1En Zijn twaalf discipelen samengeroepen hebbende, gaf Hij hun kracht en macht over al de duivelen, en om ziekten te genezen.
1Sidna Ɛisa isnejmaɛ-ed tnac yinelmaden-is, yefka-yasen tazmert d lḥekma s wacu ara ssufɣen leǧnun, ara sseḥlun imuḍan.
2En Hij zond hen heen, om te prediken het Koninkrijk Gods, en de kranken gezond te maken.
2Iceggeɛ-iten ad beccṛen tageldit n Ṛebbi, yerna ad sseḥlun imuḍan.
3En Hij zeide tot hen: Neemt niets mede tot den weg, noch staven, noch male, noch brood, noch geld; noch iemand van u zal twee rokken hebben.
3Yenna-yasen : Ur țțawit acemma yid-wen d aɛwin, ur țțawit aɛekkaz neɣ agrab (aqwrab), ur țțawit aɣṛum neɣ idrimen, ur țțawit ara daɣen sin yiqendyaṛ.
4En in wat huis gij ook zult ingaan, blijft aldaar, en gaat van daar uit.
4Kra n win ara yestṛeḥben yis wen, qqimet deg wexxam-is alamma tṛuḥem.
5En zo wie u niet zullen ontvangen, uitgaande van die stad, schudt ook het stof af van uw voeten, tot een getuigenis tegen hen.
5Ma d anda ur stṛeḥben ara yis-wen, m'ara teffɣem si taddart-nni, zwit ula d aɣebbaṛ-is seg yiḍaṛṛen nwen, iwakken aț-țcehdem fell-asen belli d nutni i kkun-yugin.
6En zij, uitgaande, doorgingen al de vlekken, verkondigende het Evangelie, en genezende de zieken overal.
6Ṛuḥen, țeddun si taddart ɣer tayeḍ, țbecciṛen lexbaṛ n lxiṛ, sseḥlayen imuḍan di mkul amkan.
7En Herodes, de viervorst, hoorde al de dingen, die van Hem geschiedden; en was twijfelmoedig, omdat van sommigen gezegd werd, dat Johannes van de doden was opgestaan;
7Hiṛudus lḥakem n tmurt n Jlili, yeɛweq mi gesla s wayen yedṛan meṛṛa, axaṭer kra n yemdanen qqaṛen : « d Yeḥya i d-iḥyan si ger lmegtin ! »
8En van sommigen, dat Elias verschenen was; en van anderen, dat een profeet van de ouden was opgestaan.
8Wiyaḍ qqaṛen : « d Sidna Ilyas i d-yuɣalen ! » Neɣ : « ahat d yiwen si lenbiya n zik i d-iḥyan ! »
9En Herodes zeide: Johannes heb ik onthoofd; wie is nu Deze, van Welken ik zulke dingen hoor? En hij zocht Hem te zien.
9Lameɛna Hiṛudus yeqqaṛ : « Yeḥya kkseɣ-as aqeṛṛuy ! Anwa-t ihi wagi i ɣef selleɣ annect-agi ? » Dɣa ițqellib ad iẓer Sidna Ɛisa.
10En de apostelen, wedergekeerd zijnde, verhaalden Hem al wat zij gedaan hadden. En Hij nam hen mede en vertrok alleen in een woeste plaats der stad, genaamd Bethsaida.
10Mi d-uɣalen ṛṛusul n Sidna Ɛisa, bdan ḥekkun-as ayen akk i xedmen. Yewwi-ten yid-es ɣer yiwen wemkan, ɣer tama n taddart n Bitsayda akken ad qqimen weḥḥed-sen.
11En de scharen, dat verstaande, volgden Hem; en Hij ontving ze, en sprak tot hen van het Koninkrijk Gods; en die genezing van node hadden, maakte Hij gezond.
11Mi slan anda yella lɣaci tebɛen-t. Nețța yesteṛḥeb yis-sen, yebda iheddeṛ-asen ɣef tgeldit n Ṛebbi, yesseḥla daɣen wid ihelken.
12En de dag begon te dalen; en de twaalven, tot Hem komende, zeiden tot Hem: Laat de schare van U, opdat zij, heengaande in de omliggende vlekken en in de dorpen, herberg nemen mogen, en spijze vinden; want wij zijn hier in een woeste plaats.
12Akken qṛib ad yeɣli yiṭij, tnac-nni n ṛṛusul usan-d ɣer Sidna Ɛisa nnan-as : Serreḥ i lɣaci ad ṛuḥen ɣer temdinin ț-țudrin iqeṛben iwakken ad afen ayen ara ččen d wanda ara ṭsen, axaṭer aql-aɣ deg wemkan yexlan.
13Maar Hij zeide tot hen: Geeft gij hun te eten. En zij zeiden: Wij hebben niet meer dan vijf broden, en twee vissen; tenzij dan dat wij heengaan en spijs kopen voor al dit volk;
13Sidna Ɛisa yenna-yasen : Fket-asen kunwi s yiman-nwen ayen ara ččen. Erran-as : ?uṛ-nneɣ anagar xemsa teḥbulin n weɣṛum d sin yiselman. Neɣ tebɣiḍ a nṛuḥ nukni a d-naɣ ayen ara ččen lɣaci-agi ?
14Want er waren omtrent vijf duizend mannen. Doch Hij zeide tot Zijn discipelen: Doet hen nederzitten bij zaten, elk van vijftig.
14Llan dinna azal n xemsa alaf n yergazen. Sidna Ɛisa yenna i yinelmaden-is : Feṛqet lɣaci ț-țirebbaɛ n xemsin xemsin, tesɣimem-ten.
15En zij deden alzo, en deden hen allen nederzitten.
15Ṛuḥen sɣimen-ten akken i sen-d yenna.
16En Hij, de vijf broden en de twee vissen genomen hebbende, zag op naar den hemel, en zegende die, en brak ze, en gaf ze den discipelen, om der schare voor te leggen.
16Sidna Ɛisa yerfed allen-is ɣer yigenni, yeḥmed Ṛebbi icekkeṛ-it, yeddem-ed xemsa-nni teḥbulin n weɣṛum d sin-nni iselman yebḍa-ten, yefka-ten i inelmaden-is a ten- feṛqen i lɣaci.
17En zij aten en werden allen verzadigd; en er werd opgenomen, hetgeen hun van de brokken overgeschoten was, twaalf korven.
17?čan akk armi ṛwan, yerna ččuṛen tnac yiḍellaɛen s wayen i d-yugran.
18En het geschiedde, als Hij alleen was biddende, dat de discipelen met Hem waren, en Hij vraagde hen, zeggende: Wie zeggen de scharen, dat Ik ben?
18Yiwen wass Sidna Ɛisa yeqqim weḥd-es yețẓalla. Inelmaden-is qeṛṛben ɣuṛ-es dɣa isteqsa-ten yenna-yasen : D acu-yi ɣer lɣaci ?
19En zij, antwoordende, zeiden: Johannes de Doper; en anderen: Elias; en anderen: Dat enig profeet van de ouden opgestaan is.
19Rran-as : Kra qqaṛen d Yeḥya aɣeṭṭas ; wiyaḍ d Sidna Ilyas i d-yuɣalen ; ma d kra nniḍen qqaṛen d yiwen si lenbiya n zik i d-iḥyan si ger lmegtin.
20En Hij zeide tot hen: Maar gijlieden, wie zegt gij, dat Ik ben? En Petrus, antwoordende, zeide: De Christus Gods.
20Yenna-yasen : I kunwi, d acu-yi ɣuṛ-wen ? Yenṭeq Buṭrus yenna-yas : D kečč i d Lmasiḥ n Ṛebbi.
21En Hij gebood hun scherpelijk en beval, dat zij dit niemand zeggen zouden;
21Sidna Ɛisa iweṣṣa-ten ur qqaṛen i yiwen belli d nețța i d Lmasiḥ.
22Zeggende: De Zoon des mensen moet veel lijden, en verworpen worden van de ouderlingen, en overpriesters, en Schriftgeleerden, en gedood en ten derden dage opgewekt worden.
22Yenna-yasen daɣen : Ilaq Mmi-s n bunadem ad yeɛteb aṭas. A t-nekkṛen lecyux d lmuqedmin imeqqranen akk-d lɛulama n ccariɛa yerna a t-nɣen, lameɛna ass wis tlata a d-iḥyu si ger lmegtin.
23En Hij zeide tot allen: Zo iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelven, en neme zijn kruis dagelijks op, en volge Mij.
23Yenna daɣen i lɣaci : Win yebɣan ad iddu yid-i ur ilaq ara ad ixemmem ɣef tudert-is ; ilaq ad iqbel ad yenɛețțab yal ass ɣef ddemma n yisem-iw yerna ad yetbeɛ abrid-iw.
24Want zo wie zijn leven behouden wil, die zal het verliezen; maar zo wie zijn leven verliezen zal, om Mijnentwil, die zal het behouden.
24Axaṭer win yebɣan ad isellek tudert-is a s-tṛuḥ. Ma d win iwumi ara tṛuḥ ɣef ddemma-w ad yuɣal a ț-yaf.
25Want wat baat het een mens, die de gehele wereld zou winnen, en zichzelven verliezen, of schade zijns zelfs lijden?
25D acu i d lfayda n wemdan ara irebḥen ddunit meṛṛa ma yesṛuḥ tudert-is neɣ issenger iman-is ?
26Want zo wie zich Mijns en Mijner woorden zal geschaamd hebben, diens zal de Zoon des mensen Zich schamen, wanneer Hij komen zal in Zijn heerlijkheid, en in de heerlijkheid des Vaders, en der heilige engelen.
26Atan win issetḥan yis-i neɣ s yimeslayen iw, ad issetḥi yis Mmi-s n bunadem m'ara d-yas di tmanegt-is ț-țmanegt n Baba Ṛebbi akk-d lmalayekkat iqedsen.
27En Ik zeg u waarlijk: Er zijn sommigen dergenen, die hier staan, die den dood niet zullen smaken, totdat zij het Koninkrijk Gods zullen gezien hebben.
27A wen-d-iniɣ tideț, llan gar-awen wid ur nețmețțat ara alamma walan Tageldit n Ṛebbi.
28En het geschiedde, omtrent acht dagen na deze woorden, dat Hij medenam Petrus, en Johannes, en Jakobus, en klom op den berg, om te bidden.
28Ɛeddan azal n tmanya wussan segmi i d-yenna imeslayen-agi. Sidna Ɛisa yewwi yid-es Buṭrus, Yuḥenna d Yeɛqub, yuli ɣer wedrar ad iẓẓall.
29En als Hij bad, werd de gedaante Zijns aangezichts veranderd, en Zijn kleding wit en zeer blinkende.
29Mi gella ideɛɛu yenbeddal wudem-is, llebsa-s tuɣal ț-țamellalt tețfeǧǧiǧ am yiṭij.
30En ziet, twee mannen spraken met Hem, welke waren Mozes en Elias.
30Taswiɛt kan bedden-d ɣuṛ-es sin yergazen heddṛen yid-es : d Sidna Musa akk-d Sidna Ilyas.
31Dewelke, gezien zijnde in heerlijkheid, zeiden Zijn uitgang, dien Hij zoude volbrengen te Jeruzalem.
31Banen-ed di tafat tameqqrant, țmeslayen yid-es ɣef lmut-is ara yedṛun di temdint n Lquds.
32Petrus nu, en die met hem waren, waren met slaap bezwaard; en ontwaakt zijnde, zagen zij Zijn heerlijkheid, en de twee mannen, die bij Hem stonden.
32Buṭrus d yimdukkal-is yewwi ten yiḍes. Mi d-endekwalen, walan tamanegt n Sidna Ɛisa akk-d wid yellan yid-es.
33En het geschiedde, als zij van Hem afscheidden, zo zeide Petrus tot Jezus: Meester, het is goed, dat wij hier zijn; en laat ons drie tabernakelen maken, voor U een, en voor Mozes een, en voor Elias een; niet wetende, wat hij zeide.
33Mi kkren ad ṛuḥen sin-nni yergazen, yenṭeq Buṭrus ɣer Sidna Ɛisa yenna : A Sidi, acḥal yelha m'akka nella dagi ! Ma tebɣiḍ a nesbedd tlata yiqiḍunen, yiwen i kečč, yiwen i Sidna Musa wayeḍ i Sidna Ilyas. Yenna-d akka, axaṭer ur yeẓri d acu i d-iqqaṛ !
34Als hij nu dit zeide, kwam een wolk, en overschaduwde hen; en zij werden bevreesd, als die in de wolk ingingen.
34Mazal-it iheddeṛ mi ten-id-tɣumm yiwet n tagut. Buṭrus d imdukkal-is ikcem-iten lxuf d ameqqran.
35En er geschiedde een stem uit de wolk, zeggende: Deze is Mijn geliefde Zoon; hoort Hem!
35Iffeɣ-ed yiwen n ṣṣut si tagut-nni yenna-d : Wagi d Mmi, d nețța i xtaṛeɣ, smeḥsiset-as.
36En als de stem geschiedde, zo werd Jezus alleen gevonden. En zij zwegen stil, en verhaalden in die dagen niemand iets van hetgeen zij gezien hadden.
36Mi geḥbes ṣṣut-nni, walan anagar Sidna Ɛisa. Deg ussan-nni, inelmaden ur ḥkin i yiwen ayen ẓran.
37En het geschiedde des daags daaraan, als zij van den berg afkwamen, dat Hem een grote schare in het gemoet kwam.
37Azekka-nni mi d-ṣubben seg wedrar, aṭas n lɣaci i d-immugren Sidna Ɛisa.
38En ziet, een man van de schare riep uit, zeggende: Meester, ik bid U, zie toch mijn zoon aan; want hij is mij een eniggeborene.
38Atah yiwen wergaz iɛeggeḍ-ed si ger lɣaci yenna : A Sidi, di leɛnaya-k muqel-ed ɣer mmi, ala nețța i sɛiɣ !
39En zie, een geest neemt hem, en van stonde aan roept hij, en hij scheurt hem, dat hij schuimt, en wijkt nauwelijks van hem, en verplettert hem.
39Ikcem-it uṛuḥani, tiswiɛin m'ara t-ițhuccu, yețɛeggiḍ alamma ffɣent-ed tkufta seg imi-s, ur as-ițserriḥ ara alamma yerẓa-t akk.
40En ik heb Uw discipelen gebeden, dat zij hem zouden uitwerpen, en zij hebben niet gekund.
40?elleleɣ inelmaden-ik a t-ssufɣen seg-s, lameɛna ur zmiren ara.
41En Jezus, antwoordende, zeide: O ongelovig en verkeerd geslacht, hoe lang zal Ik nog bij ulieden zijn, en ulieden verdragen? Breng uw zoon hier.
41Sidna Ɛisa yenṭeq yenna : A lǧil ijehlen iɛewjen, ar melmi ara yiliɣ yid-wen, ara wen-sebṛeɣ ? Awi-d mmi-k ɣer dagi !
42En nog, als hij naar Hem toekwam, scheurde hem de duivel, en verscheurde hem; maar Jezus bestrafte den onreinen geest, en maakte het kind gezond, en gaf hem zijn vader weder.
42Akken i d-iqeṛṛeb weqcic-nni, aṛuḥani isseglallez-it di lqaɛa armi i d-țeffɣent tkufta seg yimi-s. Sidna Ɛisa yefka lameṛ i uṛuḥani-nni iwakken a t-iffeɣ. Aqcic-nni yeḥla, Sidna Ɛisa yerra-t i baba-s.
43En zij werden allen verslagen over de grootdadigheid Gods. En als zij allen zich verwonderden over al de dingen, die Jezus gedaan had, zeide Hij tot Zijn discipelen:
43Lɣaci meṛṛa wehmen di tezmert n Sidi Ṛebbi. Imi tɛeǧǧben akk s wayen i gxeddem, Sidna Ɛisa yenṭeq ɣer yinelmaden-is yenna :
44Legt gij deze woorden in uw oren: Want de Zoon des mensen zal overgeleverd worden in der mensen handen.
44?esset-ed mliḥ i wayen ara wen-d-iniɣ tura : « Mmi-s n bunadem ad ițțusellem ger ifassen n yemdanen. »
45Maar zij verstonden dit woord niet, en het was voor hen verborgen, alzo dat zij het niet begrepen; en zij vreesden van dat woord Hem te vragen.
45Inelmaden-is ur fhimen ara imeslayen-agi, lmeɛna-ines tețwaffer fell-asen iwakken ur t-fehmen ara yerna kukran a t-steqsin.
46En er rees een overlegging onder hen, namelijk, wie van hen de meeste ware.
46Inelmaden țmeslayen wway gar-asen, țmesteqsayen anwa i d ameqqran deg-sen.
47Maar Jezus, ziende de overleggingen hunner harten, nam een kindeken, en stelde dat bij Zich;
47Sidna Ɛisa yeẓran ayen țxemmimen deg ulawen-nsen, ikker yeddem-ed yiwen weqcic isbedd-it zdat-es,
48En zeide tot hen: Zo wie dit kindeken ontvangen zal in Mijn Naam, die ontvangt Mij; en zo wie Mij ontvangen zal, ontvangt Hem, Die Mij gezonden heeft. Want die de minste onder u allen is, die zal groot zijn.
48yenna-yasen : Win iqeblen aqcic am wagi ɣef ddemma n yisem-iw d nekk i geqbel, win i yi-qeblen, yeqbel win i yi-d iceggɛen. Win yessimẓiyen iman-is gar-awen d nețța i d ameqqran.
49En Johannes antwoordde en zeide: Meester! wij hebben een gezien, die in Uw Naam de duivelen uitwierp, en wij hebben het hem verboden, omdat hij U met ons niet volgt.
49Yuḥenna yenna i Sidna Ɛisa : A Sidi, neẓra yiwen wergaz yessuffuɣ leǧnun s yisem-ik, nebɣa a s-neqḍeɛ imi ur k-itbiɛ ara am nukni.
50En Jezus zeide tot hem: Verbied het niet; want wie tegen ons niet is, die is voor ons.
50Sidna Ɛisa yerra-yas : Ur s-țțagit ara ! Win ur wen-d neffiɣ ara d aɛdaw, yid-wen i gella !
51En het geschiedde, als de dagen Zijner opneming vervuld werden, zo richtte Hij Zijn aangezicht, om naar Jeruzalem te reizen.
51Mi qṛib a d-awḍen wussan i deg ara yețwarfed ɣer igenwan, Sidna Ɛisa yeqsed ad iṛuḥ ɣer temdint n Lquds.
52En Hij zond boden uit voor Zijn aangezicht; en zij, heengereisd zijnde, kwamen in een vlek der Samaritanen, om voor Hem herberg te bereiden.
52Yessezwer imceggɛen zdat-es iwakken a s-heggin ayen ilaqen. Kecmen ɣer yiwet n taddart n yisamariyen,
53En zij ontvingen Hem niet, omdat Zijn aangezicht was als reizende naar Jeruzalem.
53lameɛna ugin ad stṛeḥben yis imi slan ɣer temdint n Lquds i gteddu.
54Als nu Zijn discipelen, Jakobus en Johannes, dat zagen, zeiden zij: Heere, wilt Gij, dat wij zeggen, dat vuur van den hemel nederdale, en dezen verslinde, gelijk ook Elias gedaan heeft?
54Yeɛqub d Yuḥenna mi ẓran ayagi, nnan : A Sidi, tebɣiḍ a nefk lameṛ i tmes n yigenni a d-teɣli fell-asen a ten tessenger ?
55Maar Zich omkerende, bestrafte Hij hen, en zeide: Gij weet niet van hoedanigen geest gij zijt.
55Sidna Ɛisa yezzi ɣuṛ-sen, iɛeggeḍ fell-asen yenna : Acuɣeṛ i tețxemmimem akka ?
56Want de Zoon des mensen is niet gekomen om der mensen zielen te verderven, maar om te behouden. En zij gingen naar een ander vlek.
56Mmi-s n bunadem ur d-yusi ara ad issenger imdanen lameɛna yusa-d a ten-isellek. Dɣa ṛuḥen ɣer taddart nniḍen.
57En het geschiedde op den weg, als zij reisden, dat een tot Hem zeide: Heere, ik zal U volgen, waar Gij ook heengaat.
57Mi teddun deg webrid, yiwen wergaz yenna i Sidna Ɛisa : A Sidi, anda teddiḍ ad dduɣ !
58En Jezus zeide tot hem: De vossen hebben holen, en de vogelen des hemels nesten; maar de Zoon des mensen heeft niet, waar Hij het hoofd nederlegge.
58Sidna Ɛisa yerra-yas : Uccanen ɣuṛ-sen lɣiṛan, ifṛax n yigenni sɛan leɛcuc, ma d Mmi-s n bunadem ur yesɛi ara anda ara yessers aqeṛṛuy-is.
59En Hij zeide tot een anderen: Volg Mij. Doch hij zeide: Heere, laat mij toe, dat ik heenga, en eerst mijn vader begrave.
59Dɣa yenna i yiwen nniḍen : Eyya-d aț-țedduḍ yid-i. Yerra-yas : A Sidi, serreḥ-iyi uqbel ad ṛuḥeɣ ad meḍleɣ baba.
60Maar Jezus zeide tot hem: Laat de doden hun doden begraven; doch gij, ga heen en verkondig het Koninkrijk Gods.
60Sidna Ɛisa yenna-yas : Eǧǧ wid yemmuten ad meḍlen lmegtin-nsen, ma d kečč eyya-d aț-țbecṛeḍ tageldit n Ṛebbi.
61En ook een ander zeide: Heere, ik zal U volgen; maar laat mij eerst toe, dat ik afscheid neme van degenen, die in mijn huis zijn.
61Wayeḍ yenṭeq yenna-yas : Ad dduɣ yid-ek a Sidi, lameɛna eǧǧ-iyi ad ṛuḥeɣ ad sellmeɣ ɣef wat wexxam-iw.
62En Jezus zeide tot hem: Niemand, die zijn hand aan den ploeg slaat, en ziet naar hetgeen achter is, is bekwaam tot het Koninkrijk Gods.
62Sidna Ɛisa yerra-yas : Kra n win yeṭṭfen lmaɛun, yețmuqul ɣer deffir, ur yenfiɛ ara i tgelda n Ṛebbi.