1En Hij ging wederom in de synagoge; en aldaar was een mens, hebbende een verdorde hand.
1Sidna Ɛisa yuɣal ɣer lǧameɛ. Yella dinna yiwen wergaz iwumi yekref ufus.
2En zij namen Hem waar, of Hij op den sabbat hem genezen zou, opdat zij Hem beschuldigen mochten.
2Wid yellan dinna țɛassan deg-s ad walin m' ad isseḥlu deg wass n westeɛfu, iwakken ad ccetkin fell-as.
3En Hij zeide tot den mens, die de verdorde hand had: Sta op in het midden.
3Sidna Ɛisa yenna i wergaz-nni iwumi yekref ufus : Ekker tbeddeḍ dagi di tlemmast.
4En Hij zeide tot hen: Is het geoorloofd op sabbatdagen goed te doen, of kwaad te doen, een mens te behouden, of te doden? En zij zwegen stil.
4Imiren yenna i wid yețmuqulen : D acu i d-teqqaṛ ccariɛa-nneɣ ɣef wayen yeɛnan ass n westeɛfu ? A nexdem lxiṛ neɣ a nexdem cceṛ ? A nsellek taṛwiḥt n wemdan neɣ a t-neǧǧ ad immet ? Lameɛna nutni ssusmen meṛṛa, ur zmiren ara a d-rren awal.
5En als Hij hen met toorn rondom aangezien had, meteen bedroefd zijnde over de verharding van hun hart, zeide Hij tot den mens: Strek uw hand uit. En hij strekte ze uit; en zijn hand werd hersteld, gezond gelijk de andere.
5Sidna Ɛisa imuqel-iten s wurrif, yerna yeḥzen aṭas fell-asen imi qquṛen wulawen nsen. Yenna i wergaz-nni : ?leq-ed ( eẓẓel-ed ) afus-ik ! Iḍleq-it dɣa yeḥla ufus-is.
6En de Farizeen, uitgegaan zijnde, hebben terstond met de Herodianen te zamen raad gehouden tegen Hem, hoe zij Hem zouden doden.
6Imiren ifariziyen ffɣen, ṛuḥen ad mcawaṛen nutni d ihiṛudiyen amek ara t-nɣen.
7En Jezus vertrok met Zijn discipelen naar de zee; en Hem volgde een grote menigte van Galilea, en van Judea.
7Sidna Ɛisa ijbed iman-is nețța d inelmaden-is ɣer rrif n lebḥeṛ n tmurt n Jlili. Aṭas n lɣaci i t-id-itebɛen. Usan-d si mkul tama n tmurt n Jlili, si tmurt n Yahuda,
8En van Jeruzalem, en van Idumea, en van over de Jordaan; en die van omtrent Tyrus en Sidon, een grote menigte, gehoord hebbende, hoe grote dingen Hij deed, kwamen tot Hem.
8si temdint n Lquds, si tmurt n Idum, si tmurt akkin i wasif n Urdun, si leǧwahi n temdinin n ?ur akk-d Sidun. Mi slan s wayen ixeddem, aṭas n lɣaci i d-yețțasen ɣuṛ-es.
9En Hij zeide tot Zijn discipelen, dat een scheepje steeds omtrent Hem blijven zou, om der schare wil, opdat zij Hem niet zouden verdringen.
9Sidna Ɛisa iweṣṣa inelmaden-is a s-heggin taflukt, akken ur t-iḥeṛṛes ara lɣaci.
10Want Hij had er velen genezen, alzo dat Hem al degenen, die enige kwalen hadden, overvielen, opdat zij Hem mochten aanraken.
10Ladɣa imi yețdawi aṭas n imuḍan, wid akk yuḍnen ẓeddmen fell-as iwakken a t-nnalen.
11En de onreine geesten, als zij Hem zagen, vielen voor Hem neder en riepen, zeggende: Gij zijt de Zone Gods.
11Iṛuḥaniyen m'ara t-walin, ɣellin zdat-es qqaṛen-as : « Kečč d Mmi-s n Ṛebbi !»
12En Hij gebood hun scherpelijk dat zij Hem niet zouden openbaar maken.
12Meɛna nețța yețgalla deg-sen iwakken ur d-qqaṛen ara anwa-t.
13En Hij klom op den berg, en riep tot Zich, die Hij wilde; en zij kwamen tot Hem.
13Sidna Ɛisa yuli ɣer yiwet n tiɣilt, yessawel i wid yebɣa dɣa usan-d ɣuṛ-es.
14En Hij stelde er twaalf, opdat zij met Hem zouden zijn, en opdat Hij dezelve zou uitzenden om te prediken;
14Yextaṛ tnac deg-sen ad ilin d ṛṛusul ad țeddun daymen yid-es, iwakken a ten-iceggeɛ ad beccṛen lexbaṛ n lxiṛ,
15En om macht te hebben, de ziekten te genezen, en de duivelen uit te werpen.
15a sen-yefk tazmert akken ad ssuffuɣen leǧnun.
16En Simon gaf Hij den toe naam Petrus;
16A ten-ah tnac-nni yextaṛ : Semɛun iwumi isemma Buṭrus,
17En Jakobus, den zoon van Zebedeus, en Johannes, den broeder van Jakobus; en gaf hun toe namen, Boanerges, hetwelk is, zonen des donders;
17Yeɛqub akk-d gma-s Yuḥenna yellan d arraw n Zabadi iwumi isemma Buneṛǧes ( yeɛni arraw n ṛṛɛud ).
18En Andreas, en Filippus, en Bartholomeus, en Mattheus, en Thomas, en Jakobus, den zoon van Alfeus, en Thaddeus, en Simon Kananites,
18Andriyus, Filbas, Bartelmay, Matta, Tuma, Yeɛqub mmi-s n ?alfi, Taddi, Semɛun akenɛani ( awaṭani )
19En Judas Iskariot, die Hem ook verraden heeft.
19akk-d Yudas n Qeṛyut, win akken ixedɛen Sidna Ɛisa.
20En zij kwamen in huis; en daar vergaderde wederom en schare, alzo dat zij ook zelfs niet konden brood eten.
20Imiren, Sidna Ɛisa yuɣal ɣer wexxam. Nnejmaɛen-d daɣen ɣuṛ-es lɣaci ḥeṛsen-t nețța d inelmaden-is armi ur zmiren ara ad ččen.
21En als degenen, die Hem bestonden, dit hoorden, gingen zij uit, om Hem vast te houden; want zij zeiden: Hij is buiten Zijn zinnen.
21Mi gewweḍ lexbaṛ ɣer imawlan is, ṛuḥen-d a t-awin axaṭer ɣilen yedderwec !
22En de Schriftgeleerden, die van Jeruzalem afgekomen waren, zeiden: Hij heeft Beelzebul, en door den overste der duivelen werpt Hij de duivelen uit.
22Imusnawen n ccariɛa i d-yusan si temdint n Lquds qqaṛen : D Balzabul iḥekkmen ɣef leǧnun i t-izedɣen , s tezmert-is i gessufuɣ leǧnun !
23En hen tot Zich geroepen hebbende, zeide Hij tot hen in gelijkenissen: Hoe kan de satan den satan uitwerpen?
23Sidna Ɛisa yessawel-asen, ihdeṛ asen s lemtul, yenna-yasen : Amek yezmer Cciṭan ad issufeɣ Cciṭan ?
24En indien een koninkrijk tegen zichzelf verdeeld is, zo kan dat koninkrijk niet bestaan.
24Ma yella țnaɣen imezdaɣ n tmurt wway gar-asen, tamurt-nni ur tețdum ara.
25En indien een huis tegen zichzelf verdeeld is, zo kan dat huis niet bestaan.
25Ma yella yekker ccwal ger wat wexxam, axxam-nni ad yeɣli ur yețbeddad ara.
26En indien de satan tegen zichzelven opstaat, en verdeeld is, zo kan hij niet bestaan, maar heeft een einde.
26Ihi ma yella Cciṭan yețnaɣ d yiman-is tebḍa tgeldit-is, tazmert-is aț-țeɣli dɣa aț-țefnu.
27Er kan niemand in het huis eens sterken ingaan en zijn vaten ontroven, indien hij niet eerst den sterke bindt; en alsdan zal hij zijn huis beroven.
27Yiwen ur izmir ad ikcem ɣer wexxam n wergaz iǧehden iwakken a d-yaker ayla-s, m'ur t-yuriz ara uqbel ! M'ara t-yarez, imiren yezmer ad yaker axxam-is meṛṛa !
28Voorwaar, Ik zeg u, dat al de zonden den kinderen der mensen zullen vergeven worden, en allerlei lasteringen, waarmede zij zullen gelasterd hebben;
28A wen-d-iniɣ tideț : a sen țwasemmḥen i yemdanen meṛṛa ddnubat-nsen d rregmat-nsen,
29Maar zo wie zal gelasterd hebben tegen den Heiligen Geest, die heeft geen vergeving in der eeuwigheid, maar hij is schuldig des eeuwigen oordeels.
29ma d win ireggmen Ṛṛuḥ iqedsen, d lmuḥal ad yețțusemmeḥ ; ddnub-is ad yeqqim ɣef yir-is i dayem.
30Want zij zeiden: Hij heeft een onreinen geest.
30Yenna-d annect-agi axaṭer qqaṛen-as: Izdeɣ-it Cciṭan.
31Zo kwamen dan Zijn broeders en Zijn moeder; en buiten staande, zonden zij tot Hem, en riepen Hem.
31Wwḍen-d watmaten n Sidna Ɛisa akk-d yemma-s. Qqimen di beṛṛa, ceggɛen ɣuṛ-es a d-yas.
32En de schare zat rondom Hem; en zij zeiden tot Hem: Zie, Uw moeder en Uw broeders daar buiten zoeken U.
32Nețța yella zdaxel n wexxam yezzi-yas aṭas lɣaci ; nnan-as : A Sidi, yemma-k d wayetma-k akk-d yessetma-k, atnan di beṛṛa țnadin fell-ak.
33En Hij antwoordde hun, zeggende: Wie is Mijn moeder, of Mijn broeders?
33Sidna Ɛisa yerra-yasen : Anta i d yemma, anwi i d aytma ?
34En rondom overzien hebbende, die om Hem zaten, zeide Hij: Ziet, Mijn moeder en Mijn broeders.
34Dɣa imuqel meṛṛa wid i s-d yezzin yenna : Ațah yemma, atnah wayetma.
35Want zo wie den wil van God doet, die is Mijn broeder, en Mijn zuster, en moeder.
35Axaṭer win ixeddmen lebɣi n Sidi Ṛebbi, d win i d gma, i d weltma, i d yemma !