1En tot Hem vergaderden de Farizeen, en sommigen der Schriftgeleerden, die van Jeruzalem gekomen waren;
1Ifariziyen d kra lɛulama n ccariɛa i d-yusan si temdint n Lquds, nnejmaɛen-d ɣer Sidna Ɛisa.
2En ziende, dat sommigen van Zijn discipelen met onreine, dat is, met ongewassen handen brood aten, berispten zij hen.
2Walan kra seg inelmaden-is tețțen aɣṛum mbla ma ssarden ifassen-nsen, akken tella di lɛadda-nsen.
3Want de Farizeen en al de Joden eten niet, tenzij dat zij eerst de handen dikmaals wassen, houdende de inzettingen der ouden.
3Axaṭer ifariziyen akk-d wat Isṛail ur tețțen ara uqbel ad ssirden ifassen-nsen, imi ṭṭfen di lɛadda n lejdud-nsen.
4En van de markt komende, eten zij niet, tenzij dat zij eerst gewassen zijn. En vele andere dingen zijn er, die zij aangenomen hebben te houden, als namelijk de wassingen der drinkbekers, en kannen, en koperen vaten, en bedden.
4M'ara d-uɣalen si ssuq, ur tețțen ara alamma uɣen luḍu. ?ṭfen daɣen deg waṭas n lɛaddat nniḍen : tarda n yeqbac, n tbuqalin, akk-d lḥilat meṛṛa n nnḥas.
5Daarna vraagden Hem de Farizeen en de Schriftgeleerden: Waarom wandelen Uw discipelen niet naar de inzetting der ouden, maar eten het brood met ongewassen handen?
5Ifariziyen d lɛulama steqsan-t, nnan-as : Acuɣer inelmaden-ik ur ṭṭifen ara di lɛaddat i ɣ-d-ǧǧan lejdud nneɣ, atan tețțen s ifassen yumsen ?
6Maar Hij antwoordde en zeide tot hen: Wel heeft Jesaja, van u, geveinsden, geprofeteerd, gelijk geschreven is: Dit volk eert Mij met de lippen, maar hun hart houdt zich verre van Mij.
6Yerra-yasen : Ay at sin wudmawen ! Fell-awen i d-yura nnbi Iceɛya mi d-yenna : Lǧil-agi țɛebbiden-iyi s yimi-nsen kan, lameɛna deg ulawen-nsen beɛden fell-i aṭas.
7Doch tevergeefs eren zij Mij, lerende leringen, die geboden zijn der mensen;
7 Aɛebbed-agi i yi-țɛebbiden ur yesɛi ara lqima, imi ayen sselmaden mačči s ɣuṛ-i i d-yekka meɛna d lɛaddat n yemdanen kan.
8Want, nalatende het gebod Gods, houdt gij de inzettingen der mensen, als namelijk wassingen der kannen en drinkbekers; en andere dergelijke dingen doet gij vele.
8Tețțaǧǧam lumuṛat i d-yefka Sidi Ṛebbi akken aț-țtebɛem leɛwayed n yemdanen .
9En Hij zeide tot hen: Gij doet zeker Gods gebod wel te niet, opdat gij uw inzettingen zoudt onderhouden.
9Sidna Ɛisa yenna daɣen : Tețțarram di ṭṭerf lumuṛ n Ṛebbi, iwakken aț-țeṭṭfem di leɛwayed-nwen.
10Want Mozes heeft gezegd: Eer uw vader en uw moeder; en: wie vader of moeder vloekt, die zal den dood sterven.
10Axaṭer Musa yenna-d qadeṛ baba-k d yemma-k. Yenna-d daɣen : Win ara ineɛlen baba-s d yemma-s, ad ițwaḥkem fell-as s lmut.
11Maar gijlieden zegt: Zo een mens tot vader of moeder zegt: Het is korban (dat is te zeggen, een gave), zo wat u van mij zou kunnen ten nutte komen, die voldoet.
11Ma d kunwi tesselmadem belli yezmer yiwen ad yini i baba-s neɣ i yemma-s : « Ayen s wacu ilaq a kkun-refdeɣ, fkiɣ-t d lqeṛban, ( yeɛni d lweɛda i Ṛebbi ). »
12En gij laat hem niet meer toe, iets aan zijn vader of zijn moeder te doen;
12S wakka tserrḥem-as ur yețɛawan ara imawlan-is.
13Makende alzo Gods woord krachteloos door uw inzetting, die gij ingezet hebt; en vele dergelijke dingen doet gij.
13Atah wamek i tețbeddilem awal n Ṛebbi s lɛaddat-nwen yerna aṭas n temsalin nniḍen i txeddmem am tigi.
14En tot Zich de ganse schare geroepen hebbende, zeide Hij tot hen: Hoort Mij allen en verstaat.
14Yessawel daɣen i lɣaci yenna yasen : Smeḥset-iyi-d akk, tfehmem :
15Er is niets van buiten den mens in hem ingaande, hetwelk hem kan ontreinigen; maar de dingen, die van hem uitgaan, die zijn het, welke den mens ontreinigen.
15Mačči d ayen ikečmen ɣer daxel n wemdan ara t-yesneǧsen, meɛna d ayen i d-ițeffɣen seg ul-is.
16Zo iemand oren heeft om te horen, die hore.
16Ma tesɛam imeẓẓuɣen isellen, slet-ed !
17En toen Hij van de schare in huis gekomen was, vraagden Hem Zijn discipelen van de gelijkenis.
17Mi geǧǧa lɣaci-nni, yekcem ɣer yiwen wexxam, inelmaden-is ssutren as a sen-d-issefhem lemtel nni.
18En Hij zeide tot hen: Zijt ook gij alzo onwetende? Verstaat gij niet, dat al wat van buiten in den mens ingaat, hem niet kan ontreinigen?
18Yenna-yasen : Eɛni ula d kunwi ur tefhimem ara ayen bɣiɣ a wen-t-id-iniɣ ? Ur teẓrim ara belli mačči d ayen i gkeččmen ɣer daxel n wemdan i t-yessenǧasen ?
19Want het gaat niet in zijn hart, maar in den buik, en gaat in de heimelijkheid uit, reinigende al de spijzen.
19Axaṭer ayagi ur ikeččem ara ɣer wul-is, meɛna ɣer uɛebbuḍ-is, dɣa ad ițwadeggeṛ ɣer beṛṛa. S wakka, i gesseḥlel Sidna Ɛisa yal lqut.
20En Hij zeide: Hetgeen uitgaat uit den mens, dat ontreinigt den mens.
20Yerna yenna : D ayen i d-ițeffɣen seg wemdan i t-yessenǧasen.
21Want van binnen uit het hart der mensen komen voort kwade gedachten, overspelen, hoererijen, doodslagen,
21Axaṭer si zdaxel n wul-is i d-țeffɣen yir ixemmimen : asefsed, tukerḍa, timegṛaḍ,
22Dieverijen, gierigheden, boosheden, bedrog, ontuchtigheid, een boos oog, lastering, hovaardij, onverstand.
22zzna, yir ccehwat, cceṛ, tiḥila, lexdeɛ, tismin, lekfeṛ, zzux, d wayen akk yellan d lehbala.
23Al deze boze dingen komen voort van binnen, en ontreinigen den mens.
23Ayagi akk ițeffeɣ-ed seg ul n wemdan yessenǧas-it.
24En van daar opstaande, ging Hij weg naar de landpalen van Tyrus en Sidon; en in een huis gegaan zijnde, wilde Hij niet, dat het iemand wist, en Hij kon nochtans niet verborgen zijn.
24Sidna Ɛisa iṛuḥ syenna ɣer leǧwahi n temdint n ?ur. Yekcem ɣer yiwen wexxam. Ur yebɣi ara a t-ẓren medden anda yella, lameɛna ur yezmir ara ad iffer fell-asen.
25Want een vrouw, welker dochtertje een onreinen geest had, van Hem gehoord hebbende, kwam en viel neder aan Zijn voeten.
25?-țideț, akken kan yewweḍ, ațaya yiwet n tmeṭṭut yesɛan yelli-s izdeɣ-iț uṛuḥani ; tesla s Sidna Ɛisa dɣa tusa-d teɣli ɣer idaṛṛen-is.
26Deze nu was een Griekse vrouw, van geboorte uit Syro-Fenicie; en zij bad Hem, dat Hij den duivel uitwierp uit haar dochter.
26Tameṭṭut-agi ț-țagrikit, tusa-d si leǧwahi yellan ger tmurt n Surya d Finisya. Tessuter-as ad issufeɣ aṛuḥani izedɣen yelli-s.
27Maar Jezus zeide tot haar: Laat eerst de kinderen verzadigd worden; want het is niet betamelijk dat men het brood der kinderen neme, en den hondekens voor werpe.
27Sidna Ɛisa yenna-yas : Eǧǧ uqbel arrac n wexxam ad ṛwun, axaṭer ur ilaq ara a nḍeggeṛ aɣṛum n warrac i yeqjan imecṭaḥ.
28Maar zij antwoordde en zeide tot Hem: Ja, Heere, doch ook de hondekens eten onder de tafel van de kruimkens der kinderen.
28Terra-yas : Ih a Sidi, meɛna iqjan imecṭaḥ ddaw ṭṭabla, tețțen tifețțitin iɣellin i warrac.
29En Hij zeide tot haar: Om dezes woords wil ga heen, de duivel is uit uw dochter uitgevaren.
29Imiren yenna-yas : ?ef wawal-agi i d-tenniḍ, ṛuḥ, yelli-m yeffeɣ-iț uṛuḥani.
30En als zij in haar huis kwam, vond zij, dat de duivel uitgevaren was, en de dochter liggende op het bed.
30Mi tewweḍ ɣer wexxam-is, tufa yelli-s teḍleq ɣef wussu, yeffeɣ-iț uṛuḥani.
31En Hij wederom weggegaan zijnde van de landpalen van Tyrus en Sidon, kwam aan de zee van Galilea, door het midden der landpalen van Dekapolis.
31Sidna Ɛisa iṛuḥ si lǧiha n temdint n ?ur, iɛedda-d ɣef temdint n Sidun, yezger tamurt n ɛecṛa-nni n temdinin i deg llant ɛecṛa temdinin-nni, yewweḍ ɣer lebḥeṛ n Jlili.
32En zij brachten tot Hem een dove, die zwaarlijk sprak, en baden Hem, dat Hij de hand op hem legde.
32Wwin-as-d yiwen wergaz d aɛeẓẓug, d ameqmaq ; ḥellelen-t iwakken ad issers afus-is fell-as.
33En hem van de schare alleen genomen hebbende, stak Hij Zijn vingeren in zijn oren, en gespogen hebbende, raakte Hij zijn tong aan;
33Sidna Ɛisa yewwi-t yid-es, issebɛed-it ɣef lɣaci ; mi gessekcem iḍuḍan-is deg imeẓẓuɣen n wergaz nni, idhen iḍuḍan-is s imetman, yennul-as iles-is yis-sen,
34En opwaarts ziende naar den hemel, zuchtte Hij, en zeide tot hem: Effatha! dat is: wordt geopend!
34dɣa yerfed allen-is ɣer igenni, yerra-d nnehta yenna : Effataḥ ! (Yeɛni : eldi )
35En terstond werden zijn oren geopend, en de band zijner tong werd los, en hij sprak recht.
35Imiren kan, imeẓẓuɣen-is ldin, iles-is iserreḥ, yebda yețmeslay akken ilaq.
36En Hij gebood hunlieden, dat zij het niemand zeggen zouden; maar wat Hij hun ook gebood, zo verkondigden zij het des te meer.
36Sidna Ɛisa iweṣṣa-ten ur țɛawaden i yiwen ayagi ; meɛna simmal yețweṣṣi deg-sen, simmal nutni țberriḥen lexbaṛ.
37En zij ontzetten zich bovenmate zeer, zeggende: Hij heeft alles wel gedaan, en Hij maakt, dat de doven horen, en de stommen spreken.
37Lɣaci wehmen, tɛeǧǧben deg wayen ixeddem, qqaṛen-as : Ayen ixeddem akk igerrez ; yețțarra-d ula ț-țimesliwt i iɛeẓẓugen yessenṭaq-ed ula d igugamen !