaats; en Felix, willende den Joden gunst bewijzen, liet Paulus gevangen.

²⁷Ɛeddan sin n iseggasen ; dɣa Bursyus Fistus yuɣal d lḥakem deg wemkan n Filiks. Filiks-nni imi i gebɣa ad iɛǧeb i wat Isṛail, yeǧǧa Bulus di lḥebs.