1En Jezus, antwoordende, sprak tot hen wederom door gelijkenissen, zeggende:
1Sidna Ɛisa imeslay-asen-d daɣen s lemtel, yenna-yasen : --
2Het Koninkrijk der hemelen is gelijk een zeker koning, die zijn zoon een bruiloft bereid had;
2Tagelda n igenwan tcuba ɣer yiwen ugellid i gxedmen tameɣṛa i mmi-s.
3En zond zijn dienstknechten uit, om de genoden ter bruiloft te roepen; en zij wilden niet komen.
3Iceggeɛ iqeddacen-is ad ssiwlen i wid yețwaɛeṛden, meɛna ugin a d-asen.
4Wederom zond hij andere dienstknechten uit, zeggende: Zegt den genoden: Ziet, ik heb mijn middagmaal bereid; mijn ossen, en de gemeste beesten zijn geslacht, en alle dingen zijn gereed; komt tot de bruiloft.
4Yerna iceggeɛ-asen iqeddacen nniḍen a sen-inin : Heggaɣ imensi, zliɣ izgaren-iw d wakraren-iw, kullec ihegga, aset-ed ɣer tmeɣṛa !
5Maar zij, zulks niet achtende, zijn heengegaan, deze tot zijn akker, gene tot zijn koopmanschap.
5Meɛna widak-nni ițwaɛeṛḍen ur s-fkin ara azal, yal yiwen yelha d ccɣel-is, wa iṛuḥ ɣer yiger-is, wa ɣer ssuq-is.
6En de anderen grepen zijn dienstknechten, deden hun smaadheid aan, en doodden hen.
6Wiyaḍ ṭṭfen iqeddacen-nni, regmen-ten, nɣan-ten.
7Als nu de koning dat hoorde, werd hij toornig, en zijn krijgsheiren zendende, heeft die doodslagers vernield, en hun stad in brand gestoken.
7Agellid-nni ikcem-it zzɛaf d ameqqran, dɣa iceggeɛ lɛeskeṛ-is nɣan iqettalen-nni, sseṛɣen tamdint-nsen.
8Toen zeide hij tot zijn dienstknechten: De bruiloft is wel bereid, doch de genoden waren het niet waardig.
8Imiren yenna i iqeddacen-is : Imensi n tmeɣṛa ihegga, meɛna widak-nni ițwaɛeṛḍen ur t-uklalen ara ;
9Daarom gaat op de uitgangen der wegen, en zovelen als gij er zult vinden, roept ze tot de bruiloft.
9ṛuḥet ɣer izenqan, tɛeṛḍem-d ɣer tmeɣṛa wid akk ara tafem deg iberdan.
10En dezelve dienstknechten, uitgaande op de wegen, vergaderden allen, die zij vonden, beiden kwaden en goeden; en de bruiloft werd vervuld met aanzittende gasten.
10Iqeddacen-nni ṛuḥen ɣer izenqan jemɛen-d wid akk ufan, ama d amcum ama d win yelhan, s wakka axxam n tmeɣṛa yeččuṛ-ed d lɣaci.
11En als de koning ingegaan was, om de aanzittende gasten te overzien, zag hij aldaar een mens, niet gekleed zijnde met een bruiloftskleed;
11Mi d-ikcem ugellid ad iwali inebgawen, iwala yiwen wergaz ur yelsi ara llebsa n tmeɣṛa.
12En zeide tot hem: Vriend! hoe zijt gij hier ingekomen, geen bruiloftskleed aan hebbende? En hij verstomde.
12yenna-yas : Ay amdakkel, amek i d-tkecmeḍ ɣer dagi mbla llebsa n tmeɣṛa yețwaheggan i yinebgawen ? AArgaz-nni yessusem, ur yufi d acu ara s-yini.
13Toen zeide de koning tot de dienaars: Bindt zijn handen en voeten, neemt hem weg, en werpt hem uit in de buitenste duisternis; daar zal zijn wening en knersing der tanden.
13Agellid-nni yefka lameṛ i iqeddacen-is yenna-yasen : Cuddet-as ifassen d iḍaṛṛen, tḍeggṛem-t ɣer ṭṭlam n beṛṛa, anda llan imeṭṭawen d nndama tameqqrant.
14Want velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren.
14Axaṭer aṭas i gețwaɛerḍen, meɛna drus ara yețwaqeblen.
15Toen gingen de Farizeen heen, en hielden te zamen raad, hoe zij Hem verstrikken zouden in Zijn rede.
15Imiren ṛuḥen ifariziyen ad mcawaṛen amek ara d-sseɣlin Sidna Ɛisa deg wawal.
16En zij zonden uit tot Hem hun discipelen, met de Herodianen, zeggende: Meester! wij weten, dat Gij waarachtig zijt, en de weg Gods in der waarheid leert, en naar niemand vraagt; want Gij ziet den persoon der mensen niet aan;
16Ceggɛen-as kra seg inelmaden-nsen akk-d kra si terbaɛt n Hiṛudus, nnan-as : A Sidi, neẓra-k d bab n lḥeqq i telliḍ, tesselmadeḍ iberdan n Ṛebbi s tideț, ur tuggadeḍ ula d yiwen, ur txeddmeḍ ara lxilaf ger yemdanen.
17Zeg ons dan: wat dunkt U? Is het geoorloofd, den keizer schatting te geven of niet?
17Ini-yaɣ-d ihi d acu twalaḍ : d leḥlal neɣ d leḥṛam a nxelleṣ tabzert ( leɣṛama ) i ugellid Qayṣar (yestɛemṛen tamurt-nneɣ) ?
18Maar Jezus, bekennende hun boosheid, zeide:
18Meɛna Sidna Ɛisa yeẓran ayen i țxemmimen, yenna-yasen : Ay at sin wudmawen ! Acuɣeṛ tebɣam a yi-tjeṛbem ?
19Gij geveinsden, wat verzoekt gij Mij? Toont Mij de schattingpenning. En zij brachten Hem een penning.
19Seknet-iyi-d aṣurdi s wacu țxelliṣen tabzert ! FFkan-as-d aṣurdi n lfeṭṭa.
20En Hij zeide tot hen: Wiens is dit beeld en het opschrift?
20Dɣa isteqsa-ten : Udem akk-d tira yellan deg uṣuṛdi-agi, wi ten-ilan ?
21Zij zeiden tot Hem: Des keizers. Toen zeide Hij tot hen: Geeft dan den keizer, dat des keizers is, en Gode, dat Gods is.
21Rran-as : N Qayṣer ! IImiren yenna-yasen : Erret ihi i Qayṣer ayen yellan n Qayṣer, terrem i Ṛebbi ayen yellan n Ṛebbi !
22En zij, dit horende, verwonderden zich, en Hem verlatende, zijn zij weggegaan.
22Mi slan i imeslayen-agi, wehmen, dɣa ṛuḥen ǧǧan-t.
23Te dienzelfden dage kwamen tot Hem de Sadduceen, die zeggen, dat er geen opstanding is, en vraagden Hem,
23Ass-nni, isaduqiyen i gellan d imdanen ur nețțamen ara s ḥeggu n lmegtin, usan-d ɣer Sidna Ɛisa, steqsan-t, nnan-as :
24Zeggende: Meester! Mozes heeft gezegd: Indien iemand sterft, geen kinderen hebbende, zo zal zijn broeder deszelfs vrouw trouwen, en zijn broeder zaad verwekken.
24A Sidi, Sidna Musa yenna-d : ma yella yemmut wergaz d amengur, ilaq gma-s ad yaɣ taǧǧalt-nni iwakken a d-isɛu yid-es dderya ara iweṛten gma-s-nni yemmuten.
25Nu waren er bij ons zeven broeders; en de eerste, een vrouw getrouwd hebbende, stierf; en dewijl hij geen zaad had, zo liet hij zijn vrouw voor zijn broeder.
25Yuɣ lḥal llan ɣuṛ-nneɣ sebɛa watmaten, amezwaru izewǧen yemmut ur d-yeǧǧi dderya, dɣa gma-s yerra ( yuɣa ) tameṭṭut-nni.
26Desgelijks ook de tweede, en de derde, tot de zevende toe.
26Akkenni i tedṛa d wis sin, d wis tlata, armi d wis sebɛa.
27Ten laatste na allen, is ook de vrouw gestorven.
27Mi mmuten irkulli, temmut ula ț-țameṭṭut-nni ;
28In de opstanding dan, wiens vrouw zal zij wezen van die zeven, want zij hebben ze allen gehad?
28ass n ḥeggu n lmegtin anwa deg-sen ara ț-yesɛun ț-țameṭṭut-is imi i ț-uɣen di sebɛa yid-sen ?
29Maar Jezus antwoordde en zeide tot hen: Gij dwaalt, niet wetende de Schriften, noch de kracht Gods.
29Sidna Ɛisa yerra-yasen : Tɣelṭem ! Axaṭer ur tefhimem tira iqedsen, ur tessinem tazmert n Ṛebbi.
30Want in de opstanding nemen zij niet ten huwelijk, noch worden ten huwelijk uitgegeven; maar zij zijn als engelen Gods in de hemel.
30Ass n ḥeggu n lmegtin, irgazen ț-țilawin ur zeggjen ara, meɛna ad uɣalen am lmalayekkat deg igenni.
31En wat aangaat de opstanding der doden, hebt gij niet gelezen, hetgeen van God tot ulieden gesproken is, Die daar zegt:
31Ɣef wayen yeɛnan ḥeggu n lmegtin, ur teɣṛim ara acu i d-yenna Sidi Ṛebbi ? :
32Ik ben de God Abrahams, en de God Izaks, en de God Jakobs! God is niet een God der doden, maar der levenden.
32D nekk i d Illu n Ibṛahim, n Isḥaq, n Yeɛqub. Sidi Ṛebbi mačči d Ṛebbi n lmegtin, meɛna d Ṛebbi n wid yeddren.
33En de scharen, dit horende, werden verslagen over Zijn leer.
33Mi s-slan, lɣaci qqimen țweḥḥiden deg imeslayen-is !
34En de Farizeen, gehoord hebbende, dat Hij de Sadduceen den mond gestopt had, zijn te zamen bijeenvergaderd.
34Mi slan ifariziyen belli Sidna Ɛisa yeɣleb isaduqiyen deg wawal, nnejmaɛen wway gar-asen.
35En een uit hen, zijnde een Wetgeleerde, heeft gevraagd, Hem verzoekende, en zeggende:
35Yiwen seg-sen d lɛalem n ccariɛa, isteqsa-t iwakken a t-ijeṛṛeb :
36Meester! welk is het grote gebod in de wet?
36A Sidi, anwa i d lameṛ ameqqran meṛṛa di ccariɛa ?
37En Jezus zeide tot hem: Gij zult liefhebben den Heere, uw God, met geheel uw hart, en met geheel uw ziel, en met geheel uw verstand.
37Sidna Ɛisa yerra-yas : -- Aț-țḥemleḍ Illu Sidi Ṛebbi-inek seg wul-ik, s teṛwiḥt-ik, s wayen yellan di tezmert-ik.
38Dit is het eerste en het grote gebod.
38D wagi i d lameṛ yellan d amezwaru yerna d ameqqran akk di ccariɛa.
39En het tweede aan dit gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelven.
39Atan wayeḍ yesɛan azal annect umezwaru-agi : Aț-țḥemleḍ lɣiṛ-ik am yiman-ik.
40Aan deze twee geboden hangt de ganse wet en de profeten.
40D sin lumuṛat-agi i d lsas n ccariɛa akk-d lenbiya.
41Als nu de Farizeen samenvergaderd waren, vraagde hun Jezus,
41Mi llan ifariziyen nnejmaɛen, Sidna Ɛisa isteqsa-ten yenna :
42En zeide: Wat dunkt u van den Christus? Wiens Zoon is Hij? Zij zeiden tot Hem: Davids Zoon.
42D acu ara d-tinim ɣef Lmasiḥ ? Ansi ara d-yekk, yeɛni anwi i d lejdud-is ? NNnan-as : D mmi-s n Sidna Dawed.
43Hij zeide tot hen: Hoe noemt Hem dan David, in de Geest, zijn Heere? zeggende:
43Sidna Ɛisa yenna-yasen : Amek ihi i s-isemma Dawed s tezmert n Ṛṛuḥ iqedsen « Sidi » mi genna :
44De Heere heeft gezegd tot Mijn Heere: Zit aan Mijn rechter hand, totdat Ik Uw vijanden zal gezet hebben tot een voetbank Uwer voeten.
44Sidi Ṛebbi yenna i Ssid-iw : ṭṭef amkan ɣer tama-w tayeffust, alamma rriɣ iɛdawen-ik seddaw iḍaṛṛen-ik.
45Indien Hem dan David noemt zijn Heere, hoe is Hij zijn Zoon?
45Ma yella ihi Dawed yessawel-as « Sidi » amek ara yili ihi d mmi-s ?
46En niemand kon Hem een woord antwoorden; noch iemand durfde Hem van dien dag aan iets meer vragen.
46Yiwen deg-sen ur izmir a s-d yerr awal, seg wass-nni țțaggaden a t-steqsin.