¹Daarna ben ik, na veertien jaren, wederom naar Jeruzalem opgegaan met Barnabas, ook Titus medegenomen hebbende.

¹Mi ɛeddan ṛbeɛṭac iseggasen, ɛawdeɣ uliɣ ɣer temdint n Lquds akk-d Barnabas, wwiɣ daɣen yid-i gma-tneɣ Tit.

²En ik ging op door een openbaring, en stelde hun het Evangelie voor, dat ik predik onder de heidenen; en in het bijzonder aan degenen, die in achting waren, opdat ik niet enigszins tevergeefs zou lopen of gelopen hebben.

²Uliɣ, axaṭer d Sidi Ṛebbi i yi-t-id yumṛen deg uweḥḥi. Sfehmeɣ-asen lexbaṛ n lxiṛ i țbecciṛeɣ ger wid ur nelli ara n wat Isṛail ; mliɣ-asen-t weḥḥed-sen i yimeqqranen n tejmaɛt iwakken ayen xedmeɣ armi d ass-a ur ițṛuḥ ara baṭel.

³Maar ook Titus, die met mij was, een Griek zijnde, werd niet genoodzaakt zich te laten besnijden.

³Tit, aṛfiq-iw yellan d ayunani, yiwen ur iḥettem fell-as ad iḍheṛ,

⁴En dat om der ingekropen valse broederen wil, die van bezijden ingekomen waren, om te verspieden onze vrijheid, die wij in Christus Jezus hebben, opdat zij ons zouden tot dienstbaarheid brengen.

⁴ɣas akken llan yir watmaten i d-ikecmen gar-aneɣ s tuffra, bɣan a t-ḥeṛsen ad iḍheṛ. Kecmen-d gar-aneɣ iwakken ad walin tilelli i nesɛa di tikli-nneɣ akk-d Ɛisa Lmasiḥ, bɣan a ɣ-rren d aklan-nsen.

⁵Denwelken wij ook niet een uur hebben geweken met onderwerping, opdat de waarheid van het Evangelie bij u zou verblijven.

⁵Ula d yiwet n tikkelt ur nekni zdat-sen, iwakken tideț yellan di lexbaṛ n lxiṛ aț-țeqqim gar-awen.

⁶En van degenen, die geacht waren, wat te zijn, hoedanigen zij eertijds waren, verschilt mij niet; God neemt den persoon des mensen niet aan; want die geacht waren, hebben mij niets toegebracht.

⁶Ma d wid yesɛan lqima gar-awen, [ ur iyi-tewqiɛ ara lmeɛna d acu i llan zik, axaṭer Sidi Ṛebbi ur ixeddem ara lxilaf ger yemdanen ] ; wid-nni yesɛan lqima ur ḥețțmen ara fell-i ad xedmeɣ ayen nniḍen.

⁷Maar daarentegen, als zij zagen, dat aan mij het Evangelie der voorhuid toebetrouwd was, gelijk aan Petrus dat der besnijdenis;

⁷Lameɛna walan belli Sidi Ṛebbi iwekkel-iyi iwakken ad beccṛeɣ lexbaṛ n lxiṛ i wid ur nelli ara n wat Isṛail, am akken i gceggeɛ Buṭrus ad ibecceṛ lexbaṛ n lxiṛ i wat Isṛail.

⁸(Want Die in Petrus krachtelijk wrocht tot het apostelschap der besnijdenis, Die wrocht ook krachtelijk in mij onder de heidenen);

⁸Axaṭer, Sidi Ṛebbi i gerran Buṭrus d ṛṛasul n wid yellan n wat Isṛail, yerra-yi ula d nekk d ṛṛasul n wid ur nelli ara n wat Isṛail.

⁹En als Jakobus, en Cefas, en Johannes, die geacht waren pilaren te zijn, de genade, die mij gegeven was, bekenden, gaven zij mij en Barnabas de rechter hand der gemeenschap, opdat wij tot de heidenen, en zij tot de besnijdenis zouden gaan;

⁹Yeɛqub, Buṭrus akk-d Yuḥenna yețwaḥesben d imeqqranen n tejmaɛt, setɛeṛfen belli d Sidi Ṛebbi i yi-d ifkan ccɣel-agi, dɣa selmen fell-aneɣ afus deg ufus iwakken a ɣ-d-beggnen belli qeblen ayagi. Imiren nemsefham : nutni ad ṛuḥen ad beccṛen i wat Isṛail, ma d nekk akk-d Barnabas, a nṛuḥ a nbecceṛ i wid ur nelli ara n wat Isṛail ;

¹⁰Alleenlijk, dat wij den armen zouden gedenken; hetwelk zelf ik ook benaarstigd heb te doen.

¹⁰acu kan, weṣṣan-aɣ iwakken ur ntețțu ara igellilen n tejmuyaɛ-nsen yellan di temdint n Lquds, ayagi ur stehzaɣ ara deg-s, xedmeɣ-t seg-wul.

¹¹En toen Petrus te Antiochie gekomen was, wederstond ik hem in het aangezicht, omdat hij te bestraffen was.

¹¹Asmi i d-yusa Buṭrus ɣer temdint n Antyuc, qubleɣ-t ɣer wudem-is zdat lɣaci, axaṭer yeɣleḍ.

¹²Want eer sommigen van Jakobus gekomen waren, at hij mede met de heidenen; maar toen zij gekomen waren, onttrok hij zich en scheidde zichzelven af, vrezende degenen, die uit de besnijdenis waren.

¹²Uqbel a d-asen kra n yemdanen i d-iceggeɛ Yeɛqub, yella itețț akk-d watmaten ur nelli ara n wat Isṛail, lameɛna akken kan i d-wwḍen, iḥbes lmakla yid-sen iwexxeṛ fell-asen, axaṭer yuggad wid iṭṭfen di lɛaddat n wat Isṛail.

¹³En ook de andere Joden veinsden met hem; alzo dat ook Barnabas mede afgetrokken werd door hun veinzing.

¹³Atmaten nniḍen n wat Isṛail xedmen am nețța, wexxṛen ula d nutni, yuɣal armi ula d Barnabas iɛuned-iten.

¹⁴Maar als ik zag, dat zij niet recht wandelden naar de waarheid van het Evangelie, zeide ik tot Petrus in aller tegenwoordigheid: Indien gij, die een Jood zijt, naar heidense wijze leeft, en niet naar Joodse wijze, waarom noodzaakt gij de heidenen naar de Joodse wijze te leven?

¹⁴Mi walaɣ ur teddun ara akken ilaq am akken i d-yeqqaṛ lexbaṛ n lxiṛ , nniɣ i Buṭrus zdat lɣaci meṛṛa : ma yella kečč yellan seg wat Isṛail tețɛiceḍ am wid ur nelli ara n wat Isṛail, amek ara tḥeṛṣeḍ wid ur nelli ara n wat Isṛail ad ɛicen am wat Isṛail ?

¹⁵Wij zijn van nature Joden, en niet zondaars uit de heidenen;

¹⁵Nukni ur nelli ara d imednuben am leǧnas nniḍen, laṣel-nneɣ seg wat Isṛail.

¹⁶Doch wetende, dat de mens niet gerechtvaardigd wordt uit de werken der wet, maar door het geloof van Jezus Christus, zo hebben wij ook in Christus Jezus geloofd, opdat wij zouden gerechtvaardigd worden uit het geloof van Christus, en niet uit de werken der wet; daarom dat uit de werken der wet geen vlees zal gerechtvaardigd worden.

¹⁶Lameɛna neẓra belli amdan yețțuɣal d aḥeqqi zdat Sidi Ṛebbi s liman-ines di Ɛisa Lmasiḥ, mačči imi gxeddem ayen i d-teqqaṛ ccariɛa ; daymi ula d nukni numen s Ɛisa Lmasiḥ, iwakken a nuɣal d iḥeqqiyen zdat Sidi Ṛebbi s liman di Ɛisa Lmasiḥ, mačči imi nxeddem ayen i d-teqqaṛ ccariɛa n Musa. Axaṭer ula d yiwen ur izmir ad yuɣal d aḥeqqi zdat Ṛebbi imi i gettabaɛ ccariɛa n Musa.

¹⁷Maar indien wij, die in Christus zoeken gerechtvaardigd te worden, ook zelven zondaars bevonden worden, is dan Christus een dienaar der zonde? Dat zij verre.

¹⁷Nukni nețnadi a nuɣal d iḥeqqiyen s liman di Lmasiḥ ; ma nufa iman-nneɣ d imednuben ula d nukni am leǧnas nniḍen, eɛni d Lmasiḥ i ɣ-ițțawin ɣer ddnub ? Xaṭi !

¹⁸Want indien ik, hetgeen ik afgebroken heb, datzelve wederom opbouw, zo stel ik mijzelven tot een overtreder.

¹⁸Axaṭer ma uɣaleɣ ɣer ccariɛa nni i ǧǧiɣ, ihi rriɣ iman-iw d amɛaṣi ;

¹⁹Want ik ben door de wet der wet gestorven, opdat ik Gode leven zou.

¹⁹ɣef wayen yeɛnan ccariɛa aql-iyi mmuteɣ, yerna d nețțat i yi-wwin ɣer lmut ; ayagi yedṛa-d iwakken ad sɛuɣ tudert di Sidi Ṛebbi ; aql-iyi țwasemmṛeɣ ɣef wumidag akk-d Lmasiḥ.

²⁰Ik ben met Christus gekruist; en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons van God, Die mij liefgehad heeft, en Zichzelven voor mij overgegeven heeft.

²⁰Tura mačči d nekk i gețțidiren, d Lmasiḥ i gețțidiren deg-i ; axaṭer tudert-iw di ddunit, țɛiceɣ-ț s liman di Mmi-s n Sidi Ṛebbi i yi-ḥemmlen yerna isebbel iman-is fell-i.

²¹Ik doe de genade Gods niet te niet; want indien de rechtvaardigheid door de wet is, zo is dan Christus tevergeefs gestorven.

²¹Ur sseɣlayeɣ ara lqima n ṛṛeḥma n Sidi Ṛebbi, axaṭer ma nezmer a nuɣal d iḥeqqiyen zdat Ṛebbi s ccariɛa n Musa, ihi Lmasiḥ yemmut ɣef wulac !