¹En terwijl zij tot het volk spraken, kwamen daarover tot hen de priesters, en de hoofdman des tempels, en de Sadduceen;

¹Buṭrus d Yuḥenna mazal-iten heddṛen i lɣaci mi d-wwḍen kra n lmuqedmin, yedda-d yid-sen umeqqran n iɛessasen n lǧameɛ iqedsen akk-d kra n yergazen si tejmaɛt n isaduqiyen

²Zeer ontevreden zijnde, omdat zij het volk leerden, en verkondigden in Jezus de opstanding uit de doden.

²Zeɛfen mi walan ṛṛusul sselmaden lɣaci yerna ssefhamen-ten ɣef ḥeggu n lmegtin qqaṛen-asen : -- Akken i d-yeḥya Sidna Ɛisa si ger lmegtin, akken daɣen ara d-ḥyun lmegtin.

³En zij sloegen de handen aan hen, en zetten ze in bewaring tot den anderen dag; want het was nu avond.

³Sṭfen-ten, rran-ten ɣer lḥebs armi d azekka-nni axaṭer imiren yeɣli-d yiḍ.

⁴En velen van degenen, die het woord gehoord hadden, geloofden; en het getal der mannen werd omtrent vijf duizend.

⁴Lameɛna aṭas seg wid yeslan i wawal, umnen. Ad ilin azal n xemsa alaf n yemdanen i gumnen.

⁵En het geschiedde des anderen daags, dat hun oversten en ouderlingen en Schriftgeleerden te Jeruzalem vergaderden;

⁵Azekka-nni, lḥukkam, lecyux akk-d lɛulama n ccariɛa yellan di temdint n Lquds, nnejmaɛen.

⁶En Annas, de hogepriester, en Kajafas, en Johannes, en Alexander, en zovele er van het hogepriesterlijk geslacht waren.

⁶Yella lmuqeddem ameqqran ițusemman Hannan akk-d wid i s-yețțilin, ḥedṛen daɣen : Kayef, Yuḥenna d Alixandru.

⁷En als zij hen in het midden gesteld hadden, vraagden zij: Door wat kracht, of door wat naam hebt gijlieden dit gedaan?

⁷Wwin-d Buṭrus d Yuḥenna, sbedden-ten di tlemmast-nsen akken a ten-beḥten, qqaṛen-asen : Ansi i wen-d-tekka tezmert-agi, anwa isem s wayes i tneddhem armi txedmem ayagi ?

⁸Toen zeide Petrus, vervuld zijnde met den Heiligen Geest, tot hen: Gij oversten des volks, en gij ouderlingen van Israel!

⁸Dɣa Buṭrus yeččuṛen d Ṛṛuḥ iqedsen, yenna-yasen :

⁹Alzo wij heden rechterlijk onderzocht worden over de weldaad aan een krank mens geschied, waardoor hij gezond geworden is;

⁹A lḥukkam d lecyux n wat Isṛail ! Imi ɣef lxiṛ i nexdem i wergaz-agi aɛiban d wamek i geḥla i ɣ-d-testeqsayem ass-agi,

¹⁰Zo zij u allen kennelijk, en het ganse volk Israel, dat door den Naam van Jezus Christus, den Nazarener, Dien gij gekruist hebt, Welken God van de doden heeft opgewekt, door Hem, zeg ik, staat deze hier voor u gezond.

¹⁰ilaq aț-țeẓrem kunwi d wat Isṛail meṛṛa, belli s yisem n Sidna Ɛisa anaṣari, win akken i tsemmṛem ɣef wumidag, win akken i d-yesseḥya Sidi Ṛebbi si ger lmegtin, s tezmert-is i gbedd wergaz agi tura zdat-wen yeḥla.

¹¹Deze is de Steen, Die van u, de bouwlieden, veracht is, Welke tot een hoofd des hoeks geworden is.

¹¹D nețța i ɣef d-nnant tira iqedsen : D azṛu-nni i tḍeggṛem kunwi ay ibennayen, i guɣalen d azṛu i geṭṭfen lebni. +

¹²En de zaligheid is in geen Anderen; want er is ook onder den hemel geen andere Naam, Die onder de mensen gegeven is, door Welken wij moeten zalig worden.

¹²Deg-s i gella leslak ; ulac di ddunit meṛṛa isem nniḍen s wayes i nezmer a nețțusellek.

¹³Zij nu, ziende de vrijmoedigheid van Petrus en Johannes, en vernemende, dat zij ongeleerde en slechte mensen waren, verwonderden zich, en kenden hen, dat zij met Jezus geweest waren.

¹³Mi walan belli Buṭrus d Yuḥenna heddṛen s laman mbla akukru, wehmen axaṭer ẓran d imdanen ur neɣṛi ara ; ɛeqlen-ten seg wid yeddan d Sidna Ɛisa.

¹⁴En ziende den mens bij hen staan, die genezen was, hadden zij niets daartegen te zeggen.

¹⁴Lameɛna imi walan argaz-nni yeḥlan ibedd zdat-sen, ur ufin d acu ara d-inin.

¹⁵En hun geboden hebbende uit te gaan buiten den raad, overlegden zij met elkander,

¹⁵Umṛen-ten ad ffɣen seg unejmaɛ n ccṛeɛ iwakken ad mcawaṛen wway gar-asen,

¹⁶Zeggende: Wat zullen wij dezen mensen doen? Want dat er een bekend teken door hen geschied is, is openbaar aan allen, die te Jeruzalem wonen, en wij kunnen het niet loochenen.

¹⁶nnan : D acu ara nexdem s yemdanen agi ? Imezdaɣ n temdint n Lquds akk wwin-d s lexbaṛ belli xedmen lbeṛhan yerna ț-țideț ur nezmir ara a nenkeṛ ayagi.

¹⁷Maar opdat het niet meer en meer onder het volk verspreid worde, laat ons hen scherpelijk dreigen, dat zij niet meer tot enig mens in dezen Naam spreken.

¹⁷Lameɛna iwakken lexbaṛ-agi ur iteffeɣ ara ger lɣaci, a neggal deg-sen ur țțuɣalen ara ad mmeslayen ula i yiwen s yisem-agi.

¹⁸En als zij hen geroepen hadden, zeiden zij hun aan, dat zij ganselijk niet zouden spreken, noch leren, in den Naam van Jezus.

¹⁸Uɣalen ssawlen-asen, gullen deg-sen iwakken ur țțuɣalen ara ad mmeslayen neɣ ad slemden s yisem-agi n Ɛisa.

¹⁹Maar Petrus en Johannes, antwoordende, zeiden tot hen: Oordeelt gij, of het recht is voor God, ulieden meer te horen dan God.

¹⁹Lameɛna Buṭrus d Yuḥenna nnan-asen : D acu i d lḥeqq zdat Ṛebbi, a wen-naɣ awal i kunwi neɣ a naɣ awal i Sidi Ṛebbi ?

²⁰Want wij kunnen niet laten te spreken, hetgeen wij gezien en gehoord hebben.

²⁰Walit s yiman nwen ! Nukni ur nezmir ara a nessusem ɣef wayen neẓra d wayen nesla.

²¹Maar zij dreigden hen nog meer, en lieten ze gaan, niets vindende, hoe zij hen straffen zouden, om des volks wil; want zij verheerlijkten allen God over hetgeen er geschied was.

²¹Rnan gullen deg-sen, lameɛna serrḥen-asen imi ur d-ufin ara sebba s wayes ara ten-ɛaqben, yerna lɣaci akk țḥemmiden Sidi Ṛebbi ɣef wayen yedṛan,

²²Want de mens was meer dan veertig jaren oud, aan welken dit teken der genezing geschied was.

²²axaṭer argaz-agi i geḥlan s lbeṛhan di leɛmeṛ-is akteṛ n ṛebɛin iseggasen.

²³En zij, losgelaten zijnde, kwamen tot de hunnen, en verkondigden al wat de overpriesters en de ouderlingen tot hen gezegd hadden.

²³Mi sen-serrḥen, ṛuḥen ɣer watmaten, ḥkan-asen akk ayen i sen-d-nnan lmuqedmin imeqqranen d lecyux.

²⁴En als dezen dat hoorden, hieven zij eendrachtelijk hun stem op tot God, en zeiden: Heere! Gij zijt de God, Die gemaakt hebt den hemel, en de aarde, en de zee, en alle dingen, die in dezelve zijn.

²⁴Mi slan watmaten-nni i wayen i d-yenna Buṭrus, akken ma llan serrḥen i taɣect-nsen, nedhen ɣer Sidi Ṛebbi nnan : A Sidi Ṛebbi, kečč i gxelqen igenni, lqaɛa, lebḥeṛ d wayen akk yellan.

²⁵Die door den mond van David Uw knecht, gezegd hebt: Waarom woeden de heidenen, en hebben de volken ijdele dingen bedacht?

²⁵D kečč i d-ineṭqen s Ṛṛuḥ-ik iqedsen seg yimi n jeddi-tneɣ Dawed aqeddac-ik, mi d-yenna : Acuɣeṛ ccwal-agi ger leǧnas, acuɣeṛ igduden ggaren-d anagar yir ixemmimen ?

²⁶De koningen der aarde zijn te zamen opgestaan, en de oversten zijn bijeenvergaderd tegen den Heere, en tegen Zijn Gezalfde.

²⁶Igelliden n ddunit heggan iman nsen, imeqqranen ddukklen akk, ffɣen-d d iɛdawen n Sidi Ṛebbi akk-d Lmasiḥ-ines.

²⁷Want in der waarheid zijn vergaderd tegen Uw heilig Kind Jezus, Welken Gij gezalfd hebt, beiden Herodes en Pontius Pilatus, met de heidenen en de volken Israels;

²⁷Axaṭer ț-țideț, di temdint-agi, Hiṛudus d Bilaṭus mcawaṛen, ddukklen nutni d ibeṛṛaniyen akk-d wat Isṛail, uɣalen d iɛdawen n Sidna Ɛisa imqeddes i textaṛeḍ d Lmasiḥ.

²⁸Om te doen al wat Uw hand en Uw raad te voren bepaald had, dat geschieden zou.

²⁸Ayen akka xedmen, d ayen akken i tqesdeḍ keččini di lebɣi-inek, s tezmert-ik, si zik.

²⁹En nu dan, Heere, zie op hun dreigingen, en geef Uw dienstknechten met alle vrijmoedigheid Uw woord te spreken;

²⁹I tura, a Sidi Ṛebbi, wali-d amek akka i ɣ ssaggaden ; efk-aɣ-d a Sidi Ṛebbi tazmert s wayes ara nbecceṛ awal-ik s ṭṭmana mbla akukru.

³⁰Daarin, dat Gij Uw hand uitstrekt tot genezing, en dat tekenen en wonderen geschieden door den Naam van Uw heilig Kind Jezus.

³⁰Ssers-ed afus-ik iwakken ad ḥlun imuḍan, iwakken a d-ilint licaṛat d lbeṛhanat s yisem n Sidna Ɛisa aqeddac-ik imqeddes.

³¹En als zij gebeden hadden, werd de plaats, in welke zij vergaderd waren, bewogen. En zij werden allen vervuld met den Heiligen Geest, en spraken het Woord Gods met vrijmoedigheid.

³¹Mi fukken taẓallit, amkan-nni anda nnejmaɛen yergagi ; ččuṛen akk s Ṛṛuḥ iqedsen, bdan țbecciṛen awal n Sidi Ṛebbi s ṭṭmana mbla tugdi.

³²En de menigte van degenen, die geloofden, was een hart en een ziel; en niemand zeide, dat iets van hetgeen hij had, zijn eigen ware, maar alle dingen waren hun gemeen.

³²Wid akk yumnen s Lmasiḥ, ddukklen akk s yiwen n wul, s yiwen n ṛṛuḥ, ula d yiwen deg-sen ur yeḥsib ayen yesɛa d ayla-s i yiman-is kan, meɛna cerken kullec wway gar-asen.

³³En de apostelen gaven met grote kracht getuigenis van de opstanding van den Heere Jezus; en er was grote genade over hen allen.

³³Ṛṛusul țcehhiden-d ɣef ḥeggu n Sidna Ɛisa s tezmert tameqqrant yerna ṛṛeḥma n Sidi Ṛebbi txeddem deg-sen s lǧehd.

³⁴Want er was ook niemand onder hen, die gebrek had; want zovelen als er bezitters waren van landen of huizen, die verkochten zij, en brachten den prijs der verkochte goederen, en legden dien aan de voeten der apostelen.

³⁴Ulac gar-asen win ixuṣṣen ; wid akk yesɛan igran neɣ ixxamen zzenzen-ten,

³⁵En aan een iegelijk werd uitgedeeld, naar dat elk van node had.

³⁵idrimen-nni i d-țțawin deg-sen, țțawin-ten ɣer ifassen n ṛṛusul i ten-ifeṛṛqen i mkul yiwen ɣef leḥsab n wakken yeḥwaǧ.

³⁶En Joses, van de apostelen toegenaamd Barnabas (hetwelk is, overgezet zijnde, een zoon der vertroosting), een Leviet, van geboorte uit Cyprus,

³⁶Yusef illan n at Lewwi iwumi semman ṛṛusul Barnabas, ( yeɛni argaz inehhun ) i glulen di tegzirt n Qubṛus,

³⁷Alzo hij een akker had, verkocht dien, en bracht het geld, en legde het aan de voeten der apostelen.

³⁷yesɛa yiwen n yiger, izzenz-it, yewwi-d idrimen-nni, yefka-ten i ṛṛusul.